Pisa

Astrid Sverresdotter Dypvik

I Dag og Tid sist veke svarar Kristin Clemet på min kommentar om prestasjonane til norske 15-åringar i den nye Pisa-undersøkinga. Elevane får eit svakare resultat i både matte, naturfag og lesing enn sist gong undersøkinga vart gjennomført. I starten av innlegget brukar Clemet mykje plass på mi formulering om at «pandemien får mykje av skulda» for resultata.

For å tolke setninga til at eg påstår at nedstenginga er den heile og fulle årsaka til fallet, skal det ganske mykje vrangvilje til. Poenget mitt var at skuleforskarar i alle land som har opplevd eit tilsvarande fall i denne nye Pisa-undersøkinga, held pandemien fram som ei plausibel forklaring.

Eg mistenkjer at årsaka til Clemets vrangvilje er at ho har eit ettermæle ho vil forsvare.

I kommentaren skriv eg at norsk skule i fleire omgangar har blitt eit bytte for politikarar med fikse idear. Og Clemet har heilt rett når ho antar at eg reknar henne som ein av dei.

Som utdannings- og forskingsminister i åra 2001–2005 tok Clemet initiativ til ei rad skulereformer. Reformene vart drivne fram av Pisa-sjokket 2001, då norske elevar også gjorde det svakt i matte, naturfag og lesing.

Problemet er følgjande: Reformene førte ikkje til noka oppsiktsvekkjande betring av resultata i Pisa-undersøkingane i åra etterpå. Dermed kan politikken framstå som ein fiasko om ein brukar den målestokken reformatorane la til grunn då dei initierte reformene. Og det er sikkert frykteleg irriterande for Clemet.

Astrid Sverresdotter Dypvik er redaktør av Syn og Segn og fast skribent i Dag og Tid.