Drama

Regi: Janicke Askevold

Sammen alene

Med: Ida Nilsen, Aleksandra Ørbeck-Nilssen, Eirik Risholm Velle, Ivan Mathias Petersson
Kinofilm

To gamle vener (Nilsen og Ørbeck-Nilssen) møtest, saman med kjærastane (Velle og Petersson), for ei helg på hytta. Gamalt grums møter nytt grums.

Problema

Det er uendeleg sommarleg i Sammen alene – bølgene duvar, himmelen er blå og rosévinen flyt, i motsetning til samtalen. Dei fire kulturmenneska har underleg vanskeleg for å småprata. Det går frå null til hundre, temamessig, og tilbake til null igjen. Det må vera slitsamt å vera så lite gåverik i samtalekunsten og samtidig vera relativt vellukka skapande kunstnarar og forfattarar. Alt vert liggande på overflata, sjølv med dei tyngste temaa, som abort, sjølvmord og død. Det verkar som filmskaparane har hatt lyst å femna om kvart einaste tenkte scenario eit menneske kan gå gjennom, ved at hovudpersonane må ha gått gjennom desse sjølve. Det vert berre for mykje av det kjipe. Kanskje det er meininga at det skal vera kritikk av oss privilegerte, kvite nordmenn som studerer navlen vår som om det var reine hovudfagsprosjektet. Eller skal det vera eit forsøk på å forsvara den kvite middelklassen, at alle kan verta råka av eksistensielt vonde hendingar?

Intensjon eller ikkje, for meg hamnar Sammen alene innunder den ikkje heilt greie melodramakategorien.

Truverdet

At eg ikkje heilt trur på heilskapen, betyr ikkje at filmen er utan underhaldningsverdi – når dialogen er god, som han tidvis er, så skuldast det mykje at skodespelarane får utfalda seg utan å dvela for mykje. Kivinga og kammerpreiket kan nok vera gjenkjenneleg for dei fleste. Det mest truverdige, og kanskje mest nedstemmande, er kor mange elendige forhold som fortset og fortset, til trass for at det faktisk er så opplagt at dei er dårlege for kvarandre. Så nok ein gong blir eg noko forvirra: Er det meininga at eg skal sympatisera med at dei står saman, last og brast, når dei burde avlasta og bresta for lengst? Og mens me er inne på truverd: At opplyste menneske over 18 år har med seg kvitvinen Black Tower som husgåve, går eg berre ikkje med på.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.