Hans E. Kinck skriv ein plass at det sjeldan kjem noko godt ut av polemikk. Det har han mykje rett i. Då eg høyrde at Kaj Skagen hadde skrive ein polemisk kronikk om Georg Johannesen (GJ), tenkte eg først at her lyt nokon gå til motåtak og sjå til å få mannen ned frå pidestallen sin. Av det Skagen har skrive, hugsar vi i mine kretsar særskilt ein kronikk i Dag og Tid om Leonard Cohen sin konsert i Bergen for nokre år sidan. Skagen ytra si forakt for publikumet på Koengen, som med dissande magar og øl i neven hadde ein stor kveld utan å få tak i den åndelege dimensjonen. Som ein kompis formulerte det: Skagen ville nok ha føretrekt å få være aleine ute på jordet med blafrande stearinlys i ein eim av jødisk mystikk medan Cohen song godnattsongar for han.

Professor Hans H. Skei stussar litt i Dag og Tid over påstanden til Jan Erik Vold om at Nils Collett Vogt «voks opp i Josefines gate 12». Det kan han godt gjera. For i sjølvbiografien Fra gutt til mann seier Collett Vogt at det i dei første leveåra var i «tykkeste byen». Men vi får ikkje vita nøyaktig kvar.

Nylig har Natos generalsekretær, nordmannen Jens Stoltenberg, uttalt at Putin i sitt forvirrede hode ønsker å bestemme hva Ukraina kan gjøre.

Haldor Slettebø har en artikkel i Dag og Tid (2. september 2022) med tittel «Demens». Dette er et aktuelt tema. Slettebø nevner blant annet hvordan god livsstil (mosjon, sosialt liv og sunt kosthold) kan forebygge demens, særlig Alzheimers sykdom. Dette er riktig ettersom hjerneceller modner og utvikler seg bedre ved mosjon og aktivitet. Stress og inaktivitet virker motsatt.

Morten Traavik har fredag 28. oktober eit svar til mitt tilsvar til hans tidlegare innlegg. Han byrjar med å nemne at Kulturrådet frå nyttår er underlagt Kulturdirektoratet. Det er feil. Kulturrådet vart oppretta i 1965 for å forvalte Norsk Kulturfond på armlengds avstand frå styresmaktene. Eit viktig prinsipp. Ein vesentleg del av statens tilskot til kunst og kultur skal bli tildelt utan detaljstyring frå politisk hald.

Norge står i en historisk situasjon med ekstraordinære inntekter på salg av olje og gass. Pengene som strømmer inn, er på et så vanvittig nivå at det er vanskelig å fatte. Svein Gjerdåker kritiserer meg i Dag og Tids leder forrige uke for ordbruken «en fallitterklæring» om årets bistandsbudsjett og mener Redd Barna burde vært mer edruelige.

I Dag og Tid 21. oktober skriv Per Anders Todal om korleis det var å bli utsett for BankID-svindel etter eit phishing-åtak. Som ein advokatfullmektig som hjelper svindelutsette, må eg seie at Todals artikkel gir eit godt bilete av utfordringane ein møter. Rettstilstanden i dag er nettopp slik at den svindelutsette må vere snar med å varsle banken, melde saka til politiet og innhente informasjon om korleis svindelen kunne gå til. Berre slik kan ein bygge ei god sak viss banken ikkje vil tilbakebetale pengane.

Det var ei glede at Jan Erik Vold henta fram eit dikt av Nils Collett Vogt i Dag og Tid nr. 42 og fekk fram det sentrale ved diktet i ein kort tekst. Men eg stussa litt der han skriv at «Han voks opp i Josefines gate 12».

I debatten omkring Ukraina-krigen er det en gjenganger i media at Putin må fjernes fra makten. Senest uttrykt av Halvor Tjønn i siste Dag og Tid: «Putin vil gå inn i russisk historie som ein mislukka leiar som tok heilt feil.» Det er Tjønns påstand, men realiteten er at ikke bare Putin, men ingen russisk leder vil kunne akseptere et Ukraina som et potensielt fiendeland, les Nato-medlem. Like lite som USA aksepterer fiendtlige baser tett opptil egne grenser. Verden var nær en atomkrig under Cuba-krisen.