Olav H. Hauge-dagbøkene: 14. januar 1971
For Ibsen stal, stal og bygde på reiret som ein annan ramn alle sine dagar. Ibsen var ingen original tenkjar.
12. januar 1971
Lat gå, Ibsen hånar og kjempar mot konvensjonane, den gode tone i samfunnslivet. Men likevel – han tek dei dødleg alvorleg! Og det er det borgaren likar.
12. januar 1971
«Og Hedda, ja henne kunde ein segja mykje stygt um! Frigid, det var no ein ting. Likevel, ho held sine rov.»
20. februar 1956
Knut i Stetti. Han Knut vart ikkje nokon gamal mann, 64 år. Det vart ikkje sagt, det som skulde vore sagt ved kista hans.
20. august 1963
Jane Austen: Emma er ei vanskeleg bok, ei gåtefull bok. Endå ho kan synast enkel nok. Og i boki er det fyrst og fremst Emma som er forvitneleg, endå her er andre menneske òg som er meisterleg teikna. Men Emma er lodda frå alle sidor, dei andre er gjevne med færre strekar, og då serleg ved karakteristiske særdrag.
25. august 1962
Av og til kjem det ut gode bøker her i landet òg. Helst skjønlitteratur. Essays og filosofi er sjeldsynt vare her. Her er ei bok, ei uvanleg bok. Forfattaren prøver skapa ein syntese, eit grunnlag for nyorientering i liv og kunst. Ikkje med å setja fram eit nytt subjektivt livssyn, men ved å halda fast noko av det som han meiner er det berande og avgjerande for mennesket, den åndelege arv me har.
17. mars 1966
Det er greidt at fast tradisjonell form er vanskelegare enn det frie verset. Det vil segja um ein set same krav til diktet: at det skal vera biletrikt, sterkt i uttrykket, ha kraft og karakter, mjukleik, det vil segja slik som emnet krev.
Teikning: May Linn Clement
20. februar 1956
Knut i Stetti. Han Knut vart ikkje nokon gamal mann, 64 år. Det vart ikkje sagt det som skulde vore sagt ved kista hans. Eg kjende det som me vart småe, me som sat der.
8. mars 1964
Tak deg i akt! Eg sit og høyrer på ynskjekonserten, det er måndag. Jau, dei er innsmigrande mange av desse tonane, desse velkjende
songane, anten dei no er lette eller ålvorleg. Dei gjeng i gamle, slitne far, er ofte tunge og sentimentale, slikt som har vist seg å røra folkehjarta.
1. mars 1965
Laxness: Liv og lagnad i Brekkukot. Dette er ein av dei siste bøkene til Laxness, frå 1956 eller so. Kva skal ein segja? Skildringi frå barneåri der i Brekkukot, der Alfgrimur veks upp hjå beste og besta, er vedunderleg vakkert skildra.
Olav H. Hauge-dagbøkene: 14. januar 1971
For Ibsen stal, stal og bygde på reiret som ein annan ramn alle sine dagar. Ibsen var ingen original tenkjar.
12. januar 1971
Lat gå, Ibsen hånar og kjempar mot konvensjonane, den gode tone i samfunnslivet. Men likevel – han tek dei dødleg alvorleg! Og det er det borgaren likar.
12. januar 1971
«Og Hedda, ja henne kunde ein segja mykje stygt um! Frigid, det var no ein ting. Likevel, ho held sine rov.»
20. februar 1956
Knut i Stetti. Han Knut vart ikkje nokon gamal mann, 64 år. Det vart ikkje sagt, det som skulde vore sagt ved kista hans.
20. august 1963
Jane Austen: Emma er ei vanskeleg bok, ei gåtefull bok. Endå ho kan synast enkel nok. Og i boki er det fyrst og fremst Emma som er forvitneleg, endå her er andre menneske òg som er meisterleg teikna. Men Emma er lodda frå alle sidor, dei andre er gjevne med færre strekar, og då serleg ved karakteristiske særdrag.
25. august 1962
Av og til kjem det ut gode bøker her i landet òg. Helst skjønlitteratur. Essays og filosofi er sjeldsynt vare her. Her er ei bok, ei uvanleg bok. Forfattaren prøver skapa ein syntese, eit grunnlag for nyorientering i liv og kunst. Ikkje med å setja fram eit nytt subjektivt livssyn, men ved å halda fast noko av det som han meiner er det berande og avgjerande for mennesket, den åndelege arv me har.
17. mars 1966
Det er greidt at fast tradisjonell form er vanskelegare enn det frie verset. Det vil segja um ein set same krav til diktet: at det skal vera biletrikt, sterkt i uttrykket, ha kraft og karakter, mjukleik, det vil segja slik som emnet krev.
Teikning: May Linn Clement
20. februar 1956
Knut i Stetti. Han Knut vart ikkje nokon gamal mann, 64 år. Det vart ikkje sagt det som skulde vore sagt ved kista hans. Eg kjende det som me vart småe, me som sat der.
8. mars 1964
Tak deg i akt! Eg sit og høyrer på ynskjekonserten, det er måndag. Jau, dei er innsmigrande mange av desse tonane, desse velkjende
songane, anten dei no er lette eller ålvorleg. Dei gjeng i gamle, slitne far, er ofte tunge og sentimentale, slikt som har vist seg å røra folkehjarta.
1. mars 1965
Laxness: Liv og lagnad i Brekkukot. Dette er ein av dei siste bøkene til Laxness, frå 1956 eller so. Kva skal ein segja? Skildringi frå barneåri der i Brekkukot, der Alfgrimur veks upp hjå beste og besta, er vedunderleg vakkert skildra.
