Diktet: Kristofer Uppdal
Foto via Wikimedia Commons
Nysnøen er te å breid på meg
Er du ikkj te å finn meg?
Frå der du er?
Og åt der eg er?
Kan du aller nå inn te meg?
Kverv då!
Ikkjnå ska vara halvt millom oss.
Ikkj er eg tå det slaget.
Ikkj du hell.
Kverv!
Og eg høyre du er åt ein annan.
Då hi det slitna millom oss.
Åt allan tid.
Då stig det ikkj mot hobolla.
Ikkj te meg.
Du er ikkj åt meg då.
Og då er ikkj tråa te meg meir åt deg.
Og det pine meg ikkj.
Det at du er der og ikkj er te meg!
Og ikkj kven du er åt hell!
Då hi det slitna.
Bandet frå hjarta te deg!
Inn åt hjarta te meg.
Trevlun heng ut frå hjarta åt meg.
Ho nåma er der.
Og eg kjenne det ikkj.
Då er ho kvita der.
Og breide nysnøen på meg.
På kvaran draum i møte mot deg.
Draumen er åt a sæla!
Då søv han punn snøa.
Nysnøen er te å breid på meg.
Kristofer Uppdal
hoboll: håball, midsumar
ho nåma: ho som tek, grip
Nysnøen er te å breid på meg
Er du ikkj te å finn meg?
Frå der du er?
Og åt der eg er?
Kan du aller nå inn te meg?
Kverv då!
Ikkjnå ska vara halvt millom oss.
Ikkj er eg tå det slaget.
Ikkj du hell.
Kverv!
Og eg høyre du er åt ein annan.
Då hi det slitna millom oss.
Åt allan tid.
Då stig det ikkj mot hobolla.
Ikkj te meg.
Du er ikkj åt meg då.
Og då er ikkj tråa te meg meir åt deg.
Og det pine meg ikkj.
Det at du er der og ikkj er te meg!
Og ikkj kven du er åt hell!
Då hi det slitna.
Bandet frå hjarta te deg!
Inn åt hjarta te meg.
Trevlun heng ut frå hjarta åt meg.
Ho nåma er der.
Og eg kjenne det ikkj.
Då er ho kvita der.
Og breide nysnøen på meg.
På kvaran draum i møte mot deg.
Draumen er åt a sæla!
Då søv han punn snøa.
Nysnøen er te å breid på meg.
Kristofer Uppdal
hoboll: håball, midsumar
ho nåma: ho som tek, grip
Kristofer Uppdal (1878–1961), trønderdiktaren, mest kjend for tibinds-romanverket Dansen gjenom skuggeheimen (1911–24), som dreier seg om Noregs overgang frå bondenasjon til industrinasjon, var også ein eineståande poet. Han debuterte som lyrikar i 1905, ungdomsdiktinga er samla i dei to binda Elskhug (1919) og Altarelden (1920).
Han gifter seg i 1913 med kjøpmannsdottera Bergljot Magnussen frå Bergen og hjelper henne med å få ut den eine romanen Byen i 1915. Dei slår seg ned i Asker og får tre born, men berre sonen Skjalg når vaksen alder (1917–1972). Det er han som tek vare på farens etterlatne tekstar. Ekteskapet havarerer, kona får ikkje ut fleire bøker, er overspent og nervøs, døyr på ein pleieheim i 1936. I 1927 hadde ho søkt om at mannen, «sindsyk», skulle verta innlagd på Gaustad asyl, der Kristofer Uppdal vart pasient i tre år framover.
Skjalg Uppdal lukkast ikkje med å få utgjeve dikta til faren. I 1961 kjem eit utval: Hestane mine, redigert av Odd Solumsmoen, som trykkjer «Nysnøen er te å breid på meg» og 24 andre dikt. Det større bindet dikt Åt songa tå stjernom (2005, red. J.E. Vold) rommar bortimot halvtanna hundre etterlatne tekstar, deriblant også dagens dikt.
Her er det ein forlaten ektemann (kan vi tenkja oss) som fører ordet mot henne som har skove han fra seg. Det må vera eit av de sterkaste dikta vi har på norsk, om det å mista den ein elskar. Språket er halde i den trønderforma Uppdal kom fram til på eldre dagar. Diktet, som diktaren aldri prøvde å få trykt, kan vera skrive kring 1930. (Men han brende det ikkje opp!)
Jan Erik Vold
Nysnøen er te å breid på meg
Er du ikkj te å finn meg?
Frå der du er?
Og åt der eg er?
Kan du aller nå inn te meg?
Kverv då!
Ikkjnå ska vara halvt millom oss.
Ikkj er eg tå det slaget.
Ikkj du hell.
Kverv!
Og eg høyre du er åt ein annan.
Då hi det slitna millom oss.
Åt allan tid.
Då stig det ikkj mot hobolla.
Ikkj te meg.
Du er ikkj åt meg då.
Og då er ikkj tråa te meg meir åt deg.
Og det pine meg ikkj.
Det at du er der og ikkj er te meg!
Og ikkj kven du er åt hell!
Då hi det slitna.
Bandet frå hjarta te deg!
Inn åt hjarta te meg.
Trevlun heng ut frå hjarta åt meg.
Ho nåma er der.
Og eg kjenne det ikkj.
Då er ho kvita der.
Og breide nysnøen på meg.
På kvaran draum i møte mot deg.
Draumen er åt a sæla!
Då søv han punn snøa.
Nysnøen er te å breid på meg.
Kristofer Uppdal
hoboll: håball, midsumar
ho nåma: ho som tek, grip
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Kristofer Uppdal (1878–1961), trønderdiktaren, mest kjend for tibinds-romanverket Dansen gjenom skuggeheimen (1911–24), som dreier seg om Noregs overgang frå bondenasjon til industrinasjon, var også ein eineståande poet. Han debuterte som lyrikar i 1905, ungdomsdiktinga er samla i dei to binda Elskhug (1919) og Altarelden (1920).
Han gifter seg i 1913 med kjøpmannsdottera Bergljot Magnussen frå Bergen og hjelper henne med å få ut den eine romanen Byen i 1915. Dei slår seg ned i Asker og får tre born, men berre sonen Skjalg når vaksen alder (1917–1972). Det er han som tek vare på farens etterlatne tekstar. Ekteskapet havarerer, kona får ikkje ut fleire bøker, er overspent og nervøs, døyr på ein pleieheim i 1936. I 1927 hadde ho søkt om at mannen, «sindsyk», skulle verta innlagd på Gaustad asyl, der Kristofer Uppdal vart pasient i tre år framover.
Skjalg Uppdal lukkast ikkje med å få utgjeve dikta til faren. I 1961 kjem eit utval: Hestane mine, redigert av Odd Solumsmoen, som trykkjer «Nysnøen er te å breid på meg» og 24 andre dikt. Det større bindet dikt Åt songa tå stjernom (2005, red. J.E. Vold) rommar bortimot halvtanna hundre etterlatne tekstar, deriblant også dagens dikt.
Her er det ein forlaten ektemann (kan vi tenkja oss) som fører ordet mot henne som har skove han fra seg. Det må vera eit av de sterkaste dikta vi har på norsk, om det å mista den ein elskar. Språket er halde i den trønderforma Uppdal kom fram til på eldre dagar. Diktet, som diktaren aldri prøvde å få trykt, kan vera skrive kring 1930. (Men han brende det ikkje opp!)
Jan Erik Vold
Nysnøen er te å breid på meg
Er du ikkj te å finn meg?
Frå der du er?
Og åt der eg er?
Kan du aller nå inn te meg?
Kverv då!
Ikkjnå ska vara halvt millom oss.
Ikkj er eg tå det slaget.
Ikkj du hell.
Kverv!
Og eg høyre du er åt ein annan.
Då hi det slitna millom oss.
Åt allan tid.
Då stig det ikkj mot hobolla.
Ikkj te meg.
Du er ikkj åt meg då.
Og då er ikkj tråa te meg meir åt deg.
Og det pine meg ikkj.
Det at du er der og ikkj er te meg!
Og ikkj kven du er åt hell!
Då hi det slitna.
Bandet frå hjarta te deg!
Inn åt hjarta te meg.
Trevlun heng ut frå hjarta åt meg.
Ho nåma er der.
Og eg kjenne det ikkj.
Då er ho kvita der.
Og breide nysnøen på meg.
På kvaran draum i møte mot deg.
Draumen er åt a sæla!
Då søv han punn snøa.
Nysnøen er te å breid på meg.
Kristofer Uppdal
hoboll: håball, midsumar
ho nåma: ho som tek, grip
Fleire artiklar
Abid Raja er advokat og Venstre- politikar.
Foto: Lina Hindrum
Det trugande utanforskapet
På sitt beste er Vår ære og vår frykt historia om ei integrering på retur og ei kraftig åtvaring om kva som kan skje som følgje av det.
Fargerikt om tolsemd
Me får garantert høyra meir til komponisten Eilertsen.
Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.
Foto: Christopher Helberg
Endringar til godt og vondt
Birger Emanuelsen skriv om folk slik at ein trur på det.
Me drog til månen av di det var teknologisk mogleg. Eit strålande døme på det teknologiske imperativet. Her vandrar astronaut Buzz Aldrin frå Apollo 11 rundt og les sjekklista si på venstre arm på ekte ingeniørvis.
Kjelde: Nasa
Teknologisk imperativ!
«Birkebeinerne på ski over fjellet med kongsbarnet».
Foto: Morten Henden Aamot
Eit ikonisk stykke kunst er kome heim
Medan gode krefter arbeider for å etablere eit museum for kunstnarbrørne Bergslien på Voss, har den lokale sparebanken sikra seg ein originalversjon av eit hovudverk av målaren Knud Bergslien.
Papiravisa