JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

TeaterMeldingar

Livfullt forteljeteater

Om våren er ei framsyning med sterkare vekt på depresjon enn i romanen.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Torbjørn Eriksen ber framsyninga i i farsrolla. Eili Harboe, som spelar tenåringsdottera, spelar både uttrykksfullt og kjenslevart.

Torbjørn Eriksen ber framsyninga i i farsrolla. Eili Harboe, som spelar tenåringsdottera, spelar både uttrykksfullt og kjenslevart.

Foto: Stig Håvard Dirdal

Torbjørn Eriksen ber framsyninga i i farsrolla. Eili Harboe, som spelar tenåringsdottera, spelar både uttrykksfullt og kjenslevart.

Torbjørn Eriksen ber framsyninga i i farsrolla. Eili Harboe, som spelar tenåringsdottera, spelar både uttrykksfullt og kjenslevart.

Foto: Stig Håvard Dirdal

3291
20180518
3291
20180518

Rogaland Teater

Karl Ove Knausgård:

Om våren

Dramatisering, regi, scenografi og videodesign: Anders M. Andersen
Komponist: Adrien Munden

Om våren, den tredje og kanskje beste av dei fire romanane Knausgård skreiv til den vesle dotter si, vender seg til ei jente som berre er tre månader gammal og skildrar ein dag i barnets liv. Rett nok også med eit midtparti der forfattaren reflekterer over tilværet og ser tilbake på ting som har skjedd med den vesle familien før den yngste dottera kom til verda.

I sceneversjonen har Anders M. Andersen lagt seg tett opptil romanen. Vi kjenner att replikkar og naturskildringar som må vere henta ordrett frå boka. For det han har laga, er ikkje ei dramatisering i eigentleg meining, men noko mellom tradisjonelt forteljeteater og avansert høgtlesing, tilsett ein dæsj referat. Men ved å heile tida la replikkar og setningar vandre mellom dei medverkande og la alle personane vere i stadig rørsle, gir han framsyninga dynamikk og tempo som sikrar god framdrift.

Regigrep

Det som likevel slår meg mest, er korleis han har endra vektlegginga av stemninga. I romanen ligg depresjonane som mor til jenta stadig opplever, som ein dirrande undertone som stundom når overflata og blir heilt dominerande. I sceneutgåva har dette fått mykje større rom og tek etter kvart heilt over. Slikt blir det nok meir dramatikk ut av, men ikkje nødvendigvis betre teater. Til alt hell får ein del av Knausgårds natur- og vårstemningsskildringar vere med over på scenen. Det skaper ei kjærkome motvekt. Det same gjeld somme glimt av humor.

Andersen har gjort eit par interessant regigrep som pregar framsyninga. Han gjer dottera til tenåringsjente, som står i dialog med faren og slik endrar einetalen i romanen. Men ikkje berre samtalar ho med faren, ho er stundom forteljar, stundom mora eller andre personar. Det gjer rolla utflytande og uklar, jenta blir ingen eigen person – berre ein spegel for dei andre, og då hjelper det ikkje at Eili Harboe speler både uttrykksfullt og kjenslevart.

Kvardagsvisdom

Dessutan får mora, fint tolka av Ragnhild Arnestad Mønness, bli med i spelet og delta i dialogen. I romanen er ho ein person det helst blir tala om – sidan ho det meste av tida ligg på sjukehuset. Dramaturgisk er dette eit pluss og langt mindre problematisk enn «behandlinga» av dottera.

Den som likevel ber framsyninga, er Torbjørn Eriksen i farsrolla. Han er til stades heile tida, som regel i sentrum for det som skjer og ikkje skjer, og finn gode uttrykk for dei skiftande sinnsstemningane og dei sterke sjølvutleveringane Knausgård har lagt i munnen på han. Ein kontrollert og fin prestasjon.

Romanen er rik på menneskekunnskap og kvardagsvisdom, og Andersen har ønskt å få med seg så mykje som råd over i sceneutgåva. Sjølv om behandlinga av tema som sjølvmord, identitet, determinisme, den kravlause kjærleiken, vondskap, personlegdom eller tilknytingsløyse blir harelabbprega, har Andersen klart å leggje dei inn i dialogen på ein måte som gir meining.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Rogaland Teater

Karl Ove Knausgård:

Om våren

Dramatisering, regi, scenografi og videodesign: Anders M. Andersen
Komponist: Adrien Munden

Om våren, den tredje og kanskje beste av dei fire romanane Knausgård skreiv til den vesle dotter si, vender seg til ei jente som berre er tre månader gammal og skildrar ein dag i barnets liv. Rett nok også med eit midtparti der forfattaren reflekterer over tilværet og ser tilbake på ting som har skjedd med den vesle familien før den yngste dottera kom til verda.

I sceneversjonen har Anders M. Andersen lagt seg tett opptil romanen. Vi kjenner att replikkar og naturskildringar som må vere henta ordrett frå boka. For det han har laga, er ikkje ei dramatisering i eigentleg meining, men noko mellom tradisjonelt forteljeteater og avansert høgtlesing, tilsett ein dæsj referat. Men ved å heile tida la replikkar og setningar vandre mellom dei medverkande og la alle personane vere i stadig rørsle, gir han framsyninga dynamikk og tempo som sikrar god framdrift.

Regigrep

Det som likevel slår meg mest, er korleis han har endra vektlegginga av stemninga. I romanen ligg depresjonane som mor til jenta stadig opplever, som ein dirrande undertone som stundom når overflata og blir heilt dominerande. I sceneutgåva har dette fått mykje større rom og tek etter kvart heilt over. Slikt blir det nok meir dramatikk ut av, men ikkje nødvendigvis betre teater. Til alt hell får ein del av Knausgårds natur- og vårstemningsskildringar vere med over på scenen. Det skaper ei kjærkome motvekt. Det same gjeld somme glimt av humor.

Andersen har gjort eit par interessant regigrep som pregar framsyninga. Han gjer dottera til tenåringsjente, som står i dialog med faren og slik endrar einetalen i romanen. Men ikkje berre samtalar ho med faren, ho er stundom forteljar, stundom mora eller andre personar. Det gjer rolla utflytande og uklar, jenta blir ingen eigen person – berre ein spegel for dei andre, og då hjelper det ikkje at Eili Harboe speler både uttrykksfullt og kjenslevart.

Kvardagsvisdom

Dessutan får mora, fint tolka av Ragnhild Arnestad Mønness, bli med i spelet og delta i dialogen. I romanen er ho ein person det helst blir tala om – sidan ho det meste av tida ligg på sjukehuset. Dramaturgisk er dette eit pluss og langt mindre problematisk enn «behandlinga» av dottera.

Den som likevel ber framsyninga, er Torbjørn Eriksen i farsrolla. Han er til stades heile tida, som regel i sentrum for det som skjer og ikkje skjer, og finn gode uttrykk for dei skiftande sinnsstemningane og dei sterke sjølvutleveringane Knausgård har lagt i munnen på han. Ein kontrollert og fin prestasjon.

Romanen er rik på menneskekunnskap og kvardagsvisdom, og Andersen har ønskt å få med seg så mykje som råd over i sceneutgåva. Sjølv om behandlinga av tema som sjølvmord, identitet, determinisme, den kravlause kjærleiken, vondskap, personlegdom eller tilknytingsløyse blir harelabbprega, har Andersen klart å leggje dei inn i dialogen på ein måte som gir meining.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i Dag og Tid.

Romanen er rik på menneskekunnskap og kvardagsvisdom, og Andersen har ønskt å få med seg så mykje som råd over i sceneutgåva.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Foto: Nina Djæff

BokMeldingar
Ronny Spaans

Eit sandkorn i maskineriet

Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Foto: Frederik Ringnes / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Husforsikring i hardt vêr

Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB

Ordskifte
PerVaglum

Vestre må avslutte konflikter og beklage

«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal
Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis