Olav H. Hauge-dagbøkene: 19. januar 1974
«Ekelöf, med sine kvinnor, vener, skular – han visste ikkje kva einsemd var, det er det som er saki.»
Teikning: May Linn Clement
Den antologien Bjurström har arbeidt med, er komen. Danmark, Færøyane, Island, Noreg. Prosa og lyrikk. Serien heiter Lettres Nouvelles. Sverige og Finland har kome i eit band fyrr.
Der er med 8 dikt av meg, godt umsette. Eg synest ikkje utvalet av norsk dikting er heilt godt. Me har so mange andre enn dei som er med, som burde vore med. Elles vanskeleg å døma med visse um slike ting.
Lese igjenom Trolldom i lufta av Uppdal. Kjem til å tenkja på Sult av Hamsun, sidan dette òg er ei bok um svolt. Men i Sult er det esteten som svelt, kunstnaren; i Trolldom i lufta er det ein arbeidsmann, der har me skilnaden.
Siste dagane: sett um 10-12 dikt av Celan, tri av Bobrowski. Kanskje eg tek fleire av desse med same. Der er mykje smiren rytme i Celans fyrste dikt. Eg trur ikkje han lika det retteleg då han vart eldre, det er i alle fall mykje minder av slik voggande smiren rytme i siste samligane hans. Bobrowski er på den måten betre.
Ekelöf skriv mykje um einsemd i sin Själfbiografi (forresten samansett av kona hans, av notat og brev). Han, med sine kvinnor, vener, skular – han visste ikkje kva einsemd var, det er det som er saki.
Ekelöfs siste år. Rike. På dikting. Vesaas sine siste år er rikare – utan innslag frå austerlandi. Vesaas – ein stor og merkeleg diktar. So rik, so menneskeleg!
Sett um nokre dikt av Sylvia Plath. Ho er vanskeleg, men ikkje umogeleg. Celan og Bobrowski er òg vanskelege, men ikkje umogelege, dei heller. Har no eit lite utval av båe desse.
Amalie Skram: Constance Ring. Sterk bok! Eg synest det er merkeleg at det norske folk er so trongsynt som det er, dei har i alle fall hatt uppsedarar. Tenk på Ibsen, Bjørnson, Garborg, Skram, Lie, Kielland! Men enno har me ikkje kome på høgd med dei.
Møtte Sylfest Bergo i går kveld på Brakanes. Han togg so skrauven stod um kjeften. «Du tygge tobak endao,» sa eg. «Ein mao da naor ein skal vera pao skogjen,» sa han. «Kur gamadle e du no?» «80 aor,» sa han.
Han laut skunda seg, skulde nå bussen, sprang yver vegen, der var litt hålt, men det var som ei fjør. Ja, han gjorde mest eit lite rundkast då han kom ut på asfalten og kjende det var turt og stødt under føtene der.
Sett um «Kindness» av Sylvia Plath. Merkeleg, eg kjem i hug Amalie Skram når eg les Plath! Kvinnor!
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Den antologien Bjurström har arbeidt med, er komen. Danmark, Færøyane, Island, Noreg. Prosa og lyrikk. Serien heiter Lettres Nouvelles. Sverige og Finland har kome i eit band fyrr.
Der er med 8 dikt av meg, godt umsette. Eg synest ikkje utvalet av norsk dikting er heilt godt. Me har so mange andre enn dei som er med, som burde vore med. Elles vanskeleg å døma med visse um slike ting.
Lese igjenom Trolldom i lufta av Uppdal. Kjem til å tenkja på Sult av Hamsun, sidan dette òg er ei bok um svolt. Men i Sult er det esteten som svelt, kunstnaren; i Trolldom i lufta er det ein arbeidsmann, der har me skilnaden.
Siste dagane: sett um 10-12 dikt av Celan, tri av Bobrowski. Kanskje eg tek fleire av desse med same. Der er mykje smiren rytme i Celans fyrste dikt. Eg trur ikkje han lika det retteleg då han vart eldre, det er i alle fall mykje minder av slik voggande smiren rytme i siste samligane hans. Bobrowski er på den måten betre.
Ekelöf skriv mykje um einsemd i sin Själfbiografi (forresten samansett av kona hans, av notat og brev). Han, med sine kvinnor, vener, skular – han visste ikkje kva einsemd var, det er det som er saki.
Ekelöfs siste år. Rike. På dikting. Vesaas sine siste år er rikare – utan innslag frå austerlandi. Vesaas – ein stor og merkeleg diktar. So rik, so menneskeleg!
Sett um nokre dikt av Sylvia Plath. Ho er vanskeleg, men ikkje umogeleg. Celan og Bobrowski er òg vanskelege, men ikkje umogelege, dei heller. Har no eit lite utval av båe desse.
Amalie Skram: Constance Ring. Sterk bok! Eg synest det er merkeleg at det norske folk er so trongsynt som det er, dei har i alle fall hatt uppsedarar. Tenk på Ibsen, Bjørnson, Garborg, Skram, Lie, Kielland! Men enno har me ikkje kome på høgd med dei.
Møtte Sylfest Bergo i går kveld på Brakanes. Han togg so skrauven stod um kjeften. «Du tygge tobak endao,» sa eg. «Ein mao da naor ein skal vera pao skogjen,» sa han. «Kur gamadle e du no?» «80 aor,» sa han.
Han laut skunda seg, skulde nå bussen, sprang yver vegen, der var litt hålt, men det var som ei fjør. Ja, han gjorde mest eit lite rundkast då han kom ut på asfalten og kjende det var turt og stødt under føtene der.
Sett um «Kindness» av Sylvia Plath. Merkeleg, eg kjem i hug Amalie Skram når eg les Plath! Kvinnor!
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
«Rørslene me skildrar som vipping, er gjerne større og kjem mindre tett enn dei me omtalar som vibrering.»
Foto: Agnete Brun
Med den monumentale boka Sjøfareren Erika Fatland gitt oss eit uvant, og skremmande, perspektiv på europeisk kolonialisme.
Moss–Horten-ferja er den mest trafikkerte i landet. Skjer det noko uføresett, som då dei tilsette blei tatt ut i LO-streik i fjor, veks køane på begge sider av fjorden.
Foto: Terje Bendiksby / AP / NTB
Ferja, ein livsnerve for mange, er eigd av folk vi ikkje aner kven er, utanfor vår kontroll.
Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Turistinvasjonen har gjort Johan Jógvanson til den sintaste bonden på Færøyane.
Finansminister Trygve Slagsvold Vedum (Sp) på pressekonferanse etter framlegginga av statsbudsjettet måndag. For dei som er opptekne av klima, var ikkje budsjettet godt nytt.
Foto: Fredrik Varfjell / NTB
Kapitulasjon i klimapolitikken
Regjeringa veit ikkje om statsbudsjettet bidreg til å redusere eller å auke klimagassutsleppa. Derimot er det klart at det nasjonale klimamålet for 2030 ikkje blir nådd.
Papiravisa