Skrekkromantikk for gammal og ung
Ei litt for komprimert dramatisering av Maria Gripe-klassikar.
Jonas Skjelde og Anne Wiig i fint samspel.
Foto: Andreas Roksvaag
Det Vestnorske Teateret
Maria Gripe:
Tordivelen flyg i skumringa
Omsett av Solrun Toft Iversen; dramatisering og regi: Miriam Prestøy Lie; scenografi og kostyme: Tora Troe; komposisjon/lyd: Selma Frida Stang; lys- og videodesign: Silje Grimstad
Denne skrekkromantiske 70-talsklassikaren, først skriven som høyrespel og så gitt bokform, høyrer til den delen av Maria Gripes forfattarskap som blir karakterisert som allalderlitteratur. Og framsyninga tek vare på dette, her er noko for både vaksen og ung.
Sjeldan ser ein scenografi og lys/video vere nærast avgjerande for ein teatersuksess, men utan det Tora Troe og Silje Grimstad har skapt på scenen, ville denne framsyninga blitt noko heilt anna. Og neppe betre. Likeins er Selma Frida Stangs nykomponerte musikk med på å lyfte sluttresultatet. Saman bidreg desse til den undringa boka er så rik på.
Historia er ei blanding av notid og fortid, røyndom og overnaturlege innslag, kvardag og kjærleik. Men det spørst om ikkje Miriam Prestøy Lie skulle ha skore meir ned på dei mange elementa, for no blir dette stundom litt for heseblesande og til dels uoversiktleg (sjølv for ein som har lese boka).
Dei tre ungdommane Annika (Anne Wiig), Jonas (Jonas Skjelde) og David (Petter Winther) kjem ved eit tilfelle ut for eit mysterium knytt til ein gammal villa og ein fleire hundre år gammal tragedie. Det utløyser heftig aktivitet både i og utanfor villaen, etter kvart også på den lokale kyrkjegarden i den fiktive småbyen Ringaryd i svenske Småland.
Den tre etasjes villaen syner seg som skapt for mysteriet, rikt utstyrt med ymse rom og vindauge – og ein intelligent (?) plante. Lyssetjinga syter òg for verknadsfullt skuggespel. Dei tre i hovudrollene leverer eit fint samspel og gode einskildprestasjonar.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det Vestnorske Teateret
Maria Gripe:
Tordivelen flyg i skumringa
Omsett av Solrun Toft Iversen; dramatisering og regi: Miriam Prestøy Lie; scenografi og kostyme: Tora Troe; komposisjon/lyd: Selma Frida Stang; lys- og videodesign: Silje Grimstad
Denne skrekkromantiske 70-talsklassikaren, først skriven som høyrespel og så gitt bokform, høyrer til den delen av Maria Gripes forfattarskap som blir karakterisert som allalderlitteratur. Og framsyninga tek vare på dette, her er noko for både vaksen og ung.
Sjeldan ser ein scenografi og lys/video vere nærast avgjerande for ein teatersuksess, men utan det Tora Troe og Silje Grimstad har skapt på scenen, ville denne framsyninga blitt noko heilt anna. Og neppe betre. Likeins er Selma Frida Stangs nykomponerte musikk med på å lyfte sluttresultatet. Saman bidreg desse til den undringa boka er så rik på.
Historia er ei blanding av notid og fortid, røyndom og overnaturlege innslag, kvardag og kjærleik. Men det spørst om ikkje Miriam Prestøy Lie skulle ha skore meir ned på dei mange elementa, for no blir dette stundom litt for heseblesande og til dels uoversiktleg (sjølv for ein som har lese boka).
Dei tre ungdommane Annika (Anne Wiig), Jonas (Jonas Skjelde) og David (Petter Winther) kjem ved eit tilfelle ut for eit mysterium knytt til ein gammal villa og ein fleire hundre år gammal tragedie. Det utløyser heftig aktivitet både i og utanfor villaen, etter kvart også på den lokale kyrkjegarden i den fiktive småbyen Ringaryd i svenske Småland.
Den tre etasjes villaen syner seg som skapt for mysteriet, rikt utstyrt med ymse rom og vindauge – og ein intelligent (?) plante. Lyssetjinga syter òg for verknadsfullt skuggespel. Dei tre i hovudrollene leverer eit fint samspel og gode einskildprestasjonar.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Lars Elling har skrive eit portrett av venen Stian Carstensen.
Foto: Trond A. Isaksen
Singel og sanatorium
Lars Elling skriv sprudlande, intelligent overskotsprosa
frå sinnets undergrunn.
Oppsettingar og konsertar er ein viktig og synleg del av skolegangen på musikklinjene. Her frå Hakkebakkeskogen ved Stord vidaregåande skule.
Foto: Stord vgs
Kampen om kunstfaga
Om kunstfaglege linjer ved vidaregåande skolar har livets rett, er ein årleg debatt når elevplassar og kroner skal fordelast.
Den norske fiskeflåten er mangfaldig. Her er ringnotfartøy ved kai i Egersund våren 2017.
Foto: Per Anders Todal
Fiskar er fiskar verst
Striden om kvotemeldinga kan få Fiskarlaget til å rivne.
Mannsutvalet saman med kultur- og likestillingsminister Lubna Jaffery under overrekkinga av rapporten.
Foto: Ole Berg-Rusten
Vil avlive likestillingsmytar
Forskar Mari Teigen ønskjer seg ein kjønnsdebatt bygd på kunnskap.
Statsministeren i Storbritannia, Rishi Sunak, har varsla at dei fyrste flya mot Rwanda skal vere i lufta løpet av ti til tolv veker.
Foto: Toby Melville / Reuters / NTB
Vil nytte Rwanda
som asylskremsel
Den som prøver å ta seg til Storbritannia med båt over Den engelske kanalen for å søkje asyl, risikerer i framtida å verte sett på eit fly til Rwanda utan høve til å returnere.
Papiravisa