Hyggestund om nytt fylke
Vestland, Vestland byr på god, folkeleg humor med varme og brodd.
Claus Sellevold og Sigrid Moldestad representerer kvart sitt fylke som skal slåast saman.
Foto: Espen Nyttingnes
Teater Vestland og Det Vestnorske Teateret
Finn Tokvam:
Vestland, Vestland
Regi: Arvid Ones
Komponist: Odd-Erik Lothe
Då dei to samarbeidande teatera i Bergen og Førde skulle markere at vi har fått eit Vestland fylke, gjekk oppdraget til allsidige Finn Tokvam. Det var eit godt val, for med underfundig humor og gode observasjonar har han skapt eit lett og morosamt scenemøte mellom to som eigentleg ikkje er så lystne på å bli eitt.
Tvangsekteskap
Claus Sellevoll frå Alversund i Nordhordland og Sigrid Moldestad frå Breim i Nordfjord lèt oss skjøne at det meir er tale om tvangsekteskap enn ekte kjærleik. Og det gir dei rikeleg høve til å rakke ned på kvarandre, men aldri verre enn at vi anar (litt) varme kjensler attom. Dessutan finn dei fort trøyst i at dei slepp å vere austlendingar eller osloborgarar.
Dei to presenterer spreidde glimt frå den felles historia, som visst ikkje er så felles likevel. Til hjelp har dei ei modernisert utgåve av den gamle flanellografen, som vi tilårskomne hugsar frå bibelhistoria i barneskulen. Der kjem det opp både kart og karikaturar, slik også Sellevold serverer lett attkjennande imitasjonar eller parodiar. Fin hjelp har dei også i greie songtekstar med god, nyskriven musikk til, og det musikalske har jo dei to aktørane alltid hatt på stell. Innimellom humoren kjem også litt livsvisdom.
Statistikk
Vi blir fôra med passe dosar statistikk og fakta, gjerne tolka og forklart på sært vis. Munter leik med språket og klisjeane får vi òg. Medan kampen om det nye namnet på fylkesmannen no er avgjort, kan Tokvam fortelje oss at det embetet er berre «arbeid for trygd».
Konfliktar og typar blir tekne på kornet, men stundom blir enkeltnummer dregne for langt ut, og det sære gjennom overspel gjort så sært at røynde Arvid Ones skulle ha trekt i bremsen. Det finst grenser også for kor langt ein kan gå i å karikere bygdeoriginalar utan at det blir berre teit. Men i det alt vesentlege er det blitt ei framsyning til glede for mange. Kanskje kan ho irritere ein og annan òg.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er forfattar og journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Teater Vestland og Det Vestnorske Teateret
Finn Tokvam:
Vestland, Vestland
Regi: Arvid Ones
Komponist: Odd-Erik Lothe
Då dei to samarbeidande teatera i Bergen og Førde skulle markere at vi har fått eit Vestland fylke, gjekk oppdraget til allsidige Finn Tokvam. Det var eit godt val, for med underfundig humor og gode observasjonar har han skapt eit lett og morosamt scenemøte mellom to som eigentleg ikkje er så lystne på å bli eitt.
Tvangsekteskap
Claus Sellevoll frå Alversund i Nordhordland og Sigrid Moldestad frå Breim i Nordfjord lèt oss skjøne at det meir er tale om tvangsekteskap enn ekte kjærleik. Og det gir dei rikeleg høve til å rakke ned på kvarandre, men aldri verre enn at vi anar (litt) varme kjensler attom. Dessutan finn dei fort trøyst i at dei slepp å vere austlendingar eller osloborgarar.
Dei to presenterer spreidde glimt frå den felles historia, som visst ikkje er så felles likevel. Til hjelp har dei ei modernisert utgåve av den gamle flanellografen, som vi tilårskomne hugsar frå bibelhistoria i barneskulen. Der kjem det opp både kart og karikaturar, slik også Sellevold serverer lett attkjennande imitasjonar eller parodiar. Fin hjelp har dei også i greie songtekstar med god, nyskriven musikk til, og det musikalske har jo dei to aktørane alltid hatt på stell. Innimellom humoren kjem også litt livsvisdom.
Statistikk
Vi blir fôra med passe dosar statistikk og fakta, gjerne tolka og forklart på sært vis. Munter leik med språket og klisjeane får vi òg. Medan kampen om det nye namnet på fylkesmannen no er avgjort, kan Tokvam fortelje oss at det embetet er berre «arbeid for trygd».
Konfliktar og typar blir tekne på kornet, men stundom blir enkeltnummer dregne for langt ut, og det sære gjennom overspel gjort så sært at røynde Arvid Ones skulle ha trekt i bremsen. Det finst grenser også for kor langt ein kan gå i å karikere bygdeoriginalar utan at det blir berre teit. Men i det alt vesentlege er det blitt ei framsyning til glede for mange. Kanskje kan ho irritere ein og annan òg.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er forfattar og journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Konfliktar og typar blir tekne på kornet.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
«Rørslene me skildrar som vipping, er gjerne større og kjem mindre tett enn dei me omtalar som vibrering.»
Fiskemiddag: Ja, men pass på – det er ikkje berre paneringa som skjuler noko her.
Foto: Pxhere.com
Du skal aldri, aldri, aldri skode fisken på pakningen.
Foto: Agnete Brun
Med den monumentale boka Sjøfareren Erika Fatland gitt oss eit uvant, og skremmande, perspektiv på europeisk kolonialisme.
Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Turistinvasjonen har gjort Johan Jógvanson til den sintaste bonden på Færøyane.
Finansminister Trygve Slagsvold Vedum (Sp) på pressekonferanse etter framlegginga av statsbudsjettet måndag. For dei som er opptekne av klima, var ikkje budsjettet godt nytt.
Foto: Fredrik Varfjell / NTB
Kapitulasjon i klimapolitikken
Regjeringa veit ikkje om statsbudsjettet bidreg til å redusere eller å auke klimagassutsleppa. Derimot er det klart at det nasjonale klimamålet for 2030 ikkje blir nådd.