Sanseleg om kjønn og identitet

Når Kristine Reffstrup i desse dagar kjem ut med den alt anna enn sosialrealistiske romanen Jernlungen, stadfestar det så å seie hennar status som «norsk» forfattar. 43-åringen har studert kunsthistorie, men hadde i mange år visst at det var forfattar ho skulle bli. Først ville ho skaffe seg livsrøynsle, nå den rette alderen for å kunne skrive.

Etter at ho flytta frå København til Bergen i 2010 for å gå på Skrivekunstakademiet, fekk ho sving på skrivinga. I 2016 debuterte ho med romanen Jeg, Unica, som hausta svært gode kritikkar. Ved dei tider hadde ho busett seg i Oslo, der ho framleis held til. Jernlungen er den andre romanen hennar.

– Eg skriv på norsk og dansk. Etter kvart har eg fått det norske språket og litteraturen under huda. Jernlungen skreiv eg parallelt på dei to språka. Når eg skriv, kjem setningane ut på både det eine og det andre språket. Boka blir lansert i Danmark i april.

Ulike stader, ulike tider

Handlinga i romanen går føre seg på to ulike stader til ulike tider, Blegdamshospitalet i København under den store polioepidemien som gjekk over Europa i 1952, og eit hus for foreldrelause gutar i ein skog nær Budapest i 1913. Likevel får vi tidleg ei kjensle av at det finst eit samband mellom dei to 13 år gamle hovudpersonane. I ei jernlunge (forløparen til dagens respirator) ligg Agnes, hardt råka av polio, medan eit barn som korkje er gut eller jente og berre går under namnet «Gutt», lever saman med tolv gutar i det merkelege Taras hus.

Mykje i romanen dreier seg om overgang og endring, både i dei to og utafor livet deira.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare