Heimelaga sirkusmagi
Noreg har fått sitt første nysirkuskompani, og det held mål.
Bogeskytinga til Anne Arellano er imponerande, skriv Jan H. Landro.
Foto: Thor Brødreskift / Festspillene i Bergen
Fyllingsdalen Teater
Cirkus Balance:
Zappzarapp!
Regi og kunstnarleg leiing: Sturle Igland Bjordal
Komponist: Jørn Lavoll
Scenograf: Vasylyna Kharchevka
Kostyme: Lene Johannessen
I ti år har Fyllingsdalen Teater i Bergen drive sirkusskule, no har teatersjef Jørn Kvist teke steget opp og etablert sitt eige nysirkusensemble, altså sirkus utan tale og utan dyr. Ambisjonen er å skape eit nasjonalt kompetansesenter for nysirkus i Bergen.
Framsyninga Zappzarapp! – zappzarapp er eit russisk ord som tyder å stele eller fjerne noko – har ei enkel rammehistorie. Ein framand (Trond Andre Hvidsten Hansen) kjem til eit lite sirkusselskap og ber om å få sleppe inn. Han får kostejobb, men syner seg snart kapabel til meir enn å svinge kosten. Så forelskar han seg i dottera (Tinka Havnen) til direktøren (Mathias Ramfeldt), noko som ikkje fell i god jord hos opphavet.
Men det meste av den 70 minutt lange framsyninga handlar om akrobatikk, styrke, smidigheit, balanse, kontroll, godt koreografert rørsle og ei fin evne til å skape undring hos både born og vaksne. Her er alle dei «klassiske» øvingane med, estetikk og eleganse i kombinasjon, utført på profesjonelt vis av dei unge aktørane – ispedd innslag av komikk.
Og kvar og ein av dei fire har sine spesialitetar. Eit høgdepunkt er Anne Arellanos imponerande bogeskyting. I handståande oppå eit stativ som står på eit bord, nyttar ho føtene til å skyte med pil og boge mot ein ballong. Og treffer!
Tinka Havnen syner at ho kan både klatre i tau og skape reine tauballetten, trapesen beherskar ho òg. Sirkusdirektør Mathias Ramfeldt imponerer med å sjonglere fleire ballar enn eg er i stand til å telje, og etter å ha sjonglert med brennande faklar, er han ikkje verre på det enn at han lèt den litt klossete nykomlingen sette fyr på han.
Med sitt litt Chaplin-aktig uttrykk, sin fine mimikk og sine kunstar er Trond Hansen den som tilfører framsyninga både den menneskelege varmen og tristessen som også høyrer ei slik forteljing til.
Rørande augneblinkar og ein nydeleg pas de deux mellom kjærastane høyrer også med. Likeins breakdance, ballongdans og anna i eit innhaldsrikt program rikt på spenstige innslag.
Korleis det gjekk med kjærleiken?
Det kunne nok gått betre.
Framsyninga kjem til Oslo seinare i år.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er forfattar, journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Fyllingsdalen Teater
Cirkus Balance:
Zappzarapp!
Regi og kunstnarleg leiing: Sturle Igland Bjordal
Komponist: Jørn Lavoll
Scenograf: Vasylyna Kharchevka
Kostyme: Lene Johannessen
I ti år har Fyllingsdalen Teater i Bergen drive sirkusskule, no har teatersjef Jørn Kvist teke steget opp og etablert sitt eige nysirkusensemble, altså sirkus utan tale og utan dyr. Ambisjonen er å skape eit nasjonalt kompetansesenter for nysirkus i Bergen.
Framsyninga Zappzarapp! – zappzarapp er eit russisk ord som tyder å stele eller fjerne noko – har ei enkel rammehistorie. Ein framand (Trond Andre Hvidsten Hansen) kjem til eit lite sirkusselskap og ber om å få sleppe inn. Han får kostejobb, men syner seg snart kapabel til meir enn å svinge kosten. Så forelskar han seg i dottera (Tinka Havnen) til direktøren (Mathias Ramfeldt), noko som ikkje fell i god jord hos opphavet.
Men det meste av den 70 minutt lange framsyninga handlar om akrobatikk, styrke, smidigheit, balanse, kontroll, godt koreografert rørsle og ei fin evne til å skape undring hos både born og vaksne. Her er alle dei «klassiske» øvingane med, estetikk og eleganse i kombinasjon, utført på profesjonelt vis av dei unge aktørane – ispedd innslag av komikk.
Og kvar og ein av dei fire har sine spesialitetar. Eit høgdepunkt er Anne Arellanos imponerande bogeskyting. I handståande oppå eit stativ som står på eit bord, nyttar ho føtene til å skyte med pil og boge mot ein ballong. Og treffer!
Tinka Havnen syner at ho kan både klatre i tau og skape reine tauballetten, trapesen beherskar ho òg. Sirkusdirektør Mathias Ramfeldt imponerer med å sjonglere fleire ballar enn eg er i stand til å telje, og etter å ha sjonglert med brennande faklar, er han ikkje verre på det enn at han lèt den litt klossete nykomlingen sette fyr på han.
Med sitt litt Chaplin-aktig uttrykk, sin fine mimikk og sine kunstar er Trond Hansen den som tilfører framsyninga både den menneskelege varmen og tristessen som også høyrer ei slik forteljing til.
Rørande augneblinkar og ein nydeleg pas de deux mellom kjærastane høyrer også med. Likeins breakdance, ballongdans og anna i eit innhaldsrikt program rikt på spenstige innslag.
Korleis det gjekk med kjærleiken?
Det kunne nok gått betre.
Framsyninga kjem til Oslo seinare i år.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er forfattar, journalist og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Dei fleste som satsar på eigen solkraftproduksjon, vil gjerne tru at dei bidreg til reduserte utslepp av klimagassar.
Foto: Frank May / NTB
Solkraftproduksjon: «Dei fleste vil vel gjerne tru at dei bidreg til reduserte utslepp av klimagass.»
Ane Barmen er utdanna skodespelar og musikkvitar. Ho har tidlegare skrive to romanar.
Foto: Maria Olivia Rivedal
Ane Barmen skriv med snert og humor og ein bit alvor om sånt som skjer seg.
Teikning: May Linn Clement
Oppbretta brok i bratta
«Å bretta er i grunnen ‘å gjera bratt’, og i norrønt hadde bretta just tydinga ‘reisa opp, reisa seg’.»
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.
Foto: Nina Djæff
Eit sandkorn i maskineriet
Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.
Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.
Foto: Frederik Ringnes / NTB
Husforsikring i hardt vêr
Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?