«Vi lever trass alt i ...»

– Kjære alle saman. Vi er samla på London Pub ...

Framfor eit raudglinsande teppe på puben i Rosenkrantz gate innleidde biskop Olav Fykse Tveit si historiske orsaking. Sidan landet vart kristna ein gong etter slaget ved Stiklestad i 1030, har kyrkja meint mangt og mykje, dei har gjort rett og urett, og no var tida komen for å lufte ut. I si åtte minutt lange orsaking framfor presse, biskopar og andre frammøtte kraup han til krossen.

– I 2022 erkjende biskopane i Den norske kyrkja at den institusjonen vi leier, har påført skeive smerte og skade. Då er det rett at vi også tek på oss ansvar som kyrkje, og seier unnskyld.

Slike institusjonelle og rituelle orsakingar finst det mange døme på. Å ta eit oppgjer med fortida er klokt, ja, det er noko vakkert, inkluderande og sivilisert over eit samfunn som kan orsake tidlegare synder. Rett nok er det ofte uforpliktande ord, det er ingen som mistar andlet, status eller kjenner på skam, tvert om: Han som orsakar, får ein ferniss av empati og innsikt. Ja, eigentleg er slike symbolske orsakingar ein vinn-vinn-situasjon. Som forfattaren Anne Holt formulerte det på Facebook:

«Å unnskylde det andre har gjort, er en merkelig øvelse, og tjener mest som selvros. Det ligger noe «se, så snille vi har blitt» i det, og er av bortimot null verdi, slik jeg ser det.» Sokneprest Anne Marie Nystein på Notodden, også ho lesbisk, var av motsett meining.

«Jeg synes det er helt fantastisk at ledelsen i kirken er så tydelige når de nå vil gå ut og si unnskyld», sa ho til NRK.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare