Krig
Vår i Ukraina med gin utan tonic
Sidan sovjetæraen har kva kø som helst kunna bli eit nyhendebyrå for folket. Medan dei står i kø for å få kjøpt kjøt eller potetar, utvekslar håpefulle kjøparar nyhende, rykte og meiningar.
Ukrainarar i kø for mat, klede og siste nytt ved kyrkja i Borodyanka i utkanten av Kyiv 31. mai 2022.
Foto: Natacha Pisarenko / AP / NTB
I landsbyen Lazarivka, som eg saknar kvar dag no, er det ikkje mange køar, men noko som liknar, blir til kvar tysdag rundt ti om morgonen, der den mobile butikken stoggar på turen rundt om i landsbyane.
Nyleg har det dukka opp ein annan kø kvar fredag framom ein Lada med tilhengjar. Han kjem frå nabolandsbyen Yastrubenka, der dei held mange grisar. Éin gong i veka sender dei ferskt kjøt og flesk til sal i Lazarivka. I dag, da eg ringde til landsbynaboen min, Nina, stod ho i nett denne køen.
«Nettene er kalde», klaga ho. «Vekstene gror ikkje. Det er berre ruccola, reddik og dill det skjer noko med. Og så er det ikkje salt til sals.»
Eg sa ho kunne gå bort til huset vårt og ta litt salt – vi har sikkert ein kilo i kjøkenet.
«Nei, vi har nok salt i kjellaren», avslo ho høfleg.
Ukrainske bønder lèt seg ikkje lett slå ut av manglar. Kvar heim har ei forsyning av salt, sukker og mjøl. Og no, under krigen, er desse lagera større enn nokon gong.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
