Eit skikkeleg havari
Den Nationale Scene har satsa stort på å dramatisere ei viktig lokalhistorisk hending, men det har blitt meir enn mistrøystig.
Forliste, tyske emigrantar opplevde svolt og fattigdom i Bergen.
Foto: Den Nationale Scene
Den Nationale Scene, Hovudscena
Stig Amdam:
Skipet de Zee Ploeg
Regi og kostyme: Hilda Hellwig
Scenografi: Jan Lundberg og Hedvig Ljungar
I 1817 gjekk eit skip med tyske emigrantar på veg til Pennsylvania på grunn ved Herdla, nord for Bergen. Om bord var 580 menneske, vaksne og born, som flykta frå fattigdom og religiøs forfølging. I Bergen rådde fattigdom, svolt og elende i store delar av befolkninga. Kva skulle dei då gjere med alle dei utsvelta havaristane?
Dette dilemmaet, saman med skildringar av livet om bord på havaristen, er det Stig Amdam tek opp i det nye stykket. Handlinga vekslar mellom eit avvisande borgarskap og dramatikken om bord i de Zee Ploeg. Dessverre har forfattaren smurt så kraftig på med melodrama og overtydeleggjering av parallellane til flyktningsituasjonen i vår tid, at framsyninga stundom kallar på den ufrivillige latteren.
I staden for å dempe noko av dette har regissør Hilda Hellwig snarare forsterka det. Då er det kanskje ikkje så rart at mange av skodespelarane følgjer opp med overspel og gauling og skriking, som om dei stod på ei utescene. Bjørn Willberg Andersen gjer den forfylla og autoritære kapteinen til ein rein karikatur, og til slutt får vi ei dødsscene (Katrine Dale) som ikkje kunne vore verre om det var griseslakting vi var vitne til. At alt dette har kunna passere på ei teaterscene som gjer krav på å vere nasjonal, er ikkje til å skjøne.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist og teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Den Nationale Scene, Hovudscena
Stig Amdam:
Skipet de Zee Ploeg
Regi og kostyme: Hilda Hellwig
Scenografi: Jan Lundberg og Hedvig Ljungar
I 1817 gjekk eit skip med tyske emigrantar på veg til Pennsylvania på grunn ved Herdla, nord for Bergen. Om bord var 580 menneske, vaksne og born, som flykta frå fattigdom og religiøs forfølging. I Bergen rådde fattigdom, svolt og elende i store delar av befolkninga. Kva skulle dei då gjere med alle dei utsvelta havaristane?
Dette dilemmaet, saman med skildringar av livet om bord på havaristen, er det Stig Amdam tek opp i det nye stykket. Handlinga vekslar mellom eit avvisande borgarskap og dramatikken om bord i de Zee Ploeg. Dessverre har forfattaren smurt så kraftig på med melodrama og overtydeleggjering av parallellane til flyktningsituasjonen i vår tid, at framsyninga stundom kallar på den ufrivillige latteren.
I staden for å dempe noko av dette har regissør Hilda Hellwig snarare forsterka det. Då er det kanskje ikkje så rart at mange av skodespelarane følgjer opp med overspel og gauling og skriking, som om dei stod på ei utescene. Bjørn Willberg Andersen gjer den forfylla og autoritære kapteinen til ein rein karikatur, og til slutt får vi ei dødsscene (Katrine Dale) som ikkje kunne vore verre om det var griseslakting vi var vitne til. At alt dette har kunna passere på ei teaterscene som gjer krav på å vere nasjonal, er ikkje til å skjøne.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist og teatermeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Wako er Kjetil Mulelid, Simon Olderskog Albertsen, Bárdur Reinert Poulsen og Martin Myhre Olsen.
Foto: Eirik Havnes
Sprudlande samspel
Wako serverer ei heilakustisk jazzplate.
Sitrusmarinert kamskjel med estragon, lime og olivenolje.
Alle foto: Dagfinn Nordbø
«Måltidet skreid fram under både lågmælte og høglydte sukk og stønn.»
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.
Foto: Eng Chin An / FIDE
Sjakken lever vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta, skriv Atle Grønn.
Når den ambisiøse kokken Almut (Florence Pugh) møter nyskilde Tobias (Andrew Garfield), endrar livet seg for alltid.
Foto: Ymer Media
At eg tek til tårene, betyr ikkje at eg elskar We Live in Time.
Ein demonstrant med gassmaske protesterer i Tblisi 2. desember mot at den nye regjeringa vil leggja vekk EU-søknaden.
Foto: Irakli Gedenidze / Reuters / NTB