Samtidsmusikk

Slagr:

Linde

Amund Sjølie Sveen, vibrafon og glas; Anne Hytta, hardingfele; Katrine Schiøtt, cello.
Hubro

Folkemusikken har vore ein inspirasjon i alle dei nær 20 åra trioen Slagr har vore verksam. Og det er først og fremst hardingfelespelaren Anne Hytta som gjer at musikken tidvis kan minna om folkemusikk av det lyriske slaget. Ofte minner dette (sjølv om musikken er nylaga) om lydarslåttar.

Men på denne nye plata er all musikken komponert av cellist Katrine Schiøtt, og hardingfela kling ofte i eit djupare register. Dermed kling dette meir som ein ubestemmeleg kammermusikk, der det berre er eit og anna ornament i fela som gjer at ein av og til tenker på folkemusikk.

Dette er svært stillferdig og minimalistisk musikk der musikarane gjev god plass til kvarandre. Dei åtte delane på plata er alle bygde opp av enkle motiv som utviklar og endrar seg svært sakte. Slik sett har dette ein god del til felles med meditasjonsmusikk, «ambient music» og liknande, men når Slagr spelar, er det ingen tvil om at det er tale om akustiske instrument spela av levande menneske.

Då Slagr vart etablert, var det eit ensemble som skilde seg ut frå det meste i musikklivet. Dei har halde trufast fram på den vegen der dei starta, og blitt gradvis meir stillfarande. Såleis kan ikkje denne plata seiast å vera «spanande» eller «nyskapande». Men det gjer ingen ting, for her handlar det om finsliping av ei velfungerande form for musisering, og me treng tryggleik og ro meir enn forhasta og lettvinte løysingar.

I 2015 vann Slagr Spellemannsprisen i «open klasse», og det er her dei høyrer heime: Denne musikken er open både i utforming og når det gjeld stilistisk kategorisering.

Sigbjørn Apeland

Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast meldar i Dag og Tid.