I dag eit dikt om døden. Det er eit av dei meir kjende av Emil Boyson (1897–1979), som forfatta tre nyskapande romanar 1927–37, omsette utanlandsk poesi 1946–65, gav ut åtte diktsamlingar 1920–59. Det spesielle med diktet er at det har fått ein annleis tittel. «En Passager under Ordre» frå 1957 vart til «Før Skipet seiler» i utvalet 70 dikt (1974, redigert av Asbjørn Aarnes). Slike endringar var sjeldne hos denne diktaren. Teksten er dessutan ikkje teken med i Boysons Utvalgte dikt (1959) og seinare.

Når årsol i bakkane blenkjer. Årsol? Tittelen på den sjette diktboka til Vemund Solheim Ådland, Årsol (2019), vekker assosiasjonar til noko kjent, utan at ein heilt kan slå fast kva det er. Bergensaren Solheim Ådland (f. 1974) skriv dikt i eit språk som ved første augnekast eller lytting kan likne normalprosaen, men som er blitt nytta på friare vis – meir styrt av poetiske og lydlege prinsipp enn av grammatikk.

Den amerikanske poeten Sylvia Plath (1932–1963) som berre rakk å gi ut éin roman og diktsamlinga The Colossus (1969) før ho døydde for eiga hand, har både fascinert og fråstøytt mange lesarar. På 1960- og 70-talet vart det gjeve ut nokre posthume diktsamlingar, og dei samla dikta hennar, som kom i 1981 og var redigert av ektemannen og poeten Ted Hughes, romma mange dikt som ikkje hadde vore trykte før.

Kva tyder eigentleg «instagrampoesi»? Vi veit kva Instagram er, og forstår at instagrampoesi er poesi som oppstår og blir publisert på sosiale medium. Men kva medfører det? Det blir det for tida forska på. Forskarar meiner denne poesien ikkje kan vurderast som annan lyrikk, fordi han ikkje kjem ut i bokform og inngår i det kjende tilhøvet mellom lyrikar og kritikarar i tidsskrift.

Mykje tyder på at sorga er eit viktig tema i norsk samtidspoesi, og det er eigenleg ikkje merkeleg, for sorg er ei kjensle, og kjenslene er med på å definera oss som menneske. Å kjenna sorg inneber at ein kjærer om noko eller nokon, at ein har omsorg for eigen eller andres eksistens.

I den førre diktboka til Oddbjørn Birkeland, Eurydike snur (2019), fann ein dialog mellom ein levande og ein død stad. Utgangspunktet for dikta er at den døde ikkje er heilt forsvunnen, sidan den døde framleis produserer meining for den levande. I årets diktbok, Ikkje bare ei mor, som er Birkelands tredje, kan ein lesa inn tematikkane frå Eurydike snur, men hovudmotiva er det lyriske egets tilhøve til mor si.

Humor i norsk lyrikk, mellom Johan Herman Wessel og Arild Nyquist, er ei mangelvare, meiner mange av oss. Vi har Wergeland, Obstfelder, Uppdal, Bull, Mehren og minst 34 andre solide – mot desse blir Wildenvey, Sande, Bjerke og Sissel Solbjørg Bjugn fort i mindretal når det gjeld muntre vers.

I den andre diktboka til Lisa Him-Jensen, Sifonofor, vert grensene mellom natur og menneske, til liks med likskapen mellom enkelte samfunn i naturen og menneskesamfunn, undersøkte. Eit spørsmål er kor individet sluttar og kor fellesskapen startar?

Diktaren Inge Krokann (f. 1893 i Oppdal, d. 1962 i Gausdal) var ein stor mann: «Romsam og romstor er du», skreiv Tarjei Vesaas i ei helsing på 60-årsdagen. Krokann var mest kjend for mellomalderromanane om Lo-slekta og historieverket Det store hamskifte i bondesamfunnet.

Trygve Skaug, heiter Noregs bestseljande poet i dag. På lista over dei femten bestseljande poesibøkene i Noreg tronar Skaug med to diktbøker. Skaug er artist, men han er òg kjend som ein av dei nye «Instagram-poetane», med over 200.000 fylgjarar på Instagram. Det er fyrste gong på tretti år at diktarar atter er på salstoppen i norske forlag.