Laber kjensle av feel good-roman

Ein kunne jo vente litt finesse mellom bokpermar. Om ikkje det blir oppfatta som keramisk flisespikkeri.

Tilforlateleg drama

Også dei utan ein vanskeleg oppvekst kan ha sitt å stri med, hevdar Ingrid Lensol.

Superbra

Harmeet Kaurs debutroman er ein blome å rekne med.

Stilletida og villetida

Susanne Christensens romandebut er nærmast utan lyte. Ja, og gripande.

«Boka kjennest som ein slags tennissportens Exit, TV-serien med dei poshe bøllene.»

Les meldinga av romanen Dobbeltspel.

Treffsikkert

Odd Vegard Paulsen får på framifrå vis fram den tause friksjonen vi menneske går rundt og held oss med.

Grenselaust godt

Alfred Döblin byd på innsikt mellom det absurde og det realistiske.

Framsteg som tilbakesteg

Når vatnet stig, søkk den kollektive medkjensla.

Det krevjande livet

Debutromanen til Anne-Lise Frøland er solid, vesentleg og gripande.

Frisk debut

Litt forenkla kan ein seie at Gina Tandberg bygger opp eit heilt fagfelt, for så å rive det ned.

Presisjon ved surrealisme

Weronika Murek er krevjande i formspråket, men orkar ein å strekke seg litt, kan ein fort oppdage at ein har vakse ein litterær halvmeter.

Nedslåande sanning

Kristina Leganger Iversen leverer eit grundig studium av noko som burde vere opplagt for fleire.

Eit solid stykke arbeid

Gaute Heivoll skriv storslått om dei små tinga og smålåtent om dei store.

«Jonas Hansen Meyer debuterer med ei overtydande soge om den evige ungdommen.»

Tinderkliving

Eg er oppmuntra av Kathinka Steenstrups nedmuntrande roman om Tinder-røyndomen.

Huset med dei rare i

Andres selskap blei også mitt selskap, takk vere ein stødig og vital forfattar.

Skrivebom

Her stod det mykje, men eg veit ikkje heilt kva.

Ikkje la folk vente

Problem går ikkje vekk som ved eit trylleslag.

Skildrar av rang

Unn Conradi Andersen kan godt bli heile livet for meg.

Når røtene blir lange

Marte Qvenild overtyder stort, men rotar bort slutten.

For å seie det mildt

Allereie dei gamle grekarane visste om sambandet mellom framskritt og feilsteg.

Fadesar og fasadar

Roboten blir til mens vi ror.

O’hoi!

I sjangeren «skipsreiarroman» har Henrik H. Langeland levert eit svært medrivande bidrag.

«Ei på alle måtar stor forteljing.»

Drivande god

Biltur utan retning blir litteratur med stødig veggrep.

Rørande, vittig og satirisk

Bokmelding: Eden av Audur Ava Ólafsdóttir

Eit svart kapittel

Det finst plakatprotest, og så finst det innbakt protest.

Er alle gode ting tre?

Som i tresteg er det gode tilløp i romanen, men eg skjøner ikkje heilt landinga.

Eminent ekspedert

Larssens universelle roman skriv seg opp under himmelkvelvinga.

Framifrå sunge

Lindstrøm sviktar visst aldri i si litterære overtyding.

Inga grå mus

Må alle setje pris på rosa ballongar og pent danderte iskaker?

Solid novellekunst

Det er utruleg kor mykje som ikkje er til å tru.

Botnsolid

Nokre gongar gir ein bokmeldar seg ende over.

Dyra kjem best ut

Martine Jonsrud skriv godt, men kan jobbe litt med logikken.