Fjernsynsapparat

Eg har ein djup respekt for fjernsynsapparat. Fjernsynsapparat gir livet mitt meining og innhald. Eg respekterer fjernsynsapparata og er takksam for at dei finst.

Det aller mest imponerande ved fjernsynsapparat ligg i sjølve ordet, nemleg at eg kan sitte heime i mi eiga stove og sjå noko vesentleg som skjer ein annan stad. Det er nesten som å vere der. Fjernsynsapparat har dei siste åra lært meg utruleg mykje eg ikkje visste frå før, til dømes at det finst svært mange nordmenn som ikkje kan syngje, og/eller  som dansar dårleg. Utan fjernsynsapparatet ville eg vore fullstendig uvitande om dette. Eg ville vore ein ignorant i mitt eige land. Eg kunne faktisk risikert å gå gjennom eit heilt liv, frå vogge til grav, utan å vite at det er utruleg mange nordmenn som ikkje kan syngje, og/eller som dansar dårleg. Kva slags liv hadde det vore? 

Lat oss innrømme det: Det hadde vore eit tomt liv, eit verdilaust liv. Eg har difor ein djup respekt for fjernsynsapparat, fordi dei fortel meg om noko vesentleg som går føre seg ein annan stad. Det er nesten som å vere der.

Eg synest det er ein sjølvsagd ting å kalle opp folk etter det som kjem ut av fjernsynsapparata. Før heitte folk til dømes Anders og Lise, no heiter dei Jakten-Anders og Maskorama-Lise. Jakten-Anders. 

Før var han berre Anders, eit null og ingenting, men så fekk han altså prefikset Jakten. Dermed blei han Jakten-Anders, ein mann å sjå opp til. Ein mann å bry seg om. Lat oss sjå det i augo: Utan fjernsynsapparata risikerte denne mannen, tidlegare berre Anders, å leve heile sitt liv som eit null og ein ingenting. Eit miserabelt liv, i skuggedalen. Anders. Men så kom fjernsynsmenneska med sine lamper og kamera, dei skrudde dei på, og det blei lys, og dei sa: 

«Sjå, eit nytt menneske er fødd. Jakten-Anders. Ta godt imot han, han er vår gåve til dykk. Jakten-Anders. Han er kanskje ikkje perfekt, men han er Jakten-Anders, på godt og vondt, og frå denne augneblinken er han, Jakten-Anders, dykkar eigedom. Ha takksemd for denne gåva vår til dykk. For vi er store i vår visdom og vår gjevmildskap. Så lenge de berre sit stille og ventar, skal de ikkje sjå bort frå at de får fleire gåver. Vi kan ikkje seie noko om kva for gåver de vil få i framtida, eller kva dei kjem til å heite. Det einaste vi kan seie nett no, er at det vil vere menneske i godt hald, dei vil vere i sin beste alder, og nokre av dei har friske, runde bollekinn og held til på ein bondegard. 

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare