Nytt forsøk
Personen som sa det, har sjølv eit barn med eit alvorleg syndrom, og to andre born. I den familien kom dei to «vanlege» fyrst. Det skjer nok som oftast i den rekkjefylgja. Kanskje opplever ein det som for krevjande å skulle få eit spedbarn i hus når ein allereie har eit barn med ei funksjonshemming.
Språk utan ord
Det å ikkje kunne uttrykkje seg på eit vis som andre skjønar, er ikkje det same som å vera språklaus.
Skulejenta
Ho skulle ha byrja på skulen no i august. Men ho gjorde ikkje det. Vi søkte om eit års utsetjing og fekk det godkjent. Det er ikkje sjølvsagt at ein får det. Ein må kunne sannsynleggjera at barnet vil ha ein vesentleg fordel av å vente eit år med skulestart.
På hospitalet, om natta
Klokka ti går vi på pub. Eg har vandra kvilelaust ikring lenge nok, med ho i vogna framfor meg. Ho er sliten no. Hadde vi vore heime, kunne ho sikkert ha sovna ståande, men her nede i byen er ho såpass undrande til heile situasjonen at ho held seg vaken trass alt. Kva held du på med no, du gamle far? Har det omsider klikka fullstendig for deg?
Ein liten stor variasjon
Det trengst berre ei lita endring i eitt einaste gen, så blir eit menneskeliv noko heilt anna enn samfunnet forventar.
Skodespelaren som alltid er seg sjølv
Vi har bil, og når ein har handikapprov frå kommunen, slepp ein det meste av bompengar og kan parkere gratis både her og der. Likevel vil eg helst ta bussen. Fordi vi kan. Fordi ho liker å ta bussen, sit heilt roleg ved vindauga og kikar ut. Fordi eg liker å ta bussen i lag med ho, det er eit pusterom i kvardagen. Fordi eg liker å gå av bussen og spasere gjennom bygatene i lag med ho, jamvel om det går langsamt og ho av og til finn det for godt å slutte å gå, slik at eg må bera ho på skuldrene, noko som kanskje snart byrjar sjå litt komisk ut, så stor som ho har vorte no.
Nytt forsøk
Personen som sa det, har sjølv eit barn med eit alvorleg syndrom, og to andre born. I den familien kom dei to «vanlege» fyrst. Det skjer nok som oftast i den rekkjefylgja. Kanskje opplever ein det som for krevjande å skulle få eit spedbarn i hus når ein allereie har eit barn med ei funksjonshemming.
Språk utan ord
Det å ikkje kunne uttrykkje seg på eit vis som andre skjønar, er ikkje det same som å vera språklaus.
Skulejenta
Ho skulle ha byrja på skulen no i august. Men ho gjorde ikkje det. Vi søkte om eit års utsetjing og fekk det godkjent. Det er ikkje sjølvsagt at ein får det. Ein må kunne sannsynleggjera at barnet vil ha ein vesentleg fordel av å vente eit år med skulestart.
På hospitalet, om natta
Klokka ti går vi på pub. Eg har vandra kvilelaust ikring lenge nok, med ho i vogna framfor meg. Ho er sliten no. Hadde vi vore heime, kunne ho sikkert ha sovna ståande, men her nede i byen er ho såpass undrande til heile situasjonen at ho held seg vaken trass alt. Kva held du på med no, du gamle far? Har det omsider klikka fullstendig for deg?
Ein liten stor variasjon
Det trengst berre ei lita endring i eitt einaste gen, så blir eit menneskeliv noko heilt anna enn samfunnet forventar.
Skodespelaren som alltid er seg sjølv
Vi har bil, og når ein har handikapprov frå kommunen, slepp ein det meste av bompengar og kan parkere gratis både her og der. Likevel vil eg helst ta bussen. Fordi vi kan. Fordi ho liker å ta bussen, sit heilt roleg ved vindauga og kikar ut. Fordi eg liker å ta bussen i lag med ho, det er eit pusterom i kvardagen. Fordi eg liker å gå av bussen og spasere gjennom bygatene i lag med ho, jamvel om det går langsamt og ho av og til finn det for godt å slutte å gå, slik at eg må bera ho på skuldrene, noko som kanskje snart byrjar sjå litt komisk ut, så stor som ho har vorte no.
