Evig Young

Natt til laurdag 1. november fekk eg og mange andre ein e-post frå Neil Young.

Nei, me er ikkje Youngs utvalde folk, det er berre eit nyheitsbrev. Vanlegvis varslar dei om at Young har gjeve ut endå ei plate, noko han gjer oftare enn dei fleste. Denne gongen var det ikkje det. I emnefeltet heitte det «Just in – As Time Explodes», «Nett no – Tida eksploderer». Det einaste som var i e-posten, var ei videolenkje til ein kort film på to minutt. 

To minutt med film frå nedrivinga av Det kvite huset, frå Trump som tek imot gåver frå Qatar, frå teknologisjefar som gjev gåver til Trump, og av nasjonalgarden som går inn i LA og Portland. Krig, våpentesting og No Kings-demonstrasjonar. Og så orda «as time explodes» i ein grumsete skrivemaskin-liknande skrifttype, litt som omslaget til albumet Sleeps with Angels.

Tonesett til musikken frå «Be the Rain», siste låt på albumet Greendale frå 2003, eit album som kjempar for klimaet, mot dei store oljeselskapa. Songen opnar med linja «Save the planet for another day» – Ta vare på jorda endå ein dag.

Tysdag 4. november, ein valdag i USA, følgde Young opp med ein ny e-post og film, som mellom anna viser korleis det å kaste folk ut av landet heng saman med eit amerikansk jordbruk som ikkje verkar.

Young snakkar til tilhengjarane sine, men han peiker på det som få, om nokon, i same posisjon tør å seie. Nesten heile livet har han vore eit levande døme på avslutninga av «Nyttårsdiktet» til Jan Erik Vold: «DET ER HÅPLØST OG VI GIR OSS IKKE».

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare