Dempa og poetisk vellukka

I botnen av ein diktdebut med eit lågmælt poetisk uttrykk, ligg ei sjukdomshistorie.

Skrått og skakt

Stian Johansen skriv slentrande og rufsete dikt om ein oppløyst kjernefamilie.

Aktuell og overtydande beredskapslyrikk

Les melding av Ingen av oss kommer tilbake av Torborg Igland.

Forvandlingspoesi

Det er ei glede å få høve til å lese desse dikta på norsk. Ein kjenner språkkrafta til den portugisiske poeten.

Kjeldene spring som blomar

Vene, lærde og krevjande dikt å lese – Kjartan Hatløy gjer det fjernaste til det nærmaste i dikta sine.

Poetisk drift og avdrift

Ein merkar energien, verkelysta, det arbeidande, ja, spiringa i desse dikta.

Vent og tiltalande

Dette er ikkje poesi som freistar å gjere seg vanskeleg, men er på eit vis likevel undrande.

Sorga er svart som jord

Alice Oswalds langdikt er ekstremt verknadsfullt.

Idealitet og realitet

Ingvild Lothe skriv vedkjenningspoesi. Og vedkjenninga verkar genuin fordi ho i tillegg rommar humor og ironisk distanse, sjølv om det også berre kan vere ei maske.

Språk som lyser

Trass i den drøymande rastløysa som pregar dikta, held dei også fast i noko.

Rike reisedikt

Jo Eggen har skrive dikt om Ålandsøyane. Dei kan vi lære mykje av.

Død, identitet og sorg

Grethe Fatima Syéds første diktsamling utgjer eit vakkert portrett.

«Dikta til Endre Ruset er ridde av tap og sorg, og med hesten som sentralt motiv.»

Freistnader på å rykke seg laus

Det finst nokre svært vonde punkt i desse dikta – om enn pakka inn i den slentrande stilen til Nils-Øivind Haagensen.

Erfaringar av tap og nytt liv

Debutdikta til Anngjerd Rustand eig omhug for omverda og er skrivne med klårleik og vent, sanseleg nærvær.

Fellesskap og tap

Når ein les Folketelling, får ein ei kjensle av at det livet som blir skrive, ikkje er ferdig innskrive i manntalet, men framleis skjer i den teksten ein har framføre seg.

Noko for seg sjølv og noko for kvarandre

Erling Indreeide har skrive ei bok som eig ei uvanleg sterk poetisk tankekraft.

Frisk poesidebut

Dikta til Anna With er originale og presise.

Portrett av ein mogleg og umogleg onkel

Ei bok nesten fullkome danna av ståande vendingar og ordtak med poetisk snert.

Draum og traume

Karin Haugane skriv dikt med ein særeigen mytisk og forheksande dåm over seg.

Krysseld av språk, liv og kropp

Dikta til den danske debutanten Amina Elmi er fylte av både energi og sorg.

«Språklege overraskingar i nesten kvar line.»

Nake liv mellom katastrofe og håp

Kristin Berget leitar etter eit gyldig og ansvarleg språk i poesien sin. Resultatet er vent og overtydande.

Oppvekst og nedvekst

Origo byr på godt handverk, men teksten er litt for glatt.

Ein utsett og sansande natur

Silje Linge Haaland skriv varsame, tenkjande og overtydande dikt.

Læresvein i draumeritt

Erlend O. Nødtvedt overraskar så å seie alltid.

Språkets graner er tause

Gaute Heivoll skriv lyrisk variert om dei tause felta me er avhengige av for å uttrykkje oss som menneske.

På innsida av lyset

Det er ei glede at ei heil samling av poeten Guillevic er gjendikta til norsk.

Stave verda

Gunnar Wærness er ein av dei førande norske samtidspoetane, rastlaust på reise til nye oppdagingar og gjenoppdagingar.

Stave verda

Gunnar Wærness er ein av dei førande norske samtidspoetane, rastlaust på reise til nye oppdagingar og gjenoppdagingar.

Kvikt, lettliva og engasjert

Alle dikta i Samling. Dedikerte dikt har ei tydeleg retning, sjølv om dei ikkje trekkjer i same lei.

Den poetiske trua

Dikta til Mona Høvring skapar nye bilete i bileta.

På bar og blomerik bakke

Når Jo Eggen skriv dikt om himmelen, gneg dei på røtene.

Poetiske krysspeilingar

Madrid kryssar utvunge mellom dei ulike laga og meiningssjikta som finst i byens overflod av butikkar, menneske, historiske bygningar og minnesmerke.

Om å bryte klørne i forteljinga

Poeten skriv tilsynelatande prosa, men bryt ut i ei poetisk og rik skrift.

Opne og løynde dikt

Christiansen går i ein fascinerande poetisk dialog med ein eldre forfattarskap.

Sanseleg nærvær

Utgjevinga presenterer både gjendiktingar og ord for ord-omsetjingar.

Fragmentarisk og flyktig poesi

Paris av Hope Mirrlees er eit tapt og gjenoppdaga modernistisk verk.

Poesiens mangfaldige prinsipp

Dobbeltliv har energiske formuleringar vovne inn i biletrike lyriske essay.

Presisjonens venleik

Ein debut som ragar høgt når rekneskapen over poesiåret 2022 skal gjerast opp.

Orda slynger seg rundt tidsaksen

Meisterleg er det sikre anslaget i dikta, men like fullt bør ein akte på den over­rumplande sluttlina.

Kommunepoesi

Gro Dahle skriv slyngjande hyllingsdikt som syner namngjevingskrafta.

Visjonær tur i ein rusten Amazon

Tiller gjev ein dystopisk og biletrik diagnose av samtida med ein håpefull slutt.

Dobbelt og einskapleg i same snuen

Kjartan Hatløys nye diktbok er sterkt prega av filosofisk tankegods, men dei kjende motiva er der. Og også desse dikta overraskar.

Ein aldri fullført sirkel

Dikta til Glück er tilgjengelege og gir meining med ein gong, samstundes som dei er gåtefulle, laga slik at dei ikkje lèt seg uttømme for meining.

Tankens musikk

Yoko Onos tekstar er forfriskande konseptkunst med tydelege poetiske dimensjonar.

Naturvitskapens poetiske forråd

Geir Halnes skriv innsiktsfulle dikt som er tilgjengelege og inviterande.

Lyrikk som kombinerer kropp og kunnskap

Nils Chr. Moe-Repstad er ei særprega skriftrøyst i norsk samtidspoesi. Dikta etablerer sjokkarta samband gjennom veldige rom- og tidsspenn.

Hjartelaus og ærleg

Jeg er loddrett er eit diktutval for nye generasjonar Plath-lesarar.

Mørk mor

Det er noko desse dikta ikkje maktar å setje ord på eller frigjere.

Samfunnskroppen som modulkropp

Sifonofor er ei lyrikkbok med eit produktivt rammeverk.

Kvensk kropp og landskap

Dikta til M. Seppola Simonsen har ein kombinasjon av ro og rastlaus rørsle i dette biletuniverset som imponerer.

Poetisk dobbeleksponering

Med svart humor, ram pessimisme og menneskeleg innsikt går poeten laus på sitt eige uttrykk.

Notat til rommet og rørslene

Janne-Camilla Lyster freistar å lage dikt som kryssar fleire nivå, og som forankrar seg i det kroppslege.

Fellesskap, overskriding og utstøyting

Ved hjelp av enkle middel seier dikta til Svanhild Amdal Telnes noko vesentleg om samfunn og menneske i ein utsett posisjon.

Trivielt eksistensielt

Det tafatte som er uttrykt på tekstoverflata, vert avkrefta av språkleg energi og idérikdom.

Høgt og lågt i Oslo og kulturen

Dikta til Farestad, som har ein lett og livat diksjon og ikkje nektar seg enderim, slentrar og snublar over ting å gruble over.

Teksten opnar seg på nye måtar

Anne Carson har gjendikta myten om Geryon og Herakles på originalt og rikt vis.

Vanskeleg heimkomst

Dikta til Øyvind Rangøy verkar mogne og kombinerer ein sterk rytmisk impuls med ei fascinerande biletskapande evne.

Rusens og kjærleikens overskridingar

Ein springande lyrisk tale som bevegar seg høgt og lågt i det språklege registeret.

Alt som liknar på oss

Debutantdikt som står godt på eigne bein.

Opplyst av fleire soler

Hanne Bramness skriv om det utsette livet med venleik og konsekvens og lagar ein poesi som støtt er i rørsle.

Fram og tilbake til framtida

Jo Eggens dikt svingar og treffer.

Elegisk og brutalt

Endre Ruset og Harry Man skriv rik poesi om eit norsk traume.

Naken lyrisk dialog

Ida Frette er ein særmerkt og vågal diktdebutant som undersøkjer språket som handling og rørsle.

Undringas poetikk

I dikta til Thor Sørheim dominerer eit kvardagsleg blikk som evnar å lyfte seg utover seg sjølv, mot mytologiske og politiske samanhengar.

Øving i nærvær

Casper André Lugg er ein samtidspoet verd å lytte til.

Poesi og sjukdom

Størksons dikt syner ein språkmedviten debutant som i nøktern stil skildrar sjukdom og samstundes leitar etter eit gyldig språk for det.

Undergang og framhald

Livshjulet er ei diktsamling som kan kallast både sprelsk og monoton.

Poesiens doble heimstamn

Dan Andersen skriv kompromisslaus poesi og vene dikt.

Lyriske sprang

Omriss av åpne hender byr på mangfald og rikdom i kryssingspunkt mellom lyrikk og prosa.

Temperert poesi

Vibeke Rosenberg skriv dikt som får naturen til å opne seg.

I den prakta blomane faldar seg ut

Gjendiktinga syner definitivt fram kvalitetane i nobelprisvinnarens lyrikk.

Å dikte om 22. juli

Dikta som vitnar om det umoglege.

Rasling med hovudskallar

Antologien har eit personleg og ikkje representativt utval dødsdikt.

Monumentalt og lågmælt

Morten Claussen skriv eksistensielle dikt som fangar mennesket i det jordiske.

Kjøtetande dikt

Protosjel er ei drivande diktbok med overtydande kvalitetar.