Bok I Ingvild Bræin Aldri forelda foreldrespørsmål «Ho er redd for å ikkje bli likt av barnet. Ho kan ikkje lage mat frå botnen.»
Bok I Ingvild Bræin Den skakke barndomen Jakob Semb har skrive ein gripande roman der språkføringa kunne ha utfordra oss meir.
Bok Med lyst og lykte April Alexandersdottir skriv vitalt og vitug om å stå utanfor sitt eige sjølvopptatte eg.
Bok I Ingvild Bræin Poet i postuniform Historia om Tomas er smålåten, men rommar det meste. Av det vi bryr oss om.
Bok Laber kjensle av feel good-roman Ein kunne jo vente litt finesse mellom bokpermar. Om ikkje det blir oppfatta som keramisk flisespikkeri.
Bokmelding Tilforlateleg drama Også dei utan ein vanskeleg oppvekst kan ha sitt å stri med, hevdar Ingrid Lensol.
Bok I Ingvild Bræin Stilletida og villetida Susanne Christensens romandebut er nærmast utan lyte. Ja, og gripande.
Bok I Ingvild Bræin «Boka kjennest som ein slags tennissportens Exit, TV-serien med dei poshe bøllene.» Les meldinga av romanen Dobbeltspel.
Bok I Ingvild Bræin Treffsikkert Odd Vegard Paulsen får på framifrå vis fram den tause friksjonen vi menneske går rundt og held oss med.
Bok I Ingvild Bræin Det krevjande livet Debutromanen til Anne-Lise Frøland er solid, vesentleg og gripande.
Bok Frisk debut Litt forenkla kan ein seie at Gina Tandberg bygger opp eit heilt fagfelt, for så å rive det ned.
Bok Presisjon ved surrealisme Weronika Murek er krevjande i formspråket, men orkar ein å strekke seg litt, kan ein fort oppdage at ein har vakse ein litterær halvmeter.
Bok Nedslåande sanning Kristina Leganger Iversen leverer eit grundig studium av noko som burde vere opplagt for fleire.
Bok Eit solid stykke arbeid Gaute Heivoll skriv storslått om dei små tinga og smålåtent om dei store.
Bok Huset med dei rare i Andres selskap blei også mitt selskap, takk vere ein stødig og vital forfattar.
Bok For å seie det mildt Allereie dei gamle grekarane visste om sambandet mellom framskritt og feilsteg.
Bok Litt mykje på tallerkenen Sjølv om vi er på ei kulinarisk reise, er ikkje dette heilt min kopp te.
Bok Er alle gode ting tre? Som i tresteg er det gode tilløp i romanen, men eg skjøner ikkje heilt landinga.
Bok Ut på tur, alltid sur Ingvild Solstad-Nøis’ fjerde roman har gode taktar og nokre brot med desse. Akkurat som ferien ho legg for dagen.
Bok Replikkmakaren Heidi Linde er ein skarp observatør og ein nøktern forteljar. Knappenålspresisjonen skaper eit lokkande syskrin av ein roman.
Bok Smart underhaldning Ingrid Winter er tilbake, endringskoordinert og optimalisert gjennom self-reinforcement.
Så lada Det er ikkje godt å seie kva som er høna og egget i portrettet av ei skjør mor og ein far med utfordringar.
Bok Store kjensler på småbruket Sophia Saengers roman er eit intenst, fengslande drama om sjeleliv og solbærsyltetøy.
Bok Det ljomande fråværet Romanen er ein ballong som stig kraftfullt til vêrs, men som dalar litt mot slutten.
Bok Det er ikkje openbert Jonny Halberg tar oss med på ei reise i død, sorg, løyndomar og familiedynamikk, men òg i ypparleg språkføring og forteljarkunst.
Bok Ordas salt Carl Henrik Berge er både sjangermedviten og original i denne sterke motstraumsromanen.
Bok Storslått og gripande Jens M. Johansson skriv drivande godt og nyansert om ein løgnar og familien hans.
Musikk «Ta på deg treskonå og spring» Medaas-prisvinnar Sigvart Dagsland er blitt stødigare i sin eigen dialekt og er ikkje redd for noko lenger.
Bok Krefttaket Christine Nitter har skrive ei forteljing om ein vond situasjon. Det kunne gjerne gjort vondare for eg-personen.
Bok Held seg på vegen Hølleland har skrive ein spennande og uhyggeleg roman om korleis ein kan streve med å fote seg i livet.
Bok Inga kvinne er ei øy På nesten ingen sider skriv Mette Karlsvik om jorda frå inst til ytst, og om det meste av menneskelivet.
Bok Flukt, fengsel og eksil Abbas Khider skriv om eit Irak i splitting og splintar – og det gjer han med stor sans for samanheng.
Bok Livet i eit nytt skjær Snu deg er ein skakande elegi om tapet av eit barn, men samstundes ber boka i seg håp om ei lysare framtid.
Bok Fortid til ettertida Kristian Klausen skriv rikt og tankevekkande om to menneske som på ulikt vis går og ber på seg sjølv.
