Den antologien Bjurström har arbeidt med, er komen. Danmark, Færøyane, Island, Noreg. Prosa og lyrikk. Serien heiter Lettres Nouvelles. Sverige og Finland har kome i eit band fyrr.

Der er med 8 dikt av meg, godt umsette. Eg synest ikkje utvalet av norsk dikting er heilt godt. Me har so mange andre enn dei som er med, som burde vore med. Elles vanskeleg å døma med visse um slike ting.

Lese igjenom Trolldom i lufta av Uppdal. Kjem til å tenkja på Sult av Hamsun, sidan dette òg er ei bok um svolt. Men i Sult er det esteten som svelt, kunstnaren; i Trolldom i lufta er det ein arbeidsmann, der har me skilnaden.

Siste dagane: sett um 10-12 dikt av Celan, tri av Bobrowski. Kanskje eg tek fleire av desse med same. Der er mykje smiren rytme i Celans fyrste dikt. Eg trur ikkje han lika det retteleg då han vart eldre, det er i alle fall mykje minder av slik voggande smiren rytme i siste samligane hans. Bobrowski er på den måten betre.

Ekelöf skriv mykje um einsemd i sin Själfbiografi (forresten samansett av kona hans, av notat og brev). Han, med sine kvinnor, vener, skular – han visste ikkje kva einsemd var, det er det som er saki.

Ekelöfs siste år. Rike. På dikting. Vesaas sine siste år er rikare – utan innslag frå austerlandi. Vesaas – ein stor og merkeleg diktar. So rik, so menneskeleg!

Sett um nokre dikt av Sylvia Plath. Ho er vanskeleg, men ikkje umogeleg. Celan og Bobrowski er òg vanskelege, men ikkje umogelege, dei heller. Har no eit lite utval av båe desse.

Amalie Skram: Constance Ring. Sterk bok! Eg synest det er merkeleg at det norske folk er so trongsynt som det er, dei har i alle fall hatt uppsedarar. Tenk på Ibsen, Bjørnson, Garborg, Skram, Lie, Kielland! Men enno har me ikkje kome på høgd med dei.

Møtte Sylfest Bergo i går kveld på Brakanes. Han togg so skrauven stod um kjeften. «Du tygge tobak endao,» sa eg. «Ein mao da naor ein skal vera pao skogjen,» sa han. «Kur gamadle e du no?» «80 aor,» sa han.

Han laut skunda seg, skulde nå bussen, sprang yver vegen, der var litt hålt, men det var som ei fjør. Ja, han gjorde mest eit lite rundkast då han kom ut på asfalten og kjende det var turt og stødt under føtene der.

Sett um «Kindness» av Sylvia Plath. Merkeleg, eg kjem i hug Amalie Skram når eg les Plath! Kvinnor!