¿ Makta riv ned det andre byggjer opp

Lytt til artikkelen:

På Bulandet og Værlandet, eit øysamfunn så langt vest i havet at det kan smykke seg med tittelen Noregs vestlegaste fiskevær, bur det ifylgje Wikipedia 237 personar. Etter klokka 16.00 (15.00 i sommarhalvåret) og heile helga tar det innbyggarane minst to timar å kome seg til ei legevakt – i dei fleste tilfelle ein god del lenger: Ferjeturen inn til fastlandet og kommunesenteret Askvoll tar om lag ein time. Avhengig av kva dag det er, har ferja mellom ein og tre avgangar om ettermiddagen. Frå Askvoll er det ein time i personbil til Førde sentralsjukehus, der næraste legevakt ligg.

Men kva skjer når personbil og ruteferje ikkje er eit alternativ? Næraste ambulansebil har heimehamn i nabokommunen Fjaler, 22 kilometer lenger inne i fjorden. I ein dryg månad til ligg det ambulansebåt stasjonert i Askvoll, men han forsvinn ved årsskiftet. Han vert erstatta – sentralisert – av ein båt i Solund, ein båt som skal tene eit større område med eit ope havstykke og fleire nautiske mil unna. Det er ikkje i kva som helst slags vêr han skal fram i, vest i havet.

Kor mange andre stader ville ein ha sett på dette som eit tilfredsstillande helse- og bergingstilbod? Sanninga er at det gjer dei ikkje eingong på Bulandet og Værlandet. Difor har dei for lengst skaffa seg ein eigen ambulanse, driven på dugnad.

Meir enn 15 millionar

Dette er ei av årsakene til at styresmakter kan halde fram med å redusere, rasjonalisere og ikkje minst sentralisere offentlege tenester gong på gong, på nytt og på nytt, i sektor etter sektor: Distrikts-Noreg gjev ikkje opp. Det dei ikkje får, ordnar dei sjølve. På eiga hand. Friviljug.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare