Geek rock / filmmusikk

«Weird Al» Yankovic:

Weird: The Al Yankovic Story (OST)

Ear Booker / Legacy
Recordings

Den satiriske dokudramakomedien Weird: The Al Yankovic Story er laust basert på den amerikanske musikaren «Weird Al» Yankovics (f. 1959) liv og lagnad. Vi lærer om ambisjonen og drivkrafta til den unge musikaren, magisk og meisterleg spelt av Harry Potter (Daniel Radcliffe): å bli trekkspelvirtuos i ein «ekstremt spesifikk» musikksjanger som i store trekk går ut på å finne på nye tekstar til songar som alt eksisterer.

Det heile startar med ein lagnadstung moralpreike: «Livet er som ein parodi av favorittsongen din: Straks du trur du kan teksten: Overrasking! Du veit ingenting.» Ganske riktig: Her blir Knack-songen «My Sharona» til «My Balogna» (for høvet ein nyinnspelt versjon av Yankovics debutsingel frå 1979), Queens «Another One Bites the Dust» blir «Another One Rides the Bus», Madonnas «Like a Virgin», «Like a Surgeon», og – om ein tar kronologien i filmen for god fisk – Yankovics «Eat It» blei til Michael Jacksons «Beat It». «Now You Know» (ein kommentar til rulleteksten – og den nemnde introduksjonen) er derimot ein splitter ny, original Yankovic-komposisjon.

Opphavet til og utviklinga av ordet weird er samansett og har å gjere med det merkelege, artige, overnaturlege, trolske, ja, sjølve lagnaden: Urd, ei av dei tre nornene som spann lagnadstrådane ved røtene til Yggdrasil, verdstreet i norrøn mytologi, er blant dei etymologiske røtene til omgrepet, som har med vriding, endring og vrikking å gjere. Det er spinnvilt, innfløkt, såre enkelt – nett som musikken til «Weird Al». Som Einar Guldvog Staalesen så klokt sa i Mørkets opplevelser på P2: Humor er noko av det alvorlegaste som finst.

«Weird Al» speler på Folketeateret i Oslo i februar. Det har eg tenkt å få med meg.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er kunstnar, DJ, taskenspelar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.