Utgangspunktet var den djupe krisa i Søraust-Asia same året, og redaktør Ignacio Ramonet retta krass kritikk mot den økonomiske globaliseringa og mot institusjonar som Det internasjonale pengefondet, Verdsbanken, OECD og Verdshandelsorganisasjonen (WTO). Globalisering og finansspekulasjon undergrov statane i den verkelege verda, og det var på tide å «avvæpne marknadene», meinte Ramonet. Artikkelen hans vart mellom anna inspirasjonen til organisasjonen Attac, som i starten hadde avgift på valutahandel som den fremste kampsaka si.

Kampen mot globaliseringa tok mange ulike former. I Seattle demonstrerte kring 40.000 menneske mot WTO-toppmøtet i 1999, og massedemonstrasjonar vart normalen ved toppmøta i organisasjonar som Verdsbanken, Pengefondet og EU dei neste åra. Den globaliseringskritiske forfattaren Naomi Klein vart ei viktig røyst for rørsla med boka No Logo, og også ein profilert økonom som Joseph Stiglitz, tidlegare sjeføkonom i Verdsbanken og vinnar av Nobels minnepris i økonomi, slutta seg til mykje av kritikken av dei internasjonale finansinstitusjonane og liberaliseringa dei stod for.

I 2001 vart det første World Social Forum halde i Brasil, som eit radikalt motstykke til World Economic Forum, med slagordet «Ei anna verd er mogleg». WSF vart ein årleg samlingsstad for titusenar av aktivistar frå heile verda, med eit utal ulike kampsaker, frå urfolksrettar til fagforeiningsarbeid. Toppunktet var 2009, da over 100.000 menneske møtte opp til WSF i Belém i Brasil. Forumet har òg blitt avvikla i land som India, Tunisia og Canada. Splitting i leiarskapen har medverka til å svekkje WSF, og oppmøtet har minka dei siste åra.