Eit varsla sjølvmord
Søstre elsker evig er så tett på døden at eg nesten lurar på om det er etisk innanfor. Nesten.
Wilde (31) og Marin Siem (28) er søstrer og bestevener. Marin er alvorleg psykisk sjuk og har prøvt å ta livet sitt fleire gonger.
Foto: Motlys
Dokumentar
Regi: Sigve Endresen
Søstre elsker evig
Med: systrene Wilde og Marin, far og vener
Kinofilm
To systrer som elskar kvarandre, fyller lerretet. Men berre ei stund. For den eine systera skal ta livet av seg, og den andre systera skal ikkje lenger gjera noko for å hindra henne i det. Det norske ordet for trigger warning er traumevarsel, om du skulle tenka at dette var på sin plass no.
Dødsfin
Det har vore mykje dokumentert død i det siste, og då siktar eg ikkje til alle verdas krigar, men filmsidene i Dag og Tid. Eg melde sist veke den sterke Ukjent landskap, og no trur eg det har toppa seg for ei stund med denne vekas Søstre elsker evig. Filmar blir jo ikkje laga i eit vakuum, så kanskje det seier noko om kva me som publikum taklar, og kva me føler me bør takla.
Berøringsangst er nok eit ord i tida, men på ingen måte mellom Wilde og Marin. Dei vitsar mens dei grin – ein mistar ikkje personlegdommen sjølv om ein er både deprimert, suicidal og bipolar, som Marin påpeikar. Men ho sit der og vil ikkje leva, det kjennest så tungt og så mørkt, og det blir vanskeleg å le med, for i løpet av kort tid så er ho død. Og eg kan jo ikkje trøysta meg med at det berre er på film, heller.
Søstre elsker evig (forfilm)
«Filmen kan koma til å provosera mange.»
Problemstilt
Tematisk tangerer Søstre elsker evig dette med aktiv dødshjelp, noko eg finn eg kan støtta i både teori og praksis, men som kjennest absurd og problematisk like fullt, og særleg når ein får det så midt i fleisen som her. Skjønar me betre at folk vil enda livet når dei er fysisk sjuke enn psykisk?
Filmen kan koma til å provosera mange, men du skal vera ganske prinsipielt hard for å døma handlingane til sjuande og sist. Kanskje det gjer filmen ekstra problematisk for nokre. Men regissør Sigve Endresen er svært respektfull overfor dei medverkande og det sensitive materialet han får forvalta.
Historia er omtenksamt fortalt og klipt med fine overgangar som trengst for å gje perspektiv frå manusforfattar og hovudpårørande Wilde Siem. Kor lenge kan dei næraste og helsevesenet utføra aktiv livshjelp før ein seier at nok er nok? Eg skulle jo ønska at den problemstillinga ikkje var nødvendig å diskutera, men kor naiv kan eg tillata meg å vera?
Marin har uansett fått sagt sitt, om ikkje siste ord er sagt om verken varsla sjølvmord eller aktiv dødshjelp – men ho kunne knapt fått eit finare og sterkare ettermæle enn Søstre elsker evig.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er skribent, programskapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dokumentar
Regi: Sigve Endresen
Søstre elsker evig
Med: systrene Wilde og Marin, far og vener
Kinofilm
To systrer som elskar kvarandre, fyller lerretet. Men berre ei stund. For den eine systera skal ta livet av seg, og den andre systera skal ikkje lenger gjera noko for å hindra henne i det. Det norske ordet for trigger warning er traumevarsel, om du skulle tenka at dette var på sin plass no.
Dødsfin
Det har vore mykje dokumentert død i det siste, og då siktar eg ikkje til alle verdas krigar, men filmsidene i Dag og Tid. Eg melde sist veke den sterke Ukjent landskap, og no trur eg det har toppa seg for ei stund med denne vekas Søstre elsker evig. Filmar blir jo ikkje laga i eit vakuum, så kanskje det seier noko om kva me som publikum taklar, og kva me føler me bør takla.
Berøringsangst er nok eit ord i tida, men på ingen måte mellom Wilde og Marin. Dei vitsar mens dei grin – ein mistar ikkje personlegdommen sjølv om ein er både deprimert, suicidal og bipolar, som Marin påpeikar. Men ho sit der og vil ikkje leva, det kjennest så tungt og så mørkt, og det blir vanskeleg å le med, for i løpet av kort tid så er ho død. Og eg kan jo ikkje trøysta meg med at det berre er på film, heller.
Søstre elsker evig (forfilm)
«Filmen kan koma til å provosera mange.»
Problemstilt
Tematisk tangerer Søstre elsker evig dette med aktiv dødshjelp, noko eg finn eg kan støtta i både teori og praksis, men som kjennest absurd og problematisk like fullt, og særleg når ein får det så midt i fleisen som her. Skjønar me betre at folk vil enda livet når dei er fysisk sjuke enn psykisk?
Filmen kan koma til å provosera mange, men du skal vera ganske prinsipielt hard for å døma handlingane til sjuande og sist. Kanskje det gjer filmen ekstra problematisk for nokre. Men regissør Sigve Endresen er svært respektfull overfor dei medverkande og det sensitive materialet han får forvalta.
Historia er omtenksamt fortalt og klipt med fine overgangar som trengst for å gje perspektiv frå manusforfattar og hovudpårørande Wilde Siem. Kor lenge kan dei næraste og helsevesenet utføra aktiv livshjelp før ein seier at nok er nok? Eg skulle jo ønska at den problemstillinga ikkje var nødvendig å diskutera, men kor naiv kan eg tillata meg å vera?
Marin har uansett fått sagt sitt, om ikkje siste ord er sagt om verken varsla sjølvmord eller aktiv dødshjelp – men ho kunne knapt fått eit finare og sterkare ettermæle enn Søstre elsker evig.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er skribent, programskapar, kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Mange vil nok finne ein feil på dette biletet. Men la meg forklare.
Foto: Dagfinn Nordbø
«Mange vil miste munn og mæle når eg slår frampå om kvitlauk i fårikålen.»
Kate Winslet spelar tittelrolla i ei sann historie om den banebrytande fotografen Lee Miller, som forlét eit glamorøst liv som modell for å dokumentera andre verdskrigen.
Foto: Filmweb.no
Det andre blikket
Den formeltru filmen om fotografen Lee Miller gjev eit velkome blikk på krig og kjønn.
Tormod Haugland, frå Radøy i Hordaland, forfattardebuterte som 32-åring og har sidan gitt ut ei lang rekke romanar, noveller, dikt og dramatikk.
Foto: Helge Skodvin
Livets dropar
Hauglands fabel pendlar mellom draum og røynd.
«Moren» blir løfta på plass utanfor Munch-museet i 2022.
Foto: Heiko Junge / NTB
Hvor original er «Moren» foran Munchmuseet?
Anna Fesun, «Guds moder», gjev «magisk hjelp» til hjelpelause og medvitslause ukrainarar – mot eit verdsleg vederlag.
Krig og psyke
Det er vanskeleg å vite om den nye «sigersplanen» som president Zelenskyj nyleg varsla, er ein verkeleg sigersplan eller berre ein ny freistnad på å kurere tungsinn i det ukrainske samfunnet.