Drama / skrekk / fantasy

Serieskaparar: Misha Green, Jordan Peele

Lovecraft Country

Med: Jonathan Majors, Jurnee Smollett, Wunmi Mosaku, Michael Kenneth Williams
TV-serie, HBO

Det er knapt råd å oppsummera serien utan å seia kva som skjer i fyrste episode, for berre å gje ein peikepinn: Det er 50-talet i Chicago, unge Atticus (Majors) er på leit etter far sin (Williams). Atticus, onkel George og den gamle veninna hans, Leti (Smollett), får fleire utfordringar enn rabiate rasistar på si ferd inn i KKK-land, til dømes digre, blodtørste øgler med like mange auge på ryggen som skarpe tenner i dei enorme kjeftane.

100 km/t

Kvifor namnet Lovecraft Country? Eit hovudhint er H.P. Lovecraft, science fiction-forfattaren som for rundt hundre år sidan revolusjonerte skrekksjangeren med sine tentakelmonster frå det ytre rommet. At han også var kjent som uttalt rasist og antisemitt, kan også forklara valet av tittel.

Serien er basert på boka til Matt Ruff og filmatisert av Misha Green og Jordan Peele. Sistnemnde er ein bra referanse for dei som hugsar filmane hans Get Out (2017) og Us (2019). Klaskande blod, kroppsdelar som fyk, og soleklare spark til systematisk rasisme og kvite privilegium – jau visst fungerte og fungerer det. Samansuriet av melodrama, historietime og smuss-skrekk i Lovecraft Country går i stort tempo, og er på same tid underhaldande og forvirrande.

Kaninhol

Bokhyller som opnar seg om ein tek i rett bok, kryptiske teikn som stavar kodar, bruer som må forserast over botnlause djup, kyr som føder aliens – serien er som ein slags Indiana Jones om Steven Spielberg var på syre.

At serien har langt fleire svarte skodespelarar enn kvite, ville nok heller ikkje passert i Blenda-Hollywood på åttitalet. Sjølv om handlinga er lagd til femtitalet, er det ikkje noko femtitals over musikkbruk og koreografi. Draktene til Leti ser ut som dei er tekne rett frå garderoben til Janelle Monae, og slike musklar som Atticus viser, kunne dei knapt brydd seg med å bygga på den tida.

Dei mange avsporingane frå den raude tråden, nye tvistar og tidshopp, krydra med reine såpeoperasekvensar, kan forvirra dei fleste. Fans av Black Mirror vil finna seg meir til rette enn jordnære traustingar som eg.

HBO deler berre dei fem fyrste episodane før premieren, men eg trur ikkje nødvendigvis eg blir noko klokare av å sjå dei resterande. Eg trur ikkje nødvendigvis det er meininga heller. Atticus og dei medsamansvorne fell ned det eine kaninholet etter det andre, eg ramlar etter – og frydar meg og grøssar om ein annan mens eg ristar oppgitt på hovudet med referansane fykande over det.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kultur­arbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.