Eg og du, Kenneth
Vennskapeleg og personleg, men ikkje ukritisk om ein musikalsk tusenkunstnar som langt på veg skusla bort talentet sitt.
Med denne konsertframsyninga ønskjer Sigurd Sele å teikne eit portrett av sambygdingen frå Bømlo.
Det Vestnorske Teateret
Aslak Moe og
Sigurd Sele:
Min Kenneth
Regi: Aslak Moe; Sigurd Sele med band: Harald Dahlstrøm (tangentar), Thomas Valeur (gitar), Sondre Veland (trommer), Ole Marius Sandberg (bass m.m.)
Kenneth Sivertsen (1961–2006) var den uvanleg rikt utrusta komponisten, musikaren og humoristen som ikkje makta å forvalte sitt pund. Sigurd Sele er den femten år yngre musikalartisten som beundra Kenneth grenselaust, og som med denne konsertframsyninga ønskjer å teikne eit portrett av sambygdingen frå Bømlo og vanlagnaden hans.
«Livbelte har eg egentlig aldri likt», heiter det i ein av dei tidlege songane til Kenneth Sivertsen, slik levde han òg.
Framsyninga er som ein såkalla dramatisk monolog, kjenneteikna ved at den talande vender seg til ein person – i dette tilfellet Kenneth – som ikkje kan svare, men som her kjem til orde gjennom songane og musikken sin.
Temaet er unge Sigurds møte med Kenneth og musikken hans, men rett nok avgrensar formatet seg til songane og rockelåtane, ein salme og litt jazz. Det han skapte innan klassisk musikk, blir det ikkje rom for.
Framføringa er krono-
logisk. Forteljinga mellom musikkinnslaga følgjer dei stadig nye albuma frå Sivertsens hand og unggutens reaksjon på dei. Det var ikkje alt han forstod, ikkje alt han likte. Slik var det òg med den retninga hovudpersonens liv tok, då han rota seg bort i humorfjas med parodiar og stadig meir drikking.
Det er varme og lengt i historia Sigurd ber fram, men også vonbrot og forvirring. Stundom blir det for mykje Sigurd og for lite Kenneth, og slutten kjem farleg nær det tåredrypande.
Men Sigurd Sele syng godt, sjølv om foredraget kan bli litt statisk. Og med seg har han framifrå musikarar, især er det fint å oppleve Thomas Valeurs «smaksprøver» på den gitarvirtuositeten som Kenneth Sivertsen også meistra.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i Dag ogTid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det Vestnorske Teateret
Aslak Moe og
Sigurd Sele:
Min Kenneth
Regi: Aslak Moe; Sigurd Sele med band: Harald Dahlstrøm (tangentar), Thomas Valeur (gitar), Sondre Veland (trommer), Ole Marius Sandberg (bass m.m.)
Kenneth Sivertsen (1961–2006) var den uvanleg rikt utrusta komponisten, musikaren og humoristen som ikkje makta å forvalte sitt pund. Sigurd Sele er den femten år yngre musikalartisten som beundra Kenneth grenselaust, og som med denne konsertframsyninga ønskjer å teikne eit portrett av sambygdingen frå Bømlo og vanlagnaden hans.
«Livbelte har eg egentlig aldri likt», heiter det i ein av dei tidlege songane til Kenneth Sivertsen, slik levde han òg.
Framsyninga er som ein såkalla dramatisk monolog, kjenneteikna ved at den talande vender seg til ein person – i dette tilfellet Kenneth – som ikkje kan svare, men som her kjem til orde gjennom songane og musikken sin.
Temaet er unge Sigurds møte med Kenneth og musikken hans, men rett nok avgrensar formatet seg til songane og rockelåtane, ein salme og litt jazz. Det han skapte innan klassisk musikk, blir det ikkje rom for.
Framføringa er krono-
logisk. Forteljinga mellom musikkinnslaga følgjer dei stadig nye albuma frå Sivertsens hand og unggutens reaksjon på dei. Det var ikkje alt han forstod, ikkje alt han likte. Slik var det òg med den retninga hovudpersonens liv tok, då han rota seg bort i humorfjas med parodiar og stadig meir drikking.
Det er varme og lengt i historia Sigurd ber fram, men også vonbrot og forvirring. Stundom blir det for mykje Sigurd og for lite Kenneth, og slutten kjem farleg nær det tåredrypande.
Men Sigurd Sele syng godt, sjølv om foredraget kan bli litt statisk. Og med seg har han framifrå musikarar, især er det fint å oppleve Thomas Valeurs «smaksprøver» på den gitarvirtuositeten som Kenneth Sivertsen også meistra.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i Dag ogTid.
Fleire artiklar
Pasta med traktkantarellar, fløyte og parmesan.
Foto: Dagfinn Nordbø
Skogens gull
Eg er så heldig å ha vener med hytte, og dei forsyner meg med alt eg orkar av godsaker som veks på bakken.
Faksimile frå Chess Review 1953. Burger sit med dei svarte brikkene og introduserer ein «cheapo».
Foto: Edward Winters chesshistory.com
Frå sjakkverda: Burger med cheapo utan salami
Gravferd for Hizbollah-kommandantane Ibrahim Qubaisi og Hussein Ezzedine, som mista livet i eit bombeåtak i det sørlege Beirut 25. september. Dei siste vekene har ei rekkje leiarar i Hizbollah-rørsla blitt drepne av Israel.
Foto: Louisa Gouliamaki / Reuters / NTB
Ei god tid for martyrar
Hizbollah vart skapt av den israelske invasjonen av Libanon i 1982.
Kan Israel knekke denne rørsla gjennom ein ny krig?
Foto: NTB
«Epla figurerer i mange av Hauge sine dikt»
Den polske presidenten Andrzej Duda vitja messa i kyrkja The National Shrine of Our Lady of Czestochowa i Doylestown i Pennsylvania 22. september 2024.
Foto: Ryan Collerd / AFP / NTB
Kandidatane frir til polakkar i USA
BUCKS COUNTY: Kanskje er det polsk-amerikanarar i Pennsylvania som kjem til å avgjere presidentvalet.