Pop

Zara Larsson:

Venus

Sommer House / Epic
Records

Venus er det fjerde studioalbumet til den svenske popdivaen Zara Larsson. Er det noko svenskane kan – og det er det – så er det popmusikk. Du skulle berre sett bakoversveisen eg fekk den gongen eg snubla forbi hovudscena på den siste Töreboda-festivalen og Zara skreid fram med fyrverkeri, dansarar og beinhardt band.

Eg er no svak for eit durabeleg popshow, og dette var sterke saker. Sanneleg, Larsson er det svenske motsvaret til Britney Spears. No var det rett nok den svenske låtskrivaren Max Martin som skreiv Britney Spears’ gjennombrotssong (i tillegg til eit vell av andre kramgoda låtar frå tida kring millenniumsskiftet for artistar som Backstreet Boys).

Zara Larsson har arbeidd med denne Max Martin, men på Venus er det hennar eige låtmateriale som står i sentrum. Med seg på laget har ho namn som 2000-tals-dansepopprodusenten David Guetta, og Venus er nettopp ei undersøking av den elektroniske popmusikken frå det tiåret, som ein kan merke er tilbake no i dette tiåret.

I likskap med Spears voks Larsson opp som barnestjerne: Ho blei kjendis då ho gjesta det svenske TV-programmet Talang i 2008. Du skulle sett bakoversveisen eg fekk då eg søkte opp og såg og høyrde ti år gamle Zaras songprestasjon på YouTube for litt sidan.

Venus er, som Zara Larsson sjølv seier, ei heidundrande venusberg-og-dal-bane av kjensler gjennom 2000-talets poptradisjon. Så der sit vi, lyttarane, i ei venusvogn susande i spinnville sløyfer gjennom berg og dal, og du skulle berre sett bakoversveisen eg har på hovudet nett no. Skulle nesten hatt storhjelm, som blomman venusvogn òg vert kalla, som òg vert kalla wolfsbane. I kinesisk tradisjonell medisin seiest blomen å ha lækjande eigenskapar: Venus er ei lækjande elektropopoppleving som bit frå seg.

Rasmus Hungnes

er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.