Bergen Filharmoniske Orkester / Det Vestnorske Teateret

Harald Sæverud / Henrik Ibsen:

Peer Gynt

Nynorsk omsetjing: Jon Fosse
Dirigent: Ingar Bergby
Regissør: Bjarte Hjelmeland

Sjeldan får vi oppleve Ibsens Peer Gynt med symfonisk tonefølgje, og endå sjeldnare med den musikken Harald Sæverud rett etter krigen komponerte til det forfattaren sjangerbestemte som «dramatisk dikt», og som Jon Fosse har omarbeidd til enkel, smidig nynorsk.

Men det fekk vi nokre dagar i Grieghallen, og igjen er det lett å registrere kor mykje betre Sæveruds versjon kler Ibsens tekst enn Griegs romantiske tonar. At villstyringen, kynikaren og egoisten Peer er blitt ein nasjonalhelt her heime, må nok Griegs musikk ta noko av skulda for. Også derfor gjorde det godt med denne musikalske «korrigeringa».

Musikk prioritert

No var det langt frå noka fullstendig framsyning Bergen Filharmoniske Orkester og Det Vestnorske Teateret baud på, ho kunne med fordel vore lengre. Men slik det no vart, var det rett å prioritere musikken på kostnad av dramatikken.

Den sceniske delen av teaterkonserten blei berre nokre høgdepunkt frå første akt, så sytte orkesteret, støtta av ein oktett frå Edvard Grieg Kor, for å transportere oss vidare fram til ei litt for kjapp, men roleg scenisk avslutning ein liten time seinare.

Viril Peer

Scenane i den fragmenterte, scenografilause framsyninga gav ikkje grunnlag for å hevde at det var ein heilt annan Peer vi fekk sjå. Det ville vel òg ha vore å be om for mykje. Men Sæveruds musikk – solid tolka av komponistens gamle «husorkester» og med fleire fine solistiske innslag – gav Lars Berge høve til å skape ein godt viril Peer i luftig svev over Gjendineggen og meir avdempa med Solveig (Reidun Melvær Berge) på tunet til Heggstadgarden og framfor St. Peters port med mor Aase (Karoline Krüger).

Dette samarbeidet bør inspirere til å gi oss ein meir fullstendig versjon.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er forfattar og journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.