Seriøs humorrockeopera
Spark driv harselas med og hyller musikalformatet på same tid, og det er til å gråte av latter av.
Marion Cotillard i ei av hovudrollene i musikalen.
Foto: CG Cinema International / Tribus P Films International
Rockeopera / Dokumentar
Sparks:
Annette / The Sparks Brothers
Sony / Universal
Magisk realisme-rockeoperaen Annette er regissert av Leo Carax og har libretto og musikk av glam-, kunstrock- og synthpopbandet Sparks, som har halde den kreative gnisten i gang i over femti år og stadig har humøret intakt. Det hadde ikkje kritikaren som ropte: «Fuck you and get the hell out of Cannes» på pressevisninga i Cannes, der Annette fekk prisen for beste regi.
Sparks på si side vann César-prisen for beste originale musikk i 2022, og lydsporet inneheld litt av kvart. Det heile startar med «So May We Start», eit vampbasert stykke i repeterande klassisk Sparks-stil der eit samla musikalensemble set metatonen for det som skal kome. Og det er ikkje lite: Her får vi høyre mjuke korpusteøvingar på fødeavdelinga og hard rap om latterbiologi på 19 sekund; ein marionettbabydiva syng svulstige ariar i vektlaus tilstand; standuppublikum stemmer i med vill, melodisk latter, så i harnisk over at den etter kvart humørlause komikaren si vitsing om mord – ved kil(l)ing, sjølvmord ved å le seg i hel.
Sparks’ leikne sensibilitet er perfekt for radbrekking av musikalkonvensjonar, og dei har erfaring: Musikalhøyrespelet The Seduction of Ingmar Bergman kom på Sveriges Radio i 2009, og i dokumentaren The Sparks Brothers får vi høyre om havarerte prosjekt med regissørane Jacques Tati og Tim Burton. Godt er det at Annette kom i hamn. Hugs berre å le – kan hende er det best å sjå dokumentaren først, der både Flea og Weird Al Yancovic talar om det Einar Guldvog Staalesen ein gong sa: at humor er noko av det alvorlegaste som finst.
Dokumentaren kjem med konsertvideo som bonus; «Unlimited Edition» av Annette-lydsporet byd på spinnville demoar til glede for Sparks-fansen.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er trommeslagar, DJ, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Rockeopera / Dokumentar
Sparks:
Annette / The Sparks Brothers
Sony / Universal
Magisk realisme-rockeoperaen Annette er regissert av Leo Carax og har libretto og musikk av glam-, kunstrock- og synthpopbandet Sparks, som har halde den kreative gnisten i gang i over femti år og stadig har humøret intakt. Det hadde ikkje kritikaren som ropte: «Fuck you and get the hell out of Cannes» på pressevisninga i Cannes, der Annette fekk prisen for beste regi.
Sparks på si side vann César-prisen for beste originale musikk i 2022, og lydsporet inneheld litt av kvart. Det heile startar med «So May We Start», eit vampbasert stykke i repeterande klassisk Sparks-stil der eit samla musikalensemble set metatonen for det som skal kome. Og det er ikkje lite: Her får vi høyre mjuke korpusteøvingar på fødeavdelinga og hard rap om latterbiologi på 19 sekund; ein marionettbabydiva syng svulstige ariar i vektlaus tilstand; standuppublikum stemmer i med vill, melodisk latter, så i harnisk over at den etter kvart humørlause komikaren si vitsing om mord – ved kil(l)ing, sjølvmord ved å le seg i hel.
Sparks’ leikne sensibilitet er perfekt for radbrekking av musikalkonvensjonar, og dei har erfaring: Musikalhøyrespelet The Seduction of Ingmar Bergman kom på Sveriges Radio i 2009, og i dokumentaren The Sparks Brothers får vi høyre om havarerte prosjekt med regissørane Jacques Tati og Tim Burton. Godt er det at Annette kom i hamn. Hugs berre å le – kan hende er det best å sjå dokumentaren først, der både Flea og Weird Al Yancovic talar om det Einar Guldvog Staalesen ein gong sa: at humor er noko av det alvorlegaste som finst.
Dokumentaren kjem med konsertvideo som bonus; «Unlimited Edition» av Annette-lydsporet byd på spinnville demoar til glede for Sparks-fansen.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er trommeslagar, DJ, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Selv med økende immunitet i befolkningen, viser tilgjengelige, men altfor sparsomme data at sars-cov-2-viruset fortsetter å belaste vårt samfunn, skriver Gunhild Alvik Nyborg.
Foto: Stian Lysberg Solum / NTB
Svar til Preben Aavitsland
Å gjennomgående underkjenne seriøse, konsistente forskningsresultater er vitenskapsfornektelse.
Den andre boka i septologien til Asta Olivia Nordenhof er no komen på norsk.
Foto: Albert Madsen
Kapital, kjærleik og Scandinavian Star
Asta Olivia Nordenhof held på med ein dyster romanserie om dødsbrannen på «Scandinavian Star». Ho vil likevel ikkje gi opp vona om at dagens verdsorden kan endrast til noko betre.
Judith Butler er filosof og ein frontfigur innanfor kjønnsteori.
Foto: Thomas Lohnes / NTB
Paven midt imot
Alle lèt til å misforstå kvarandre i kjønnsdebatten. Judith Butler blir både dyrka og demonisert av folk som ikkje har lese eit ord av bøkene hen skriv.
«Kald kveld» (1975), 51 x 64 cm. I dei seinare måleria lausriv Schultz seg frå dei strenge komposisjonsprinsippa og fører ein ny vitalitet inn i kunsten sin.
Verdien av det vakre
Telemark Kunstmuseum har løfta fram ein mellomkrigskunstnar som har vore gløymd altfor lenge. Fargekunstnaren Alexander Schultz (1901–1981) toler godt dagens lys.
Den israelske militære talspersonen, admiral Daniel Hagar, møter media.
Foto: Amir Cohen / Reuters / NTB
Iransk kanondiplomati
Det iranske åtaket mot Israel bognar av strategiske bodskapar. Og mottakarane er mange.
Papiravisa