JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

TeaterMeldingar

«Interessant, klargjerande og velspelt Anna Karenina»

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Ine Marie Wilmann i rolla som Anna Karenina og Ferdinand Falsen Hiis i rolla som grev Vronskij i framsyninga på Oslo Nye Teater.

Ine Marie Wilmann i rolla som Anna Karenina og Ferdinand Falsen Hiis i rolla som grev Vronskij i framsyninga på Oslo Nye Teater.

Foto: Lars Opstad

Ine Marie Wilmann i rolla som Anna Karenina og Ferdinand Falsen Hiis i rolla som grev Vronskij i framsyninga på Oslo Nye Teater.

Ine Marie Wilmann i rolla som Anna Karenina og Ferdinand Falsen Hiis i rolla som grev Vronskij i framsyninga på Oslo Nye Teater.

Foto: Lars Opstad

3301
20240308
3301
20240308

Oslo Nye Teater, Centralteatret

Leo Tolstoj:

Anna Karenina

Dramatisert av Helen ­Edmundson
Omsett frå engelsk av ­Marianne Sævig
Regi: Maren E. Bjørseth
Scenografi: Olav Myrtvedt
Koreografi: Ida Wigdel
Kostymedesign: Alva Brosten

Styrt av blindt begjær

Oslo Nye Teater byr på ei interessant, klargjerande og velspelt tolking av russisk romanklassikar.

No har vi fått nok ei dramatisering av ein internasjonal romanklassikar, og denne gongen er dramatiseringa importert, frå engelsk. Jamvel om Helen Edmundsons tretti år gamle dramatisering nyttar nokre interessante grep, kjennest det underleg å skulle få replikkar frå russisk litteratur via engelsk i 2024. Det gav meg ei kjensle av at litt av Tolstoj blei borte på vegen.

Men sett bort frå alt dette er denne oppsetjinga absolutt sjåverdig, især av di vi ikkje blir fôra med overromantisk tragedie frå første stund. Dessutan blir Anna Kareninas lagnad effektivt parallellført med – eller kanskje heller: kontrastert mot – dei kjærleiksrøynslene den jordnære bonden Levin gjer seg. Å la dei to tale saman utan at dei er på same stad, ved at dei på direkte spørsmål («kvar er du no?») berre gjer greie for sin eigen situasjon, er verknadsfullt. Slik blir livshaldningar og verdiar, eigeninteresse og humanisme sette opp mot kvarandre på tydeleggjerande vis.

«Oppsetjinga er absolutt sjåverdig, især av di vi ikkje blir fôra med overromantisk tragedie frå første stund.»

Tragisk endelykt

Kort summert opp er Anna Karenina historia om den vakre overklassekvinna (Ine Marie Wilmann) som villig lèt seg forføre av den flotte grev Vronskij (Ferdinand Falsen Hiis) og utan sterke motførestillingar vil forlate mann og son. Ikkje berre søkjer ho si eiga lukke utanfor familien ho sjølv har valt, ho går heller ikkje av vegen for å råke andres lukke. Det er oppskrifta på sosialt og menneskeleg fall og ei tragisk endelykt.

Slik får vi ikkje berre trekanthistoria mellom Anna, ektemannen (Eldar Skar) og grev Vronskij. Men også historia om den sjølveigande bonden Levin (Eivin N. Salthe) og hans først ulukkelege kjærleik til Kitty (Maria Agwumaro). Litt i utkanten kjem vi inn på Stiva (Kim Helge Strømmen), Annas utru bror, og kona hans, Dolly (Henriette Faye-Schjøll). Tre par, tre ulike lagnader som set personane i relieff. Slik dette er gjort her, gir det større djupne og klårleik til hovudtematikken, som det elles er lett å redusere til ei forteljing om sterke, ukontrollerbare kjensler i eit russisk tsarrike anno 1870-talet (romanen kom i 1878).

Godt samspel

Scenograf Olav Myrtvedt har ramma dramatikken inn i ein tredelt installasjon, som både gir innsyn og stengjer ute, og som lett lèt seg endre i form og posisjon. Stundom opplever eg det som litt forstyrrande, når det blir mykje flytting, men i all hovudsak fungerer dette godt.

Skodespelarprestasjonane er gjennomgåande gode, samspelet likeins. Ine Marie Wilmann syter for at fleire dimensjonar ved Anna-skikkelsen kjem fram. Ho blir ikkje meir elskeleg ved det, men meir truverdig som begjærstyrt kvinne. Ferdinand Falsen Hiis gjer Vronskij til det Anna skulle ha gjennomskoda alt i byrjinga – lidenskapleg, men styrt av eigeninteresse.

 Jan H. Landro

 Jan H. Landro er forfattar, journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Oslo Nye Teater, Centralteatret

Leo Tolstoj:

Anna Karenina

Dramatisert av Helen ­Edmundson
Omsett frå engelsk av ­Marianne Sævig
Regi: Maren E. Bjørseth
Scenografi: Olav Myrtvedt
Koreografi: Ida Wigdel
Kostymedesign: Alva Brosten

Styrt av blindt begjær

Oslo Nye Teater byr på ei interessant, klargjerande og velspelt tolking av russisk romanklassikar.

No har vi fått nok ei dramatisering av ein internasjonal romanklassikar, og denne gongen er dramatiseringa importert, frå engelsk. Jamvel om Helen Edmundsons tretti år gamle dramatisering nyttar nokre interessante grep, kjennest det underleg å skulle få replikkar frå russisk litteratur via engelsk i 2024. Det gav meg ei kjensle av at litt av Tolstoj blei borte på vegen.

Men sett bort frå alt dette er denne oppsetjinga absolutt sjåverdig, især av di vi ikkje blir fôra med overromantisk tragedie frå første stund. Dessutan blir Anna Kareninas lagnad effektivt parallellført med – eller kanskje heller: kontrastert mot – dei kjærleiksrøynslene den jordnære bonden Levin gjer seg. Å la dei to tale saman utan at dei er på same stad, ved at dei på direkte spørsmål («kvar er du no?») berre gjer greie for sin eigen situasjon, er verknadsfullt. Slik blir livshaldningar og verdiar, eigeninteresse og humanisme sette opp mot kvarandre på tydeleggjerande vis.

«Oppsetjinga er absolutt sjåverdig, især av di vi ikkje blir fôra med overromantisk tragedie frå første stund.»

Tragisk endelykt

Kort summert opp er Anna Karenina historia om den vakre overklassekvinna (Ine Marie Wilmann) som villig lèt seg forføre av den flotte grev Vronskij (Ferdinand Falsen Hiis) og utan sterke motførestillingar vil forlate mann og son. Ikkje berre søkjer ho si eiga lukke utanfor familien ho sjølv har valt, ho går heller ikkje av vegen for å råke andres lukke. Det er oppskrifta på sosialt og menneskeleg fall og ei tragisk endelykt.

Slik får vi ikkje berre trekanthistoria mellom Anna, ektemannen (Eldar Skar) og grev Vronskij. Men også historia om den sjølveigande bonden Levin (Eivin N. Salthe) og hans først ulukkelege kjærleik til Kitty (Maria Agwumaro). Litt i utkanten kjem vi inn på Stiva (Kim Helge Strømmen), Annas utru bror, og kona hans, Dolly (Henriette Faye-Schjøll). Tre par, tre ulike lagnader som set personane i relieff. Slik dette er gjort her, gir det større djupne og klårleik til hovudtematikken, som det elles er lett å redusere til ei forteljing om sterke, ukontrollerbare kjensler i eit russisk tsarrike anno 1870-talet (romanen kom i 1878).

Godt samspel

Scenograf Olav Myrtvedt har ramma dramatikken inn i ein tredelt installasjon, som både gir innsyn og stengjer ute, og som lett lèt seg endre i form og posisjon. Stundom opplever eg det som litt forstyrrande, når det blir mykje flytting, men i all hovudsak fungerer dette godt.

Skodespelarprestasjonane er gjennomgåande gode, samspelet likeins. Ine Marie Wilmann syter for at fleire dimensjonar ved Anna-skikkelsen kjem fram. Ho blir ikkje meir elskeleg ved det, men meir truverdig som begjærstyrt kvinne. Ferdinand Falsen Hiis gjer Vronskij til det Anna skulle ha gjennomskoda alt i byrjinga – lidenskapleg, men styrt av eigeninteresse.

 Jan H. Landro

 Jan H. Landro er forfattar, journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Fleire artiklar

Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Foto: Lise Åserud / NTB

Samfunn

Språkfag i spel

Kunnskapsministeren vil gje fleire elevar høve til å velje arbeidslivsfag. Lærarar åtvarar mot å la det gå på kostnad av språkopplæringa.

Christiane Jordheim Larsen
Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Foto: Lise Åserud / NTB

Samfunn

Språkfag i spel

Kunnskapsministeren vil gje fleire elevar høve til å velje arbeidslivsfag. Lærarar åtvarar mot å la det gå på kostnad av språkopplæringa.

Christiane Jordheim Larsen

Foto: Baard Henriksen

LitteraturKultur

Sorg og sjølvutsletting

Kva kan djup, djup sorg gjere med eit menneske? I den nye romanen sin freistar Terje Holtet Larsen gi nokre svar.

Jan H. Landro

Foto: Baard Henriksen

LitteraturKultur

Sorg og sjølvutsletting

Kva kan djup, djup sorg gjere med eit menneske? I den nye romanen sin freistar Terje Holtet Larsen gi nokre svar.

Jan H. Landro

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis