I naturens vald
Jostedalsrypa er ein musikal som ikkje heilt har funne stilen sin.
Reidun Melvær Berge spelar Jostedalsrypa.
Foto: David Zadig
Sogn og Fjordane teater
Maria Tryti Vennerød og Julian Skar:
Jostedalsrypa – ein eventyrmusikal
Regi: Torkil Sandsund
Scenografi og dokkedesign: Tormod Lindgren
Kostyme og dokkedesign:
Dordi Strøm
Dokkemakar: Kari Noreger
Å lage musikal av den mest kjende segna frå Svartedauden er i seg sjølv eit overraskande grep. I tillegg syner det seg at den velkjende delen av legenda om Jostedalsrypa, jenta som åleine skal ha overlevd ein vinter på flukt frå pesten, i denne framsyninga berre er ei utvida rammeforteljing. I sentrum står eit eventyr om korleis jenta klarar seg i samspel og/eller konflikt med dyr som ulv og hjort, hare og lemen. Her speler teksten på kjende eventyr, og framsyninga blir ei blanding av vanleg teater og dokketeater – noko som fungerer godt. Især dei leikne lemena er eit vellukka innslag.
Først blir jenta send til slektningar som bur utanfor folkeskikken, men dei er så karikerte, egoistiske og grådige i maskefjesa at det er vanskeleg å skjøne kva all skriking og negativitet har å gjere i forteljinga.
Jostedalsrypa er ei historie om overleving, om å klare seg og – ikkje minst – om å overvinne redsla for det ukjente, det som blir opplevd som trugande. Men også, i barneteaterstil, om å «omvende» den vonde ulven med godheit og venskap til å bli noko han aldri kan bli. Men konvensjon er konvensjon.
Julian Skar har laga musikken, både til songnummera og som «underlagstonar» til mykje av handlinga elles. Det meste er henta frå popverda, med ekko av samtidsmusikk. Reidun Melvær Berge gjer igjen ein god innsats, syngje kan ho òg. Det musikalske høgdepunktet er duettane hennar med tippoldemora (Idun Losnegård).
Jan H. Landro
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Sogn og Fjordane teater
Maria Tryti Vennerød og Julian Skar:
Jostedalsrypa – ein eventyrmusikal
Regi: Torkil Sandsund
Scenografi og dokkedesign: Tormod Lindgren
Kostyme og dokkedesign:
Dordi Strøm
Dokkemakar: Kari Noreger
Å lage musikal av den mest kjende segna frå Svartedauden er i seg sjølv eit overraskande grep. I tillegg syner det seg at den velkjende delen av legenda om Jostedalsrypa, jenta som åleine skal ha overlevd ein vinter på flukt frå pesten, i denne framsyninga berre er ei utvida rammeforteljing. I sentrum står eit eventyr om korleis jenta klarar seg i samspel og/eller konflikt med dyr som ulv og hjort, hare og lemen. Her speler teksten på kjende eventyr, og framsyninga blir ei blanding av vanleg teater og dokketeater – noko som fungerer godt. Især dei leikne lemena er eit vellukka innslag.
Først blir jenta send til slektningar som bur utanfor folkeskikken, men dei er så karikerte, egoistiske og grådige i maskefjesa at det er vanskeleg å skjøne kva all skriking og negativitet har å gjere i forteljinga.
Jostedalsrypa er ei historie om overleving, om å klare seg og – ikkje minst – om å overvinne redsla for det ukjente, det som blir opplevd som trugande. Men også, i barneteaterstil, om å «omvende» den vonde ulven med godheit og venskap til å bli noko han aldri kan bli. Men konvensjon er konvensjon.
Julian Skar har laga musikken, både til songnummera og som «underlagstonar» til mykje av handlinga elles. Det meste er henta frå popverda, med ekko av samtidsmusikk. Reidun Melvær Berge gjer igjen ein god innsats, syngje kan ho òg. Det musikalske høgdepunktet er duettane hennar med tippoldemora (Idun Losnegård).
Jan H. Landro
Fleire artiklar
Abid Raja er advokat og Venstre- politikar.
Foto: Lina Hindrum
Det trugande utanforskapet
På sitt beste er Vår ære og vår frykt historia om ei integrering på retur og ei kraftig åtvaring om kva som kan skje som følgje av det.
Fargerikt om tolsemd
Me får garantert høyra meir til komponisten Eilertsen.
Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.
Foto: Christopher Helberg
Endringar til godt og vondt
Birger Emanuelsen skriv om folk slik at ein trur på det.
Me drog til månen av di det var teknologisk mogleg. Eit strålande døme på det teknologiske imperativet. Her vandrar astronaut Buzz Aldrin frå Apollo 11 rundt og les sjekklista si på venstre arm på ekte ingeniørvis.
Kjelde: Nasa
Teknologisk imperativ!
«Birkebeinerne på ski over fjellet med kongsbarnet».
Foto: Morten Henden Aamot
Eit ikonisk stykke kunst er kome heim
Medan gode krefter arbeider for å etablere eit museum for kunstnarbrørne Bergslien på Voss, har den lokale sparebanken sikra seg ein originalversjon av eit hovudverk av målaren Knud Bergslien.