Sony / Universal
Magisk realisme-rockeoperaen Annette er regissert av Leo Carax og har libretto og musikk av glam-, kunstrock- og synthpopbandet Sparks, som har halde den kreative gnisten i gang i over femti år og stadig har humøret intakt. Det hadde ikkje kritikaren som ropte: «Fuck you and get the hell out of Cannes» på pressevisninga i Cannes, der Annette fekk prisen for beste regi.

«I’m ugly.» Med desse orda innleier Oliver Sim albumet Hideous Bastard, med eit opningsspor som konfronterer lyttaren frå første sekund. «Hideous» introduserer spørjande og med høg intensitet fleire av platas sentrale tema, som ikkje er av det lette slaget – frykt, skam, einsemd, løyndomar og masker høyrer til mellom stikkorda.

Brått kan det ha seg slik her i livet at ein vert trøytt av å kjenne seg liten, og alskens livsmotto om styrke får ein hol klang – ei kjensle som er skildra presist i «Small», opningssporet på Siv Jakobsens Gardening pt. 1, som er ute i dag. Utgivinga byr på eit lite knippe songar som i utstrekning og speletid kan minne litt om ei plateside, og det er ikkje heilt feil, for dette er første halvdel av artistens tredje studioalbum – andre del kjem på nyåret ein gong.

Loudon Wainwright III kallar på smilet når han skildrar alderdommen, med eit blikk som er både skarpt og poetisk.

Kjærleik og tid, det er det som trengst, heiter det i «Love, Try Not To Let Go», andresporet på Julia Jacklins ferske Pre Pleasure: «Time to figure some things out.» Men så enkelt vert det sjølvsagt ikkje likevel. Noko skurrar, heftar ved, skjønar lyttaren: «The echo of my hometown/ the things I never said/ Consumes the space between me/ and everyone I left.»

Den nye plata til The Sadies, Colder Streams, skulle vise seg å verte den siste Dallas Good var med på.

Eg veit det er dårleg timing, men det er likevel ein haustsong eg har på hjernen for tida: I «Autumn Song», som opnar årets sommaralbum frå Laura Veirs, Found Light, erklærer ho like godt sommaren for over i første verseline. Tida er inne for å lage ei liste, syng Veirs, ei oversikt over måtar å vere fri på, måtar å sleppe taket på – over alt ein veit no, som ein ikkje visste før.

Det er på veg heim ein sein kveld, forbi barane og dei nattopne kioskane, at forteljaren i «Becoming All Alone», opningssongen på Regina Spektors nye album, får ein førespurnad frå ingen ringare enn Gud, som vil ta ein øl og slå av ein prat. «And we didn’t even have to pay», heiter det vidare, «because God is God and he’s revered».

Odd Erlend Mikkelsen, gitar; Øystein Høynes, bass; Amund Nordstrøm, trommer; Kjetil Møster, tenorsaks (4, 6); Mathias Marstrander, pedalsteelgitar (3).
Is It Jazz? Records