JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

TeaterMeldingar

Sterkt og viktig om samfunnsproblem nr. 1.

Ofte er det enkle det beste. Som i dette tilfellet, der fire skodespelarar gir liv til ulike lagnader frå den såkalla russcenen.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Gine Cornelia Pedersen spelar systera til den rusavhengige.

Gine Cornelia Pedersen spelar systera til den rusavhengige.

Foto: Hermann Sabado

Gine Cornelia Pedersen spelar systera til den rusavhengige.

Gine Cornelia Pedersen spelar systera til den rusavhengige.

Foto: Hermann Sabado

2798
20181214
2798
20181214

Østfold kulturutvikling på Nationaltheatret, Amfiscenen

Fredrik Høyer:

Uten navn. Å miste sine kjæreste

Regi: Mattis Herman Nyquist
Musikk: Gaute Tønder
Lysdesign/scenografi: Øyvind Wangensteen

Det er først og fremst dei pårørande vi møter. Men i si fortviling og sorg, i si manglande evne til å forstå og å kunne hjelpe på best mogleg måte, skildrar ein far, ei mor, ei syster og ein bror både eige tap og dei tapte. Korleis det er å stå hjelpelaus andsynes den destruktive lagnaden til den kjæraste du har, korleis det etter fleire år med sjølvutslettande hjelp er å få høyre at han eller ho det gjeld, ikkje lenger vil ha hjelpa di. Eller at heroin er betre enn familien.

Byggjer på samtalar

Programheftet gir nokre nøkkeltal: Eitt av ti menneske i Noreg er rusavhengige. Kvar av desse personane i statistikken har mellom tre og åtte pårørande.

Framsyninga byggjer på ei rad intervju med narkomane og pårørande, ikkje minst dei som står att etter eit sjølvmord eller ein overdose. Dette materialet har Fredrik Høyer føydd saman til tekstar som ikkje berre fungerer godt på scenen, men som også har eit klart autentisk preg. Replikkane verkar ekte, likeins dei ulike forteljingane vi blir presenterte for.

Det er dei anonyme vi får høyre om, dei utan namn, dei skulen ikkje flaggar på halv stong for, dei det ikkje blir halde minnestund for. Og dei som sit att etter å ha kjempa forgjeves i år etter år. Hjelpeapparatet har ingen plass i desse historiene, men vi anar jo at det ikkje har strekt til.

Fine prestasjonar

Dei fire medverkande – Anne Marie Ottersen, Gine Cornelia Pedersen, Nils Jørgen Kaalstad og Alfred Ekker Strande – leverer fine prestasjonar der dei tar enkelt bruk av heile det tomme scenerommet. Rommet har berre eitt større scenografisk element – ein lysrøyrkonstruksjon som med ulike fargar og i særeigne lyskonstellasjonar dannar ein bakvegg for det vi opplever. Gaute Tønders musikk er godt tilpassa stoffet.

Stykket er ikkje så mykje éi samanhengande forteljing som fleire historier. Men det er ramma inn av historia om Pål, som blir kasta ut av heimen av far sin, som han likevel ringjer til mange gonger om dagen, før han døyr, 19 år gammal. Ikkje desto mindre har denne historia eit håp som framsyninga tonar ut med, ein definisjon på kjærleik: å elske deg med hud og hår, men ikkje godta faenskapen du gjer, og likevel aldri slå handa av deg.

Dette stykket opplever eg som langt viktigare og meir relevant enn mykje av den såkalla dramatiseringa av bestseljande romanar som institusjonsteatera driv med.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i
Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Østfold kulturutvikling på Nationaltheatret, Amfiscenen

Fredrik Høyer:

Uten navn. Å miste sine kjæreste

Regi: Mattis Herman Nyquist
Musikk: Gaute Tønder
Lysdesign/scenografi: Øyvind Wangensteen

Det er først og fremst dei pårørande vi møter. Men i si fortviling og sorg, i si manglande evne til å forstå og å kunne hjelpe på best mogleg måte, skildrar ein far, ei mor, ei syster og ein bror både eige tap og dei tapte. Korleis det er å stå hjelpelaus andsynes den destruktive lagnaden til den kjæraste du har, korleis det etter fleire år med sjølvutslettande hjelp er å få høyre at han eller ho det gjeld, ikkje lenger vil ha hjelpa di. Eller at heroin er betre enn familien.

Byggjer på samtalar

Programheftet gir nokre nøkkeltal: Eitt av ti menneske i Noreg er rusavhengige. Kvar av desse personane i statistikken har mellom tre og åtte pårørande.

Framsyninga byggjer på ei rad intervju med narkomane og pårørande, ikkje minst dei som står att etter eit sjølvmord eller ein overdose. Dette materialet har Fredrik Høyer føydd saman til tekstar som ikkje berre fungerer godt på scenen, men som også har eit klart autentisk preg. Replikkane verkar ekte, likeins dei ulike forteljingane vi blir presenterte for.

Det er dei anonyme vi får høyre om, dei utan namn, dei skulen ikkje flaggar på halv stong for, dei det ikkje blir halde minnestund for. Og dei som sit att etter å ha kjempa forgjeves i år etter år. Hjelpeapparatet har ingen plass i desse historiene, men vi anar jo at det ikkje har strekt til.

Fine prestasjonar

Dei fire medverkande – Anne Marie Ottersen, Gine Cornelia Pedersen, Nils Jørgen Kaalstad og Alfred Ekker Strande – leverer fine prestasjonar der dei tar enkelt bruk av heile det tomme scenerommet. Rommet har berre eitt større scenografisk element – ein lysrøyrkonstruksjon som med ulike fargar og i særeigne lyskonstellasjonar dannar ein bakvegg for det vi opplever. Gaute Tønders musikk er godt tilpassa stoffet.

Stykket er ikkje så mykje éi samanhengande forteljing som fleire historier. Men det er ramma inn av historia om Pål, som blir kasta ut av heimen av far sin, som han likevel ringjer til mange gonger om dagen, før han døyr, 19 år gammal. Ikkje desto mindre har denne historia eit håp som framsyninga tonar ut med, ein definisjon på kjærleik: å elske deg med hud og hår, men ikkje godta faenskapen du gjer, og likevel aldri slå handa av deg.

Dette stykket opplever eg som langt viktigare og meir relevant enn mykje av den såkalla dramatiseringa av bestseljande romanar som institusjonsteatera driv med.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i
Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Foto: Lise Åserud / NTB

Samfunn

Språkfag i spel

Kunnskapsministeren vil gje fleire elevar høve til å velje arbeidslivsfag. Lærarar åtvarar mot å la det gå på kostnad av språkopplæringa.

Christiane Jordheim Larsen
Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.

Foto: Lise Åserud / NTB

Samfunn

Språkfag i spel

Kunnskapsministeren vil gje fleire elevar høve til å velje arbeidslivsfag. Lærarar åtvarar mot å la det gå på kostnad av språkopplæringa.

Christiane Jordheim Larsen
Gunnhild Øyehaug har skrive bøker i mange sjangrar etter diktdebuten i 1998. Ho er også lærar ved Skrivekunstakademiet i Hordaland.

Gunnhild Øyehaug har skrive bøker i mange sjangrar etter diktdebuten i 1998. Ho er også lærar ved Skrivekunstakademiet i Hordaland.

Foto: Helge Skodvin

BokMeldingar
Odd W. Surén

Bulletinar frå ein medviten romanperson

Gunnhild Øyehaug skriv friskt og morosamt om draum og røynd i metaland.

VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.

VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.

Foto: Lisa Leutner / Reuters/ NTB

KommentarSamfunn
Sigurd Arnekleiv Bækkelund

Politikk i grenseland

Austerrikarane ser på seg sjølv som ein fredsnasjon. Likevel røystar ein tredel på prorussiske høgrepopulistar.

Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.

Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.

Alle foto: Håvard Rem

UtanriksSamfunn
Håvard Rem

Det blonde reservatet

PALM BEACH: Krig og folkevandring verkar inn på alle vestlege val. Eit amerikansk presidentval kan verka andre vegen òg.

Foto: Baard Henriksen

LitteraturKultur

Sorg og sjølvutsletting

Kva kan djup, djup sorg gjere med eit menneske? I den nye romanen sin freistar Terje Holtet Larsen gi nokre svar.

Jan H. Landro

Foto: Baard Henriksen

LitteraturKultur

Sorg og sjølvutsletting

Kva kan djup, djup sorg gjere med eit menneske? I den nye romanen sin freistar Terje Holtet Larsen gi nokre svar.

Jan H. Landro

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis