Komedie

Regi: Bill Holdermann

Book club

Med: Jane Fonda, Diane Keaton, Candice Bergen, Mary Steenburgen

I førti år har dei fire damene treftest til bokklubb kvar månad. Når Vivian (Fonda) kjem med Fifty shades of Grey, den bestseljande romanen om røff sex og frie taumar, blir dei fyrst skeptiske, og så berre beinkåte. Rart kva det skrivne ord kan gjera med ein.

Eggstokk dumme

Møt fire, pene, kvite, velståande damer i ein slags ubestemmeleg jamalder ein plass opp mot sytti – éi framleis gift, éi enke, éi promiskuøs og éi evigsingel. Eg trur formelen hadde fungert betre som papirdokker enn som film. Resultatet blir som ein slags geriatrisk Sex og singelliv. Det er rett og slett umogleg å ikkje samanlikna. Men der TV-serien i det minste prøvde ta opp enkelte viktige saker, som det at ein kanskje ikkje må ha mann eller barn for å bli lukkeleg, er Book club totalt opphengd i at du for Guds skuld ikkje må enda opp åleine. Det er forvirrande å sjå ein film som skal verka alderspositiv, når eg berre tenker at dette er hysteriske damer uansett kva dato som står på fødselsattesten deira.

Stå på

Det har vore svært viktig for debutantregissør Bill Holdermann å få fram kor mykje sex betyr for desse eldre damene. Den relativt unge mannen har kanskje ikkje potensproblem, men kunne teke seg bryet med å avliva myten om at Viagra gjev erigert penis berre ein svelgjer pilla. Men på den andre sida – då hadde han ikkje kunna bruka denne ufatteleg slitne spøken, og det ville jo vore for gale! Det er mannen til Carol (Steenburgen) som vert utsett for dette desperate forsøket frå den aldeles overkåte kona si. I eit lite snev av ekte alderdomsproblematisering tek han opp at det er overgangen frå å vera i jobb til å bli pensjonist som tyngjer han mest. Denne delen er langt meir interessant og viktig enn terpinga på at ein skal ha sex som ein tjueåring heile livet.

Sex-og-seksti

Eg trur ikkje meininga med livet forsvinn med alderen, sjølvsagt ikkje. Men kan me vera einige om at det er lov å bli eldre utan å ha same pågangsmot, energi og vokabular som tenåringar? Jane Fonda og Don Johnson som sprutar vatn på kvarandre i ei fontene ... Det einaste som manglar er «Vi lever» av Wenche Myhre. Eller «Når jeg blir 66». Berre det at musikken til Myhre er det som passar best som lydspor, kan kanskje oppsummere filmen ganske bra; diggar du Wenche Myhre, kjem du sannsynlegvis til å få noko utav Book club. Så kan ein diskutera: Har filmen ei spesifikk målgruppe? Og viss filmmeldaren ikkje er i denne gruppa, bør hen då ha så sterke meiningar? Ingen problem – dette er ikkje filmen som oppmodar om sterke meiningar. Han er som musikk på eit kjøpesenter – ikkje ute etter å provosera, berre som bakgrunnsstøy mens me leitar etter noko å ta med heim. I følge Book club bør dette vera ein mann. Snork.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.