Tannlaus moro
Dei fleste kan lika Solsidan, om det nokosinne var eit kvalitetsteikn.
Josephine Bornebusch som Mickan Schiller i filmen basert på fjernsynsserien.
Foto: Filmweb
Komedie
Regi: Felix og Måns Herngren
Solsidan – Filmen
Med: Felix Herngren, Johan Rheborg, Mia Skäringer
Barndomsgjengen og dei inngifte konene deira held fram i filmatiseringa av TV-serien Solsidan som gjekk på svensk og norsk fjernsyn frå 2010 til 2015. Men Alex (Herngren) og Anna (Skäringer) skal gå kvar til sitt, og bestekompis Fredde (Johan) fortviler.
Muzak
For dei som er kjende med TV-serien, er det sjølvsagt ingenting å frykta: Her er same kleine situasjonane, vanskelege venekjemien og statusjaget. Som i alle TV-til-film-produksjonar er det om å gjera å dra med seg hovudkjernen frå serien og mjølka han alt ein kan, utan å verken øydeleggja den opphavlege stemninga eller bryta for mykje med konseptet. Slik er filmatiseringa bra vellukka. Som film, derimot, er Solsidan ein likandes, men like fullt lettgløymd affære – litt som sidespranga til hovudpersonane. Du veit, musikken som strøymer utover høgtalaranlegga på kjøpesentra, musikken som er sett på for å tekkjast flest mogleg utan å verken engasjera eller fornærma, det me i gamle dagar kalla heismusikk – slik er Solsidan.
Illa gumman
Det kunne vore ein film med snert om filmskaparane, som også står for mykje av TV-produksjonen, hadde tort å gjera nokre enkle vriar. Men her er det om å gjera å landa paddeflatt på jorda og for all del ikkje trakka på tær. Det vert gjort mykje narr av både snobberi, fasadehald og desperate biologiske klokker, men blandinga er noko forvirrande. Og det blir det gjerne når ein skal tekkjast så mange som råd er. Svenske komediar er ofte gode på karikaturar, noko dei for så vidt er her òg, men dei er nett som eit par–tre år for seint ute. Dei kunne med andre ord berre gjeve seg då dei la opp TV-serien. No har dei artige karakterane vorte til slappe karikaturar. Balansegangen vart oppretthalden på TV. No har det vippa over til lat latter og ein gamaldags trong til å la ting vera som dei er. Eg blir ikkje forarga, det fungerer heilt greitt som søndagsunderhaldning i sofaen. Heile filmen er som eit lett skuldertrekk eller eit skeivt, trøytt smil. Her er ingen nervar i klem, berre fri flyt av resirkulert humor.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Komedie
Regi: Felix og Måns Herngren
Solsidan – Filmen
Med: Felix Herngren, Johan Rheborg, Mia Skäringer
Barndomsgjengen og dei inngifte konene deira held fram i filmatiseringa av TV-serien Solsidan som gjekk på svensk og norsk fjernsyn frå 2010 til 2015. Men Alex (Herngren) og Anna (Skäringer) skal gå kvar til sitt, og bestekompis Fredde (Johan) fortviler.
Muzak
For dei som er kjende med TV-serien, er det sjølvsagt ingenting å frykta: Her er same kleine situasjonane, vanskelege venekjemien og statusjaget. Som i alle TV-til-film-produksjonar er det om å gjera å dra med seg hovudkjernen frå serien og mjølka han alt ein kan, utan å verken øydeleggja den opphavlege stemninga eller bryta for mykje med konseptet. Slik er filmatiseringa bra vellukka. Som film, derimot, er Solsidan ein likandes, men like fullt lettgløymd affære – litt som sidespranga til hovudpersonane. Du veit, musikken som strøymer utover høgtalaranlegga på kjøpesentra, musikken som er sett på for å tekkjast flest mogleg utan å verken engasjera eller fornærma, det me i gamle dagar kalla heismusikk – slik er Solsidan.
Illa gumman
Det kunne vore ein film med snert om filmskaparane, som også står for mykje av TV-produksjonen, hadde tort å gjera nokre enkle vriar. Men her er det om å gjera å landa paddeflatt på jorda og for all del ikkje trakka på tær. Det vert gjort mykje narr av både snobberi, fasadehald og desperate biologiske klokker, men blandinga er noko forvirrande. Og det blir det gjerne når ein skal tekkjast så mange som råd er. Svenske komediar er ofte gode på karikaturar, noko dei for så vidt er her òg, men dei er nett som eit par–tre år for seint ute. Dei kunne med andre ord berre gjeve seg då dei la opp TV-serien. No har dei artige karakterane vorte til slappe karikaturar. Balansegangen vart oppretthalden på TV. No har det vippa over til lat latter og ein gamaldags trong til å la ting vera som dei er. Eg blir ikkje forarga, det fungerer heilt greitt som søndagsunderhaldning i sofaen. Heile filmen er som eit lett skuldertrekk eller eit skeivt, trøytt smil. Her er ingen nervar i klem, berre fri flyt av resirkulert humor.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stig Amdam og Ragnhild Gudbrandsen spelar hovudrollene i stykket av August Strindberg.
Foto: Magnus Skrede / Den Nationale Scene
Krigen mellom kjønna
Dødsdansen er eit ekteskapsdrama der komikken får for stor plass, men spelestilane utfordrar kvarandre på interessant vis.
Kina fyrer på alle sylindrane: Ingen bygger ut så mykje kolkraft som kinesarane gjer. Biletet viser eit kolkraftverk i Dingzhou i Hebei-provinsen.
Foto: Ng Han Guan / AP / NTB
Ein straum av problem
Straumforbruket i verda aukar framleis raskare enn fornybar kraftproduksjon. Kolkraftverk skal varme kloden i mange år enno.
Nana rise-Lynum er redaktør i Norsk Barneblad.
Foto: Per Anders Todal
Å gi barn det dei ikkje veit at dei vil ha
Norsk Barneblad vart skipa i 1887 og har kome ut kvart år sidan. Sist helg fekk Nana Rise-Lynum Målprisen frå Noregs Mållag for innsatsen som redaktør.
Den såkalla hysjpengesaka mot Donald Trump er inne i andre veke i retten i New York.
Illustrasjon: Jane Rosenberg / Reuters
Høgt spel i New York
Straffesaka som no går føre seg mot Trump, er den han har størst sjanse til å verte frikjend i. Og vert han det, kan saka òg gje han fleire veljarar, seier kommentator Jan Arild Snoen.
Frå markeringa av den internasjonale kvinnedagen i Oslo sentrum.
Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB
Bollestad sprer myter og faktafeil
Vi må skille mellom hva som skal løses av abortloven, og hva som skal løses andre steder.
Papiravisa