Nationaltheatret, Kanonhallen:

Antoine de Saint-Exupéry:

Den lille prinsen

Dramatisert av Kjersti Haugen, Leiko Fuseya og Magnus Børmark
Regi: Kjersti Haugen
Scenografi: Leiko Fuseya
Komponist: Magnus Børmark
Koreografi: Magnus Myhr

Den vakre eventyrboka Den lille prinsen har gjennom åra fått ein sterk plass i klassikarkatalogen. Ulik andre eventyr og bøker appellerer ho òg ulikt til born og vaksne. Typisk for boka er dette lågmælte og sårbare under «fantasy»-fasaden. Teater- og filmversjonar er gjorde med svært ulike innfallsvinklar. Nationaltheatret fortel òg historia heilt annleis enn vi har sett ho før. Noko vil ein vel alltid sakne når ei bok ein synest godt om, går til scenen. Men kva så?

Scenebiletet er eit sirkus der guten frå ein framand planet dreg på erkjenningsreise frå planet til planet og etter kvart på jorda. Han undrar seg over materialismen og ignoransen folk har overfor venleik og godhug. Han lærer opp andre, og han lærer sjølv. Her er fine visuelle effektar, morosame kostyme, nydeleg akrobatikk og koreografi. Ikkje alle personane på prinsens veg vert like klåre, og her er nok nyansar ofra på showfaktorens alter. Men musikken er vakker og fyller ut mange stader der teksten i denne ramma ikkje kan bere seg åleine.

Det såre og ettertenksame kjem likevel ikkje så ofte opp til yta. Som prinsens møte med reven som så gjerne vil temjast. Dialogane mellom desse to er vel noko av det vakraste som er skrive om vennskap. Her vert det eit festleg musikalnummer, og den sjarmerande Jacob Jensen får berre i eit par gløtt ta fram einsemda til reven. Men Linn Bjørnvik Grøder som prinsen har heile tida ei nøktern ro i rolla, fint stemt mot alt det rare som elles skjer i historia.

Ein kunne undre seg på om born ville ta inn eit så pass framandt eventyr, som attpåtil er endå meir avkonkretisert på scenen. Men det skal seiast, ungane sat musestille i to timar. Dette gjekk nok heim.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.