Musikkommentar
Klodens mest ordinære artist lagar ikkje uordinær konsertfilm
Ed Sheeran, med kvit T-skjorte, tatoveringar og grøne sko, følgjer med på basketballkampen mellom The Boston Celtics og The Indiana Pacers i Boston i 2024.
Foto: Michael Dwyer / AP / NTB
Ed Sheeran er ein av verdas største artistar. På stream, i konsertar, men kanskje ikkje i merksemd. Du ville knapt kjent han att om du gjekk forbi han på gata. Raudt, rotete hår, tatoveringar under ei vanleg T-skjorte, romslege bukser og gode joggesko med neonlysande lisser. Ein heilt ordinær fyr.
No har han laga ein langt frå særleg ordinær konsertfilm. Eller kva ein no skal kalle den nye Netflix-filmen One Shot with Ed Sheeran. Det er ei film- og musikkoppleving der den verdskjende superstjerna reiser gjennom nokre kvartal i New York og framfører nokre av dei største hitane sine i eitt einaste, uavbrote opptak. Ei langtaking, regissert av Philip Barantini, regissøren bak Adolescence, dramaserien frå tidlegare i år som nyttar det same grepet.
Skilnaden er sjølvsagt at Adolescence er drama, medan One Shot er ein dokumentar.
I alle fall ein slags dokumentar. Å gjere ein time samanhengande opptak på manusbasert film med skodespelarar er vanskeleg nok. Å gjere det i New York, ein by der kaos og det uføreseielege er eit heidersteikn, er ein prestasjon. Difor er det òg ein film ein kan sjå, sjølv om ein synest Sheeran lagar musikk som går i eitt med både seg sjølv og tapetet.
Me får ei reise frå lydprøvar i konsertsalen Hammerstein Ballroom, via ein taxitur, eit frieri, ein turistbuss, ein bursdagskonsert, ein pubkonsert, ein biltur med Camila Cabello bak rattet, eit par stopp på undergrunnen og tilbake til full konsert i Hammerstein. Det interessante er korleis Sheeran heile tida framstår som roleg, kontrollert og ekstremt hyggjeleg. «Vil du høyre ein song?» spør han venleg, og spelar songane strippa ned til seg sjølv og gitaren. Enkelte stadar får me òg sjå korleis han nyttar pedalar for å spele inn loopar til å akkompagnere seg sjølv. Teknikken ser enkel ut, fordi Sheeran kan det.
På same vis som at filmen kan sjå enkel ut, nærast magisk til tider, i skifta mellom høgt og lågt, fordi Barantini kan det. Kamera går frå å vere handhalde til å fly høgt i ei kran, og ein gong til og med i ein drone. Det er teknisk imponerande, nærast utruleg.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
