Intenst kammerspel
Tani Dibasey overtyder i ein skakande mental trekamp om livet og dei evige spørsmåla.
Tani Dibasey spelar hovudrolla.
Foto: Den Nationale Scene
Den Nationale Scene, Lille Scene
Per Olov Enquist:
Den 25. timen
Omsett av Toril Solvang
Regi: Petter Næss
Scenografi og kostyme: Åse Hegrenes
Komponist: Nils Petter Molvær
Den unge, namnlause hovudpersonen i dette stykket er ein psykiatrisk pasient som har drepe to menneske, stukke ned ein medpasient, drepe katten sin og prøvd å ta sitt eige liv. Men det Per Olov Enquists 35 år gamle drama djupast sett handlar om, er fundamentale og evige spørsmål som tryggleik, kjærleik, død og Guds eksistens. Og med kva rett einspora vitskap kan avvise intuitiv kunnskap og metafysisk innsikt. Er galskap berre galskap, eller finst det fornuft der ein stad? Saman med dette er det ei historie om kva utanforskap kan gjere med eit ungt sinn.
I cella til den «mentalt forstyrra» guten møtest psykologen som har gitt han ansvaret for ein katt i håp om at det skal føre til positiv personlegdomsforandring, og ein prest som ønskjer å forstå. Katteeksperimentet er blitt avbrote, guten har tatt livet av kjæledyret, som han trur er blitt til Gud – for at dei to skal kunne møtast att i huset guten alt har brent ned.
Den 25. timen er timen som ligg utanfor det som lèt seg kontrollere.
Det er uklart kvifor handlinga går føre seg i ein boks det ikkje alltid er så lett å sjå alt i. Kanskje for å skape avstand til den vonde historia?
I Petter Næss’ fine regi gjer Tani Dibasey ein svært overtydande innsats som den kjenslevare, openbert intelligente guten som har knytt seg til katten på eit vis ingen kunne føresjå. Gradvis forandrar han seg frå usympatisk til eit menneske som kallar på medkjensle og forståing.
Kamilla Grønli Hartvig er psykologen som må forsvare eksperimentet, medan Ragnhild M. Gudbrandsen lèt oss følgje prosessen som rokkar ved trua hennar og til sist driv henne ut av statskyrkja.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er forfattar, journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Den Nationale Scene, Lille Scene
Per Olov Enquist:
Den 25. timen
Omsett av Toril Solvang
Regi: Petter Næss
Scenografi og kostyme: Åse Hegrenes
Komponist: Nils Petter Molvær
Den unge, namnlause hovudpersonen i dette stykket er ein psykiatrisk pasient som har drepe to menneske, stukke ned ein medpasient, drepe katten sin og prøvd å ta sitt eige liv. Men det Per Olov Enquists 35 år gamle drama djupast sett handlar om, er fundamentale og evige spørsmål som tryggleik, kjærleik, død og Guds eksistens. Og med kva rett einspora vitskap kan avvise intuitiv kunnskap og metafysisk innsikt. Er galskap berre galskap, eller finst det fornuft der ein stad? Saman med dette er det ei historie om kva utanforskap kan gjere med eit ungt sinn.
I cella til den «mentalt forstyrra» guten møtest psykologen som har gitt han ansvaret for ein katt i håp om at det skal føre til positiv personlegdomsforandring, og ein prest som ønskjer å forstå. Katteeksperimentet er blitt avbrote, guten har tatt livet av kjæledyret, som han trur er blitt til Gud – for at dei to skal kunne møtast att i huset guten alt har brent ned.
Den 25. timen er timen som ligg utanfor det som lèt seg kontrollere.
Det er uklart kvifor handlinga går føre seg i ein boks det ikkje alltid er så lett å sjå alt i. Kanskje for å skape avstand til den vonde historia?
I Petter Næss’ fine regi gjer Tani Dibasey ein svært overtydande innsats som den kjenslevare, openbert intelligente guten som har knytt seg til katten på eit vis ingen kunne føresjå. Gradvis forandrar han seg frå usympatisk til eit menneske som kallar på medkjensle og forståing.
Kamilla Grønli Hartvig er psykologen som må forsvare eksperimentet, medan Ragnhild M. Gudbrandsen lèt oss følgje prosessen som rokkar ved trua hennar og til sist driv henne ut av statskyrkja.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er forfattar, journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Kate Winslet spelar tittelrolla i ei sann historie om den banebrytande fotografen Lee Miller, som forlét eit glamorøst liv som modell for å dokumentera andre verdskrigen.
Foto: Filmweb.no
Det andre blikket
Den formeltru filmen om fotografen Lee Miller gjev eit velkome blikk på krig og kjønn.
Tormod Haugland, frå Radøy i Hordaland, forfattardebuterte som 32-åring og har sidan gitt ut ei lang rekke romanar, noveller, dikt og dramatikk.
Foto: Helge Skodvin
Livets dropar
Hauglands fabel pendlar mellom draum og røynd.
«Moren» blir løfta på plass utanfor Munch-museet i 2022.
Foto: Heiko Junge / NTB
Hvor original er «Moren» foran Munchmuseet?
Anna Fesun, «Guds moder», gjev «magisk hjelp» til hjelpelause og medvitslause ukrainarar – mot eit verdsleg vederlag.
Krig og psyke
Det er vanskeleg å vite om den nye «sigersplanen» som president Zelenskyj nyleg varsla, er ein verkeleg sigersplan eller berre ein ny freistnad på å kurere tungsinn i det ukrainske samfunnet.
Teikning: May Linn Clement
Ikkje til stades
«Kva er det han tråkker sånn for? Tenker folk. Skal han på besøk, eller hente noko? Nei, som vanleg skal han berre opp og snu.»