Kommentar
Kunstig og kulørt klang
Den nye norske artisten Vestavind har viral suksess med KI-generert festmusikk. Er det eigentleg like greitt at maskinar tek over?
Omslagsbiletet til låten «Ligga» av Vestavind.
I thrilleren Heretic (2024) prøver karakteren til Hugh Grant seg på eit retorisk poeng: Kva er skilnaden på The Hollies-låten «The Air that I Breathe» (1974) og Radiohead-låten «Creep» (1992)? Akkordprogresjonen og enkelte melodilinjer er så like at låtskrivarane bak The Hollies-låten, Albert Hammond og Mike Hazlewood, no er medkreditere for «Creep».
Poenget til Grants karakter er at inspirasjon og ikkje minst iterasjon er ein naturleg del av det meste i verda, og at alle idear alt er tenkte. Det er ein tanke Georg Friedrich Hegel hevda i «Vorlesungen über die Geschichte der Philosophie»: Alles, was denkbar ist, ist schon gedacht worden. Alt som er tenkjeleg, er alt tenkt.
Eller, det sitatet er ei fullstendig forfalsking. Det er noko ein KI-chatbot fann på. Hen tenkte nok på Goethe, som har sagt: Alles Gescheite ist schon gedacht worden, man muss nur versuchen, es noch einmal zu denken. Alt klokt er alt tenkt, ein må berre prøve å tenkje det ein gong til.
Raskt og breitt
Spørsmålet er om vi no nærmar oss ei ny forståing av «ein gong til». I alle fall for delar av populærmusikken. Og den tilnærminga er ikkje spesielt klok. Den siste veka har til dømes ein norsk artist toppa det strøymetenesta Spotify kallar «virallista».
Omgrepet viral kjem frå medisinen og tyder sjukdom forårsaka av virus. I denne samanhengen, og den dei fleste utan medisinutdanning nyttar ordet i, vil det seie noko som spreier seg raskt og breitt. Altså noko som vert delt, eller anbefalt vidare.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
