Kina
Kina-hat og Kina-forsvar
«Eg hatar slett ikkje Kina», skriv Johannes Morken i tilsvar til meg i Dag og Tid 15. august. Det meste anna han skriv, tyder på at han gjer det.
Nett som Jens Stoltenberg, som seier at Kina ikkje er vår fiende, samstundes som han ivrar for å sende norske krigsskip til Sør-Kina-havet. Morken er ikkje så opptatt av at kinesarane er løfta ut av fattigdom, eller at den jamne kinesar er friare enn han nokon gong har vore.
I det første innlegget hans kunne ein få inntrykk av at styresmaktene hadde gått til krig mot kyrkjebygga i landet. Då har dei sannelig gjort ein dårleg jobb når avisa her melder at det er 60.000 kyrkjer i landet. No er det fremst muslimane i Xinjiang omtanken gjeld, og Morken melder at Kina frå 1917 har sperra inne 1,7 millionar uigurar og andre i brutale konsentrasjonsleirar. Det vert skrive mykje rart om Kina, og det er ikkje alltid lett å vite kva som er sant. Eg veit ikkje kor etterrettelege tala er, ei heller veit eg kor etterretteleg innhaldet er. Ille er det nok i leirane. Sjølvsagt forsvarer eg ikkje desse, sjølv om eg veit – det reknar eg med at også Morken veit – at denne minoriteten har stått bak svære terroraksjonar i landet. Og det er mykje anna som ikkje er bra, som til dømes tvangssterilisering og tvangsabortar. Om Morken trur dette berre har skjedd med uigurane, har han ikkje lese nok kinesisk historie. Tvangssterilisering er elles historisk godt kjent i vårt eige land òg.
Eg finn det elles litt påfallande at Morken er meir opptatt av muslimar i Xinjiang enn av muslimane i Gaza, som nett no er utsette for folkemord.
Når Morken trur at eg forsvarer eller endå hyllar styresettet i Kina, er han langt ute på viddene. Men eg ser, eg høyrer, eg les, og eg prøver etter beste evne å forstå.
Og ja, eg er imponert over dei store endringane til det betre som har skjedd i Midtens rike. I tillegg til å skrive om mine opplevingar frå kyrkjer i landet, skreiv eg litt om det. Og då er det sånn at skriv ein noko positivt om landet, er vegen kort til å verte stempla som kommunist, tilhengjar av Xi eller – som Morken skreiv – at eg hyllar diktaturet. Det har skjedd fleire gongar, også her i avisa. Eg tar slikt tøv med stor ro. Trass framgangen i landet er det ikkje vanskeleg å finne ting som ikkje er bra, men den vestlege trua på at berre dei gjer som oss, så vil alt bli bra, finn eg totalt meiningslaus.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
