Podkast
«Kven trur du at du er?»
Foto: Hallgeir Opedal
Intervjuet med Ingvar Ambjørnsen byrja så dårleg som eit intervju kan
byrje. Eg hadde tatt toget frå København til Hamburg, rett nok buss for tog, der
Ambjørnsen hadde budd sidan 1980-talet. Det var ikkje fyrste gong eg intervjua
han der nede. For Dagbladet hadde Finn Graff og eg floge til Hamburg nokre år
tidlegare. Den gong budde han i ei mørk leilegheit i St. Pauli.
No hadde han flytta til ei moderne glasblokk med utsyn over Hamburg.
Han var eit B-menneske, Ingvar Ambjørnsen, som arbeidde utover natta og sov
til langt på dag. Avtalen var at eg skulle ringe på klokka to, men eg var tidleg
ute og gjekk rastlaus utanfor blokka i ein time. Då klokka var eitt, ringde eg
på dørklokka.
Det tok tid før han opna, men så var ei gruggen røyst der.
«Ja?»
Eg presenterte meg, han buzza meg inn, og eg tok heisen opp. Mikrofonen heldt
eg klar, og øyreklokkene var på. Han opna døra, og var bleik. Eg tura
inn, stilte spørsmål, lydopptakaren gjekk, og vi kom inn på kjøkenet. Gjennom
øyreklokkene høyrde eg at kjøleskapet dura. Det var ikkje bra for lydkvaliteten.
Eg slo av opptakaren, sa: «Kjøleskapet ditt durar.»
Det var då han eksploderte.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
