Vi treng fleire universitet
Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no
Utdanning
Redaktør Svein Gjerdåker brukar leiarplass i Dag og Tid 21. juni til å påpeike at Høgskolen i Innlandet (HINN) er på veg inn i universiteta sine rekker. Eg takkar for gratulasjonen, og ønskjer å svare på eit par av spørsmåla redaktøren stiller.
Gjerdåker forstår ikkje kvifor landet treng fleire universitet. «Vi har alt ti frå før. Det må vera mange nok i eit lite land», skriv han.
Frå min ståstad, litt ute i periferien i dette landet, ser landskapet og problemstillingane noko annleis ut.
Befolkninga i Innlandet har til dømes blant landets høgste del eldre og lågaste del yngre. Me har spreidd busetnad og Noregs lågaste utdanningsnivå. Samstundes har regionen store moglegheiter og ambisiøse strategiar for vekst og utvikling inn i ei berekraftig framtid. Men skal regionen lukkast, krevst det større kompetansemiljø og vekst med rot i forskingsbasert kunnskap.
Det er her me som universitet skal spele ei meir betydingsfull rolle enn det me gjer i dag. Ei akkreditering som universitet vil gjere tydelegare kva me er og kva me gjer: altså ein institusjon som tilbyr eit breitt spekter av utdanningar på alle nivå, med høg kvalitet i undervisning og forsking.
Me trur at ein universitetsstatus vil gjere oss meir attraktive i rekruttering av studentar og tilsette, og føre til enda meir samarbeid med nærings- og arbeidsliv.
Med universitetsstatus følgjer ein større autonomi når det gjeld å utvikle studieporteføljen vår. Denne ønskjer me å utvikle i samspel med nettopp arbeids- og samfunnsliv i Innlandet, der me allereie har tette relasjonar og gode erfaringar å byggje vidare på.
Som redaktøren er inne på, vert vår sektor stadig meir internasjonal. Det vert auka konkurranse om forskingsmidlar og rekruttering av både studentar og medarbeidarar. For å kunne bidra til å løyse lokale og nasjonale utfordringar gjennom forsking og utdanning, er me avhengige av å delta på den globale arenaen. Å «melde seg ut» er ikkje eit alternativ for institusjonar som vil bety noko.
Med universitetsstatus trur eg altså at me får ei ekstra kraft til å vere ein pådrivar og bidra til å løyse utfordringar i vår eigen region. Men me skal også vere ein bidragsytar å rekne med nasjonalt, og innan enkelte område også internasjonalt.
Redaktøren oppfordrar høgskulesektorane til å satse på å verte betre høgskular, framfor universitet, av omsyn til studentane. Eg kan forsikre om at ved HINN skal me ikkje slutte med god undervisning sjølv om me vert universitet – heller ikkje på profesjonsutdanningane våre. Tvert imot: Me skal i enda større grad tilby forskingsbasert undervisning. Det betyr ikkje at desse utdanningane skal verte mindre praksisretta. Men at studentane skal møte oppdatert kunnskap!
Og det treng det litle landet, og ikkje minst Innlandet, i tidene som kjem.
Peer Jacob Svenkerud, rektor ved Høgskolen i Innlandet
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no
Utdanning
Redaktør Svein Gjerdåker brukar leiarplass i Dag og Tid 21. juni til å påpeike at Høgskolen i Innlandet (HINN) er på veg inn i universiteta sine rekker. Eg takkar for gratulasjonen, og ønskjer å svare på eit par av spørsmåla redaktøren stiller.
Gjerdåker forstår ikkje kvifor landet treng fleire universitet. «Vi har alt ti frå før. Det må vera mange nok i eit lite land», skriv han.
Frå min ståstad, litt ute i periferien i dette landet, ser landskapet og problemstillingane noko annleis ut.
Befolkninga i Innlandet har til dømes blant landets høgste del eldre og lågaste del yngre. Me har spreidd busetnad og Noregs lågaste utdanningsnivå. Samstundes har regionen store moglegheiter og ambisiøse strategiar for vekst og utvikling inn i ei berekraftig framtid. Men skal regionen lukkast, krevst det større kompetansemiljø og vekst med rot i forskingsbasert kunnskap.
Det er her me som universitet skal spele ei meir betydingsfull rolle enn det me gjer i dag. Ei akkreditering som universitet vil gjere tydelegare kva me er og kva me gjer: altså ein institusjon som tilbyr eit breitt spekter av utdanningar på alle nivå, med høg kvalitet i undervisning og forsking.
Me trur at ein universitetsstatus vil gjere oss meir attraktive i rekruttering av studentar og tilsette, og føre til enda meir samarbeid med nærings- og arbeidsliv.
Med universitetsstatus følgjer ein større autonomi når det gjeld å utvikle studieporteføljen vår. Denne ønskjer me å utvikle i samspel med nettopp arbeids- og samfunnsliv i Innlandet, der me allereie har tette relasjonar og gode erfaringar å byggje vidare på.
Som redaktøren er inne på, vert vår sektor stadig meir internasjonal. Det vert auka konkurranse om forskingsmidlar og rekruttering av både studentar og medarbeidarar. For å kunne bidra til å løyse lokale og nasjonale utfordringar gjennom forsking og utdanning, er me avhengige av å delta på den globale arenaen. Å «melde seg ut» er ikkje eit alternativ for institusjonar som vil bety noko.
Med universitetsstatus trur eg altså at me får ei ekstra kraft til å vere ein pådrivar og bidra til å løyse utfordringar i vår eigen region. Men me skal også vere ein bidragsytar å rekne med nasjonalt, og innan enkelte område også internasjonalt.
Redaktøren oppfordrar høgskulesektorane til å satse på å verte betre høgskular, framfor universitet, av omsyn til studentane. Eg kan forsikre om at ved HINN skal me ikkje slutte med god undervisning sjølv om me vert universitet – heller ikkje på profesjonsutdanningane våre. Tvert imot: Me skal i enda større grad tilby forskingsbasert undervisning. Det betyr ikkje at desse utdanningane skal verte mindre praksisretta. Men at studentane skal møte oppdatert kunnskap!
Og det treng det litle landet, og ikkje minst Innlandet, i tidene som kjem.
Peer Jacob Svenkerud, rektor ved Høgskolen i Innlandet
«Me trur at ein universitetsstatus
vil gjere oss meir attraktive i rekruttering av studentar og tilsette.»
Fleire artiklar
Mina Hadjian saman med Rune.
Foto: Norsk Filmdistribusjon
Von for verstingar
Dokumentaren til Kari Anne Moe er ei kjærleikserklæring til Mina Hadjian og fengselsfuglar.
Rapartist og skodespelar Benedicte Izabell Ekeland imponerer i monologen om Cassandra.
Foto: Stig Håvard Dirdal / Rogaland Teater
Ordflaum om meininga med livet
Måten rapartist Benedicte Izabell Ekeland framfører ein lang monolog på ei naken teaterscene på, er imponerande. Men kva snakkar ho om i nesten ein time?
L’arpa festante blei grunnlagt i München i 1983.
Foto: Günter Ludwig
Frankofil elan
L’arpa festante spelar best der det går fort.