Det Nationale Scene, Teaterkjelleren

Stig Holmås:

Regn

Regi: Anne-Karen Hytten
Scenografi og kostyme:
Christine Lohre
Komponist og musikar:
Harald Dahlstrøm

Stig Holmås er ein forfattar med hjarte for dei han skriv om, med evne til å skape situasjonar du trur på, og med eit språk rikt på poetiske kvalitetar. Slik er det også i romanen Regn frå 2009, og mykje av dette har regissør Anne-Karen Hytten fått med over i sceneversjonen ho har laga. I programheftet er det kalla ei dramatisering, men med det rommet forteljaren har fått i framsyninga, er nok scenisk forteljing ein minst like råkande karakteristikk.

Det er livet i ein liten kjernefamilie frå 1950-talet som blir framstilt på scenen, mor (Kjersti Elvik), far (Gerald Pettersen) og brørne Ole Johan (Pål Rønning) og Bjørnar (Herman Ljung-Opedal). Medan regnet pøser ned ute, effektfullt projisert på veggar og golv, rår tryggleiken inne. Ole Johan har stor omsut for veslebror sin, men opplever at det som skulle vere ei fin fødselsdagsgåve, endar i tragedie og sterk skuldkjensle. Og sjølv får han røyne at jenta han forelskar seg i, av ubehagelege grunnar er forboden frukt. Men han er ikkje den som lèt seg knekke, ikkje vil han gi opp bror sin heller.

Regn er blitt ei framsyning der dei gode kjenslene vekslar med dei vonde, der ei ikkje altfor fjern fortid blir skildra med truverd og varme, der regndansen har sin naturlege plass og der godt, kollektivt samspel, enkle sceneløysingar og eit veltilpassa tonefølgje skaper stemningar eg trur mange ønskjer å oppleve.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist og fast skribent i Dag og Tid.