Nationaltheatret, Kanonhallen:

Wajdi Mouawad:

Forbrent – Nawals hemmelighet

Regi: Maren Bjørseth
Scenografi: Katrin Bombe
Komponist: Alf Lund Godbolt
Omsetjing: av Olav Torbjørn Skare

Dei fleste av oss kjenner oss makteslause over å bli minte på kor grufulle ting folk kan gjere mot andre i krig. Aviser og Dagsrevyen kan konfrontere oss med det i reelle bilete. Men merkeleg nok er det ofte i ei kunstnarleg tolking, på film og på teater, det treffer oss aller hardast i magen.

Stykket den kanadisk-libanesiske dramatikaren Wajdi Mouawad har skrive, med borgarkrigen i Libanon som bakgrunn, rullar opp eit blodig krigs- og familiedrama med ein lagnadssvanger erkjenningsprosess, like notidig appellerande som klassisk, med mange handlingspilar attende til både Shakespeare og Sofokles. Men dette er faktisk meir grufullt enn både Kong Lear og Kong Ødipus.

Nake scenerom

Regissør Bjørseth og scenograf Bombe har plassert stykket i eit ganske nake scenerom i Kanonhallen på Løren, Nationaltheatrets nye, mellombelse amfiscene. Det einaste som skil seg ut frå blackboxen, er nokre bølgjeforma sceneelement og nokre kalde jerndører.

I dette miljøet møter vi den ufatteleg hardt prøvde kvinna Nawal (Gisken Armand) både før og etter at ho døyr, borna hennar Jeanne (Maria Kristine Hildonen) og Simon (Jonas Hoff Oftebro) og i sterke støtteroller Per Christian Ellefsen, Stine Fevik, Anneke von der Lippe, Mari Maurstad og fleire. Etter pausen ser vi òg den kraftutstrålande Yusuf Toosh Ibra i ei rolle vi ikkje skal røpe for mykje om.

Intens dynamikk

Skodespelarane formidlar den ettertenksame teksten i ein intens dynamikk, både i dei lågmælte, såre partia og i dei desperate utbrota. Det er her særskilt fascinerande å sjå kor samstemt Nationaltheatrets veteranar og noviser spelar på lag.

Og i ein tekst som denne, der vi må høyre om dei verst tenkelege fornedringar og dei fælslegaste menneskeslaktingar ein kan tenke seg, ebbar framsyninga paradoksalt nok ut i ein rank, høg byrgskap. Og det stolte og kjenslevare andletet til Gisken Armand lyser på netthinna lenge etter teppefall.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.