Kommentar
¿ Attende til det nye
Folkehelseinstituttet (FHI) gjer rett i å skunde på ei raskare opning av samfunnslivet enn regjeringa har gått inn for. Men nedstenginga kan trekkje ut om massemedia skremmer opp opinionen med skrekkhistorier.
Pressa er til stades på ein av dei mange pressekonferansane om koronaviruset. F.v. justis- og beredskapsminister Monica Mæland, utanriksminister Ine Eriksen Søreide, assisterande direktør i Helsedirektoratet Espen Nakstad og avdelingsdirektør i Folkehelseinstituttet Line Vold.
Fredrik Varfjell / NTB scanpix
Lytt til artikkelen:
Det ligg i naturen til både menneskesinnet og moderne biletmedium at det er dei mest dramatiske og skremmande bileta som oftast vert formidla og som fester seg best hos oss.
Vi fekk førsteinntrykka våre av koronaepidemien gjennom dei kinesiske styresmaktenes overgrep mot forsvarslause menneske i Wuhan, der sjuke vart rivne ut av heimane og køyrde bort i varebilar under høglytte protestar, eller stengde inne i høgblokker med attsveisa utgangsdører. Om og om att såg vi dei same bileta frå Italia, av avkledde kroppar spente inn i pustemaskiner, medan fortvilte legar sprang mellom dei døyande.
Godt stoff
Pandemiar er godt stoff for fjernsyn, presse og sosiale medium. Der ein før måtte nøye seg med forstørra bilete av støvmidd og reportasjar om flåttinfeksjonar, kan ein no skumbade i tusentals menneske som sakte vert kvelte.
Sjølve strukturen i massemedia, der det handlar om blikkfang og klikkfang, krev stor sjølvdisiplin for ikkje å spele på redsla til folk. Koronaepidemien er lett å skremme med fordi så mange døyr over heile verda, og fordi vi enno ikkje heilt veit kva vi har å gjere med. Denne uvissa opnar for skremselsjournalistikk.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
