Frisk bris
Den ville debuten til Franciska Eliassen fangar tema som er i vinden med fri fantasi.
Ruby Dagnall og Keira LaHart spelar to systrer i debutfilmen til Franciska Eliassen.
Foto: Filmbyrået Jack
Drama
Regi: Franciska Eliassen
Den siste våren
Med: Ruby Dagnall, Keira LaHart
Kinofilm
To systrer strevar med livet og klimakrisa ein stad i Lofoten. Eira (LaHart) er ein taus observatør. Storesystera Vera (Dagnall) er vill. Verkeleg vill. Ho skrik og styrer på med ulike kunstuttrykk og hemningslaus framferd. I dagboka til Vera finn Eira innblikk i den indre verda til villstyringen.
Glitter
Spelefilmdebutanten Franciska Eliassen studerer biletkunst på Kunsthøgskolen i Oslo. Kunstnarsjela skin gjennom i den visuelle stilen. Det kryr av glitter i fjes, fargerike kostyme og kulissar. Filmen er rik på draumlike scener og stiliserte tablå. Mest følgjer vi kvervelvinden Vera med handhalde kamera, like rastlaust som den rasande rebellen.
Filmen slentrar av garde i spenning mellom angst og sinne. Som innfallsrik skildring av ein plaga kunstnar står Eliassen på skuldrene til Itonje Søimer Guttormsen, som laga herlege Gritt, og som underviste Eliassen på Nordland kunst- og filmhøgskole.
Glør
Den tilbakehaldne stilen til Keira LaHart som Eira står i kontrast til Ruby Dagnall, som fyller Vera med uttrykksfull energi. Båe er gode. Dagnall vann ein fortent Amanda-pris for Rosemari av Sara Johnsen i 2017. Ho har hatt mindre roller i både Verdens verste menneske og Skam, og no kjennest det som det er på tide at ho får ei større rolle igjen. Ho gløder.
Vera raljerer om klimakrise og heksebrenning i tråd med den uttalte økofeminismen til regissøren. Eliassen ber på eit brennande engasjement. Ho tilrår å grunde på om det er Vera eller verda som er galen. Å sjå Vera som heilt tilrekneleg, er ikkje lett, for ho verkar som ein orkan det er skummelt å kome nær. Likevel tek ho oss med storm. Filmen fengjer og fasinerer. Slike lågbudsjettfilmar er aldri feilfrie, men den kunstnariske djervskapen er gild. Den siste våren er eit friskt pust.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Franciska Eliassen
Den siste våren
Med: Ruby Dagnall, Keira LaHart
Kinofilm
To systrer strevar med livet og klimakrisa ein stad i Lofoten. Eira (LaHart) er ein taus observatør. Storesystera Vera (Dagnall) er vill. Verkeleg vill. Ho skrik og styrer på med ulike kunstuttrykk og hemningslaus framferd. I dagboka til Vera finn Eira innblikk i den indre verda til villstyringen.
Glitter
Spelefilmdebutanten Franciska Eliassen studerer biletkunst på Kunsthøgskolen i Oslo. Kunstnarsjela skin gjennom i den visuelle stilen. Det kryr av glitter i fjes, fargerike kostyme og kulissar. Filmen er rik på draumlike scener og stiliserte tablå. Mest følgjer vi kvervelvinden Vera med handhalde kamera, like rastlaust som den rasande rebellen.
Filmen slentrar av garde i spenning mellom angst og sinne. Som innfallsrik skildring av ein plaga kunstnar står Eliassen på skuldrene til Itonje Søimer Guttormsen, som laga herlege Gritt, og som underviste Eliassen på Nordland kunst- og filmhøgskole.
Glør
Den tilbakehaldne stilen til Keira LaHart som Eira står i kontrast til Ruby Dagnall, som fyller Vera med uttrykksfull energi. Båe er gode. Dagnall vann ein fortent Amanda-pris for Rosemari av Sara Johnsen i 2017. Ho har hatt mindre roller i både Verdens verste menneske og Skam, og no kjennest det som det er på tide at ho får ei større rolle igjen. Ho gløder.
Vera raljerer om klimakrise og heksebrenning i tråd med den uttalte økofeminismen til regissøren. Eliassen ber på eit brennande engasjement. Ho tilrår å grunde på om det er Vera eller verda som er galen. Å sjå Vera som heilt tilrekneleg, er ikkje lett, for ho verkar som ein orkan det er skummelt å kome nær. Likevel tek ho oss med storm. Filmen fengjer og fasinerer. Slike lågbudsjettfilmar er aldri feilfrie, men den kunstnariske djervskapen er gild. Den siste våren er eit friskt pust.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Dei siste par åra har den norske bonden fått kjenne konsekvensane av å produsere i eit system der utgiftene er styrte av marknaden, medan inntektene er styrte av politikarane, skriv Siri Helle.
Foto: Heiko Junge / NTB
Effektivisering er ikkje berginga
Korleis gje bønder rettferdig inntekt når dei framleis skal vere sjølvstendig næringsdrivande?
Judith Butler er filosof og ein frontfigur innanfor kjønnsteori.
Foto: Thomas Lohnes / NTB
Paven midt imot
Alle lèt til å misforstå kvarandre i kjønnsdebatten. Judith Butler blir både dyrka og demonisert av folk som ikkje har lese eit ord av bøkene hen skriv.
Bondelagsleiar Bjørn Gimming talar til demonstrantane utanfor Stortinget torsdag morgon. Bønder frå heile landet protesterer mot måten bondeinntekta blir rekna ut på.
Foto: Heiko Junge / NTB
Jordskjelvet
Senterpartiet ville løfte bøndene, men har skaka sitt eige grunnfjell.
Abortutvalet saman med helseminister Ingvild Kjerkol under overrekkinga av rapporten. Utvalet føreslår å flytte grensa for sjølvbestemt abort til veke 18.
Foto: Heiko Junge / NTB
Moralske kvalar
Å leggje restriksjonar på abort, er ein måte å anerkjenne menneskeverdet på, seier Morten Magelssen i abortutvalet. Han tok dissens.
Villreinbestanden i Noreg i dag er på rundt 25.000 dyr vinterstid. Sidan 2021 har villreinen vore klassifisert som nær truga på den norske raudlista.
Foto: Paul Kleiven / NTB
Villrein i eit villnis
Stortingsmeldinga om villrein er ikkje til å verte særleg klok av.
Papiravisa