Historia har to rom: geografien og tida. Av og til slår ho seg ned på ein eller annan stad ho har valt seg ut. Der set ho fart på det som hender, og ei ettertid vil sjå at her vart det, akkurat no, skapt historie, i tida og i geografien.

Er det rett av Noreg å senda våpen til Ukraina? For ei god veke sidan ville svaret vore eit klart nei frå dei fleste. Noreg gjev ikkje våpenhjelp til land i krig. Vi må nøya oss med humanitær bistand, fordøming og boikott. Men situasjonen har endra seg drastisk etter at Russland gjekk til fullt åtak på Ukraina.

Ein av spådomane som Aleksandr Solzjenitsyn fekk rett i, var at Sovjetunionen ikkje kunne overleva som eigen stat. Spesielt var han oppteken av dei tre baltiske landa, Estland, Latvia og Litauen, med folk som han vart godt kjend med og fekk stor vyrdnad for da han var i fangeleirane.

Russland har invadert grannelandet Ukraina med svære militærstyrkar. Dermed utøver dei ein rett stormakter alltid har tatt seg til: Stormaktene vil ha full kontroll og oversikt over den politiske utviklinga hos grannane. Grannane skal vere til å lite på, er stormaktskravet. Og det er stormaktene som har rett til å tolke grannens tankar og ferd, og til å sette inn makt for å justere grannar på det dei meiner er ville vegar.

Mange land sender våpen til Ukraina, men Noreg er meir utsett for russiske mottiltak enn dei fleste, meiner folkerettsjurist Cecilie Hellestveit.

Globalisering og handel skulle gjera verda tryggare. Det gjekk ikkje heilt slik. No har Russland fått ei finansiell atombombe i hovudet.

Det er skremmande, det som skjer i Ukraina no. Og ein tragedie for det ukrainske folket. Vi som trudde at Russland berre var ute etter å skremma Ukraina, EU og USA for å sikra at Ukraina ikkje vart med i Nato, har teke grundig feil.

Frykt for Nato kan ikkje forklare det russiske åtaket på Ukraina, meiner russlandskjennar Kåre Johan Mjør.