Det Vestnorske Teateret

Utøvar/komposisjon/konsept: Bodil Rør­tveit

Røyst
Regi/konsept: Ingrid Askvik

Scenografi/kostymedesign/

Konsept: Silje Sandodden Kise

Songar og komponist Bodil Rørtveit har i produksjonane sine lenge vore oppteken av korleis vi bryt ned den einaste kloden vi har. Denne gongen er det klimakrisa ho vil rette merksemda vår mot. Det gjer ho med song og spel, i ei framsyning som heile tida er i rørsle, og som er meir underhaldande enn tankevekkjande, for vi har høyrt eller lese så mykje av dette tidlegare. Difor får noko av teksten preg av banalitetar. Dette veit vi, men kva så? Ein skal ha vore praktiserande ignorant for ikkje å ha fått med seg dette.

Denne konsertframsyninga er sår og humoristisk, personleg og allmenn. Og røysta, som har gitt tittel til det heile, er både berekraftig og god, anten ho syng utdrag av ei Greta Thunberg-tale («Our house is on fire») eller miljøparagrafen i Grunnlova. Ho syner kor lett det er å ha gode intensjonar, og kor vanskeleg å leve opp til dei. Då er ikkje vegen lang frå Super-Bodil, som først entrar scenen som klodereddar, til Kvardags-Bodil, som det er lett å kjenne seg att i.

At Bodil Rørtveit meiner alvor, går fram av at om lag 80 prosent av alle rekvisittane og kostyma i framsyninga er berekraftige. Og høgdepunktet i så måte er ein kjole laga av gran- og furukonglar. Men eg har vondt for å sjå for meg at det er dette som skal få folk til å handle. Dessverre.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist og forfattar og fast teatermeldar i Dag og Tid.