Intervju
– Røyndommen er ofte verst
Å vere nevrotikar er vår naturlege tilstand, meiner suksessforfattar og brageprisvinnar Nina Lykke. Ho er også overtydd om at vi er ikkje her for å ha det moro.
Nina Lykke fekk Brageprisen for romanen om fastlegen Elin.
Foto: Lars Pehrson / SvD / TT / NTB scanpix
Spør du Nina Lykke kven ho skriv for, blir ho usikker. Etter å ha tenkt seg om konkluderer ho med at ho prøver å få kontakt med det felles usagde i oss. Ei elv, kallar ho det, der alt det rare fløymer, det som vi gjer og seier og tenkjer utan å vere heilt medvitne.
– Kva vil du oss?
– Det same som eg vil meg sjølv. Eg vil vel inn i det som det er litt stille om, og det kan vere så mangt. Til dømes eit medvit om korleis vi har det i dag i høve til korleis det var før. Kor vondt har vi det når vi har det vondt i dag? Kanskje hadde dei det vondare for 200 år sidan? Eller kva er det vi gjer no som vi vil le av om tretti år, til dømes denne overdrivne barnedyrkinga? Eg er ikkje ute etter å seie noko om forbrukarmentaliteten eller klimaøydeleggingane. Eg vil vere i språket, i setningane. Skrivinga byrjar i eit språkleg medvit, som eg stundom kjenner at det svingar av. Så jobbar eg vidare ut frå det. Språket fører meg av garde, ikkje handlinga.
Vil ta tak i lesaren
Nina Lykke bøyer seg fram over kjøkenbordet heime i Rasmus Winderens vei på Oslos vestkant og grip fatt i jakkekragen min. Slik vil ho ta lesaren og lyfte han opp.
– Ein bodskap har du ikkje?
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
